Landneminn - 01.04.1955, Blaðsíða 11

Frúin er háttuð og hefur sofnað
út frá lestri. Bókin, Morð í Mexico,
liggur opin á sænginni.
Hann flýtir sér að tína af sér
spjarirnar, og þegar hann lyftir upp
sænginni til að komast undir hana,
kemur í ljós að frúin hefur eftirlát-
ið manni sínum mjög takmarkað
rúm í hjónasænginni.
Hún liggur í næstum því vinkil-
beygju, svo að það er aðeins örmjótt
bil út við stokkinn, alltof lítið fyrir
þrekvaxinn karlmann.
Osköp var manneskjan fyrirferð-
arn.ikil.
}fann hugsar til þess með eftirsjá,
að hann skyldi ekki þegar í upphafi
vflja tvístæðu — hjónarúm aðskilin
rueð brík.
En húsrýmið hafði verið takmark-
að á þeim árum, og þó að rýmkað-
ist um síðar, höfðu þau ekki al-
mennilega tímt að farga þessu hús-
gagni, sem margar ánægjulegar
minningar voru við tengdar, þrátt
fyrir allt.
Hann treður sér niður með brík-
inni, spyrnir í hana hnjám og oln-
boga og tekst að mjaka frúnni svo
til hliðar, að hann fær pláss til að
leggjast á bakið.
Svo seilist hann í lampann, slekk-
ur ljósið og býst til að sofna.
Hugurinn hvarflar þó snöggvast
til morgundagsins.
Hann ætlaði að byrja á því að
hringja í nokkra heildsala.
Hvað var það nú helzt, sem hann
þurfti að útvega fyrir verzlunina?
Spur og kókakóla, kandís, fíkjur,
margarín, já og tyggigúmmí, það
,var senn á þrotum. Svo þurfti að
skrifa miðstjórn Lýðræðisflokksins
viðvíkjandi framboðinu, og loks var
það bæjarstjórnarfundurinn, ekki
mátti gleyma honum.
Þar mundi verða rætt um atvinnu-
leysið í bænum og tillögur til úr-
bóta.
Ekki mundi standa á þeim rauöu
að heimta vinnu handa öllum, sem
ekkert höfðu að gera, og það mundi
verða erfitt fyrir Lýðræðisflokkinn
að standa á móti slíkum tillögum,
svona rétt fyrir kosningarnar.
Það var auðveldur leikur hinna,
að heimta allt af öðrum og leggja
svo út á versta veg, ef ekki var orð-
ið við allri heimtufrekjunni.
M.kil óskapleg plága voru þeir
annars á hæjarfélaginu, þessir
verkamenn.
Engin stétt þjóðfélagsins var eins
kostnaðarsöm fyrir það opinbera, og
það var ekki minnsti efi á því, að
hún var hundrað sinnum fjölmenn-
ari en þörf var á.
Vafalaust var það skynsamlegast
frá sjónarmiði þeirra, sem hugsuðu
eitthvað um hag bæjarfélagsins, að
halda atvinnunni innan skynsam-
legra takmarka og þá kaupgjaldinu
jafnframt. Af því mundi leiða, að
þeir verkamenn, sem ekki var endi-
lega þörf fyrir í bænum, flyttu
brott eða leituðu eitthvað annað eft-
ir atvinnu. Þeim var það sannar-
lega vorkunnarlaust, mönnunum;
hafði hann ekki verið að heiman á
fjórða mánuð, erlendis í verzlunar-
erindum síðastliðið sumar; var þeim
nokkuð vandara um en honum? .
Nei, það varð ekki hjá því komizt
að finna ráð til að fækka verkafólki
í hænum, enda virtist nú þróunin
fremur færast í þá átt, sem betur
fór, og þaö mátti kannski ekki sízt
þakka þrautseigu andófi Lýðræðis-
flokksins gegn kröfupólitík hinna
rauðu.
En þó að úrræði Lýðræðisflokks-
ins væru einföld og skynsamleg, var
samt ekki hyggilegt að halda þeim
mjög á lofti opinberlega. Það mundi
verða nefnt afturhald, þröngsýni og
fjörráð við verkalýðinn, eins og allt
annað, sem hugsandi og ábyrgir
menn vildu framkvæma með hag
bæjarfélagsins fyrir augum
LANDNEMINN 11