Litli Bergþór - 01.03.2008, Blaðsíða 15

Minni Karla
Hann er tignarlegur þar sem hann hleypur um
grundir í fótspor íslensku sauðkindarinnar. Hann er
lítill, hann er stór. Hann er feitur hann er mjór.
Hann staldrar við og fær sér í nefið, ekki of lengi
hann vill ekki tapa af henni, kindinni. Hann er
röskur, hann er lipur. Hann sér hana, kindina, hún
hefur komið sér í sjálfheldu. Hann er hraustur, hann
nær henni, tekur hana á herðar sér og arkar heim.
Hann er íslenskur karlmaður. Mikið á hann þennan
glæsileika, íslensku sauðkindinni að þakka. Ekki
einungis hefur hann stælst og harðnað við að elta
hana um óblíða náttúru íslands. Hún hefur fætt hann
og klætt, og gert hann að þeirri myndar skepnu sem
hann var!! Já, þetta er aðeins þokukennt minningar-
brot um íslenska karlmennsku eins og hún var á
síðustu öld, en nú er svo sannarlega öldin önnur.
Herra ísland 2007. Ég varð fyrir þeirri reynslu á
síðastliðnu hausti að sjá í sjónvarpi þátt þar sem
krýndur var Herra ísland. Já, hugsaði ég með mér
það er best sjá hvað þetta land elur af sér marga
unga og hrausta menn.
Þátturinn byrjaði. Á skjánum birtust, að mér
sýndist hópur ungra manna liggjandi í einni þvögu í
nærbrókum einum fata. Þeir voru allir mjög brúnir
og ég hugsaði með mér, er þetta kannski herra
Indland, en svo risu þeir upp og ég sá að þeir höfðu
yfirbragð norænna manna. En þegar þeir birtust í
nærmynd einn og einn runnu á mig tvær grímur.
Var kannski verið að keppa í aldursflokknum
hnokkar. Þeir voru allir algjörlega hárlausir, fyrir
utan náttúrlega útstrípað hárið á hausnum á þeim.
En ég komst að því seinna í þættinum að þeir höfðu
jú allir farið í vax og plokkun auk brúnkumeðferða á
snyrtistofu Olafar!! Áfram hélt keppnin, ungu men-
nirnir komu fram í hinum ýmsu atriðum, en þema
kvöldsins var „hártískan á diskó tímabilinu“!! Hvað
er þetta hugsaði ég með mér það er eins og þetta sé
árshátíð hjá ný útskrifuðum hárgreiðsludömum.
Hvar er karlmennskan, hvar er fótboltinn, formúlan
og glíman? Það var nú heldur farið að þykkna í
mér, en ég ákvað gefa þessu smá séns. Því næst átti
að sýna frá frábærri óvissuferð sem strákarnir fóru í.
Jæja, nú hlýtur að reyna á drengina. Þeir hljóta að
þurfa að rýja nokkrar kindur, jáma slatta af hrossum
og skipta um afturdekk á stórri dráttarvél, en allt eru
þetta verkefni, sem að mínu mati reyna verulega á
hreysti og karlmennsku. En nei, ekki var það nú
neitt í þessum dúr sem á skjánum birtist. Það var
farið með þá niður í fjöru!! Og þarna hlupu þeir um
í hvítum dúnúlpum og reyndu að forðast að blotna í
lappirnar.
Einn og einn reyndi að fleyta kerlingar, enginn
meig í saltan sjó. Þetta minnti mig helst á þvotta-
efnis auglýsingu ætlaða þreyttum húsmæðrum en
ekki unga og hrausta íslenska karlmenn. Ég fór fram
og fékk mér bjór. Þetta hlýtur að lagast, ég horfi
aðeins lengur. Næst átti að tala við þær manneskjur
sem höfðu gert strákana svona æðislega flotta og
sæta, já hreinlega ákveðið hvernig hinn eini og sanni
íslenski karlmaður á að líta út og haga sér. Og þarna
birtust þau. Pínulítil grindhoruð kona sem greinilega
hafði aldrei étið feitt kjöt né lyft áburðarpoka og
karlmaður sem vildi greinilega vera kvenmaður.
Sem sagt, grænmetisæta og hommi!! Þetta var
fólkið sem ákvað hvernig íslensk karlmennska er. í
þrjá mánuði hafa strákarnir æft inni í hinum ýmsu
líkamsræktarstöðvum og fæðið, pasta og grænmeti!!
Andskotinn!! Það er ekki nema von að drengirnir
geti ekki annað en spígsporað um í bleikum diskó-
buxum með túperað hár, ef þeir hafa verið inni í
marga mánuði og nagað gulrætur, nú slekk ég. í því
að ég er að slökkva er tilkynnt hvað vinningshafinn
hljóti í verðlaun. Mitt síðasta hálmstrá, þeir hljóta
að fá eitthvað sem minnir þá á að þeir eru karlmenn,
verkfærasett frá Black og Decker, Boch borvélar,
Wicegriptangir, járningagræjur, hjólsagir, bjórkippu,
eitthvað, bara eitthvað karlmannlegt. En nú fyrst
kom áfallið. Þetta byrjaði sæmilega: Flott úr, svo
versnaði það, gylltur veldissproti, dag- og næturkrem
frá Lancom, undirfatnaður frá Oreblu og í aðalvinn-
ing hlýtur herra ísland 2007 árskort á Snyrtistofu
Olafar. Ég slökkti og fór að sofa. Ég fékk hrikalega
martröð. Ég var á fjallinu, inn í Fögruhlíð. Á þess-
um stað við þessar aðstæður getur karlmennskan
birst í sinni fegurstu mynd. íslenskur hraustur sveita-
maður á hlaupum undir jökulröndinni á eftir bless-
aðri sauðkindinni. En í þessum draumi var sýnin
önnur. Þarna var ég ásamt Kjartani mínum, Gumma
á Vatnsleysu og gott ef Egill frændi minn var ekki
þama líka. Á þessum stað er venjan, í fjallferðum,
að staldra við og ræða um búpeninginn og vélakost
manna. Ég tók til máls og ætlaði að fara að grobba
mig af nýja traktornum okkar Kjartans. En Gummi
greip frammí fyrir mér. „Ég fór á æðislega snyrti-
vörukynningu hjá Lions um daginn.“ Kjartan veðr-
aðist allur upp: „íalvöru! Voru ekki einhverjir
sætir litir í nýju augnskuggalínunni? Ég er nefnilega
búinn með minn.“ Þeir flissuðu, og Egill lakkaði á
sér neglurnar.
Ég vaknaði upp í svitabaði og leit á Kjartan.
Hann var hvorki plokkaður né málaður, mér létti.
Kæru kynsystur, íslenskar konur í Biskupstungum,
látum ekki grindhoraðar grænmetisætur að sunnan
útrýma þessari dásamlegu skepnu sem íslenski
karlmaðurinn er. Viljum við að mennirnir okkar fari
til fjalls í nælonsokkabuxum frá Oreblu í stað
föðurlandsins! Viljum við að Gaui gas og Jóhannes á
15 Litli Bergþór