Litli Bergþór - 01.03.2008, Blaðsíða 26

Enn um hringferðir í Frascati og almenna ánægju
okkar ferðalanganna með ferðina.
Að aka í hringi í Aschenbrenner,
allir saman,
er allt í lagi meðan enn er
ágætlega gaman.
KH
Nú voru góð ráð dýr. Tæpir tveir tímar voru í
næstu lest svo að þá var bara að leita að strætó-
stöðinni og reyna næsta strætó. Þar tók ekki betra
við. Eftir að hafa keypt miða á línuna kom í ljós
að þeir höfðu runnið út 30. júní kl. 10:30 og í
ofanálag vorum við nýbúin að missa af strætó-
inum sem hafði farið um líkt leyti og lestin þrátt
fyrir að miðasölumaðurinn héldi öðru fram. Ekki
bætti úr skák að næsti strætó til Rómar fór
einungis 15 mín fyrr af stað en næsta lest.
Til að bæta gráu ofan á svart þá hringdi nú sími
Hófýjar. Steingrímur hafði ætlað með okkur um
morguninn með Hringanóra en svaf yfir sig og
því hafði hann hlaupið frá hótelinu til lestarstöð-
varinnar og náð lestinni á meðan við hring-
snérumst í rútunni!
Nú var ekki annað að gera en að setjast niður
og fá sér bjór. Eftir að Hófý og Steingrímur höfðu
ráðið ráðum sínum var ákveðið að við tækjum
strætó á næstu lestarstöð þaðan sem við næðum
lest beint til Rómar, í stað þess að taka lestina frá
Frascati og skipta svo aftur um lest.
Eftir nokkurn ugg og óvissu náðum við loks
strætó og þá kynntumst við loks ítalska
akstursmátanum sem fólst í botnlausum inngjöf-
um og hemlunum þess á milli. í ofanálag lágu
ítölsku bílstjórarnir á bílflautunum og hikuðu ekki
við að troða sér inn í minnstu glufur enda báru
margir bílarnir þess skýr merki.
Komumst heilu og höldnu á lestarstöðina á met-
tíma, þar sem mikil rekistefna upphófst fyrir fram-
an miðasjálfssalana. Hófý var í stöðugu símasam-
bandi við Steingrím sem reyndi að leiðbeina
henni um ítalskar lestarlínur eftir för sína til
Rómar og vegna fyrri kunnáttu sinnar á ítölsku
lestarkerfi. Loks fékkst botn í málið og við héld-
um með neðanjarðarlestinni til Rómar. Endastöð
okkar var við Péturstorgið og þar beið okkar
Steingrímur hlæjandi að óförum okkar.
Nú var dagurinn hálfnaður og ákveðið var að
storma í Péturskirkjuna. Þar lentu ófáir í glímu
við öryggisverði Vatikansins. Þeir voru síður en
svo hrifnir af stuttum stuttbuxum Hófýjar né
berum öxlum Jóa hennar Guggu auk nokkurra
annarra landa þeirra. Strangari reglur gilda um
klæðaburð í ítölskum kirkjum en við Islendingar
eigum að venjast. Urðu menn nú að redda sér með
því sem hendi var næst og Hófý náði að sveipa
sig hálfgagnsæju sjali sem náði frá hálsi og niður
fyrir hné en toppi frá Hildi var troðið yfir axlirnar
á Jóa svo hann líktist mest illa vafinni rúllupylsu.
Hópurinn náði um síðir inn í kirkjuna sem svo
Litli Bergþór 26 ______________________________
sannarlega telst vera ein af glæsilegustu bygg-
ingum veraldar.
Nú skildu leiðir og nokkur okkar héldu upp á
hvolfþak kirkjunnar. Eftir klukkutíma í biðröð
gátum við valið um hvort við vildum handsala 5
€ fyrir að ganga 535 þrep upp á topp kirkjunnar
eða gauka 7 € að vörðunum til að fá að fara hluta
leiðarinnar með lyftu og ganga einungis 325 þrep.
Þetta þótti flestum kjarakaup og lyftan var nýtt til
að drífa okkur upp. Síðan tók við þrælaganga upp
á hvolfþakið. I ljós kom að þakið var í tveim
lögum því innan í því voru ranghalar stiga og
þröngra ganga sem undu sig upp á við, fyrst á
svalir innan á og síðan utan á hvolfþakinu þaðan
sem útsýnið var ótrúlega fallegt.
Segja má að heimurinn sé lítill því þegar við
biðum í biðröðinni á leiðinni upp hittum við fyrir
íslenska fjölskyldu í sömu erindagjörðum.
A niðurleiðinni kom hins vegar babb í bátinn
því Islendingarnir kunnu ekkert á biðraðamenn-
ingu Itala og voru reknir öfugir út úr lyftu Péturs-
kirkjunnar fyrir að virða ekki einstefnu við lyftu-
dyrnar þar sem lyftan hafði sér inngang og sér
útgang. Eftir að hafa misst af lyftunni tók því ekki
að bíða í 15 mín. eftir henni aftur og því var tekið
til þess ráðs að skunda niður allar tröppurnar sem
eftir voru.
Að Péturskirkjunni lokinni fengu menn sér að
snæða og héldu svo heim til hallarinnar í Frascati
með neðanjarðarlestinni. I Róm hafði Halldór Páll
keypt skó fyrir eiginkonuna. Kveið hann þessu
nokkuð enda ekki vanur að kaupa kvenmannsskó.
Til fylgdar, þegar hann fór í þennan víking, hafði
hann nokkra vini og félaga.
Skaust í víking, skelfdist það.
í skóbúðir með lotningu.
- en -.
Eg auðvitað, er orðinn að
ítalskri dragdrottningu.
HPH
Þessi Rómarferð var svo sannarlega sagan
endalausa því að þegar lestin hafði verið tekin
áleiðis til Frascati hittum við fyrir Birnu
Þórðardóttur - „herstöðvaandstæðing nr. 1“.
Upphófust miklar samræður eins og von er þegar
landar hittast á förnum vegi og í ljós kom að
Birna var sömuleiðis á leið til Frascati.
Allt í einu hvítnar Birna upp og hrópar upp yfir
sig: „Ó, Guð! Ég átti að fara út úr lestinni fyrir
tveim stöðvum!“
Nú var ljóst að kórfélagarnir voru líka á rangri
leið og við höfðum dregið Birnu af þeirri einu
sönnu.
Nú voru góð ráð dýr. Akveðið var að stökkva
út úr lestinni á næstu brautarstöð og taka næstu
lest til baka þar sem hægt var að skipta í ofan-
jarðarlest sem færi út í Frascati. Þegar á lestar-
stöðina var komið var asi og óðagot á mönnum.
Reynslan hafði sýnt að það borgaði sig að hraða