Fréttabréf Ættfræðifélagsins - 01.02.1996, Blaðsíða 15

- aðsent - aðsent - aðsent - aðsent - aðsent - aðsent - aðsent -
Kæra Ættfræðifélag.
Að þessu sinni eru það hugleiðingar um löngu
gengna atburði sem snerta móðurætt mína all veru-
lega, tilurðin er sú, að ég fór að skoða nafnalista sem
Jósafat Jónasson (Steinn Dofri) hafði safnað saman
fyrir föður minn, um ætt móður minnar. Þessi nafna-
listi varð aftur til þess að ég fór að raða saman í
ættaruppfærslu, sem raunar er stutt á veg komin.
Ekki veit ég hvort að þið í Ættfræðifélaginu eruð
fyrir löngu orðin þreytt og örg á þessu sífellda nauði
í mér um löngu gengnar persónur yfir móðuna miklu,
til feðra sinna og mæðra. Hvað um það, enn skal
párað á blað og látið skeika að sköpuðu, hvemig sem
fer. Að ánetjast einhverju er sennilega gott, allavega
fyrir þann sem fyrir því verður. En líklega hvimleitt
fyrir hina sem áhuga skortir á ættarþekkingu sinni til
fortíðar, nóg um það.
Nú fyrir skömmu fór ég að skoða nafnalistann frá
Jósafat Jónassyni, sem hann safnaði saman fyrir
föður minn um ætt móður minnar Málmfríðar Jó-
hannsdóttur frá Miðskógi í Miðdölum, en hún er af
hinni fjölmennu og margslúngnu ætt, sem kennd var
við Bíldhól á Skógarströnd, og rekst allar götur um
Sturlungu og Oddaverjasögu, til Hrafns Valgarðs-
sonar, og þaðan til Haraldar hilditannar. I þessu ljósi
sést glöggt hvílíkur frumskógur mágsemda og ættar-
tengsla ríkja á fyrri tíð, engin völd eða eignir máttu
dragast úr hendi frá ættinni, þar skyldi öllu raðað sem
traustast, sama hvaða aðferðum skyldi beitt. í slíkum
skyldleika og mágsemda hjónaböndum, sem sum
hver voru æði losaraleg, eftir því sem sagan segir og
ekki er mögulegt að rengja nú, verður er fram líða
stundir úrkynjun og brestir í skaphöfnum fólks, sem
oftar en ekki leiddu til ófrjósemi. Þeir ættarsprotar
sem náðu því að festa rætur, án þess að álpast í of
Reunion (affyrri síóu)
breytingadagsetningar er yfirleitt getið í flestum
skrám.
Eins og fyrr vil ég geta þess að ofangreindar
leiðbeiningar eru byggðar á leiðarvísinum með
Reunion. Eg hygg að hér sé rétt með farið í öllum
meginatriðum. Eigin reynsla af forritinu er
takmörkuð en góð enn sem komið er.
Arngrímur Sigurðsson
nána skyldleikaræktun, margfölduðu sig ótrúlega
hratt.
Æði margir vörðuðu leiðir sínar milli bæja og
héraða með hálfrefum, á fyrri hluta íslandsbyggðar
og raunar lengi eftir það. Eftir hverja yfirreið um
héruð, hvort sem það var um sín eigin eða annarra, til
þess þurftu engin sérstök tilefni að vera fyrir hendi,
heldur að sækja heim frænda, vin eða höfðingja, og
treysta þannig öl 1 mágsemdabönd sem traustast, leita
liðsinnis vegna einhvers sem upp kom, oft ótímabært,
samblástur gegn einhverjum eða vegna mannvíga,
sem urðu til vegna yfirgangs í krafti valds, sem
ákvarðaðist af frekju og óbilgirni, og því að hafa svo
og svo marga tugi manna gráa fyrirjámum í föruneyti
sínu, var slíkum flokkum fátt heilagt er til átaka kom.
Er við skoðum nöfn forfeðranna á fyrri hluta
íslandsbyggðar og raunar fram undir okkar daga,
sjáum við fljótt að þar er í bland göfugmenni og
hreinir fantar, þar sem illgirni og ruddaskapur ráða
ferðinni, en báðir rammar hafa í eðli sínu fádæma
fégræðgi, sem er að vísu misjafnlega fram sett.
Eípp úr slíkum jarðvegi hafa í tímans rás, uppfæðst
æði margir af báðum kynjum, sem byggja þetta land,
og eru fyrirmyndar þegnar.
Nú fer best á því að láta staðar numið með þessar
hugleiðingar og höggva við, því annars verður margra
blaðsíðna lesmál staðreyndin.
Verið þið sæl að sinni.
Akranesi 3. des. 1995.
Asmundur U. Guðmundsson
r
Agætu félagar
Árið 1876 fluttist Halla Jónsdóttir, Laxárbakka,
Miklaholtshreppi, Mýr. vestur um haf til Kanada
ásamt syni sínum, Sigurði Einarssyni, er þá var 20
ára. Tveimur árum áður hafði eiginmaður Höllu, og
faðir Sigurðar, Einar Jónsson þá bóndi á Svarfhóli,
Miklaholtshr. Mýr., fariðvesturumhaf (Vesturfara-
skrá, bls. 162 og 163).
Nú langar mig að vita hvort einhver geti frætt mig
um afdrif þessa fólks fyrir vestan og þá einkum hvort
Sigurður Einarsson hafi eignast einhverja niðja.
Mér er kunnugt um að systir Sigurðar, Ingiríður
Einarsdóttir ljósmóðir(Ljósmæðratal I, bls. 325), fór
vestur um haf 1888, giftist þar Snæbirni Olafssyni frá
Ferjukoti, og eru niðjar frá þeim komnir.
Með kveðju,
Hálfdan Helgason
15