Unga Ísland - 01.04.1927, Side 2

26
UNGA ÍSLAND
Frá hausti til uors okkur hlakkaði til
að Harpa kœmi’ aftur með bros sín og yl.
Nú áttum við von á þjer, vina, í dag,
og vonglaðir kyrjum því fagnaðarbrag.
í ólátafrœði þó fáum við sex,
við finnum að þroskinn með aldrinum vex.
— Og viljirðu ge.fa’ okkur hjarta og hönd,
við lmýtum með gleði þau vináttubönd.
Við hjetum því áður og heitum því enn,
í hvívetna að breyta sem göfugir menn;
að sveigja' aldrei rjetti nje sannleika frá,
þó segi’ einhver rödd að við iöpum því á
G. Geir.
(Þessi erindi eru gerð fyrir tvo litla drengi, sem éru kaupendur Unga-íslands. Þeir óskuðu eftir,
að þau yrðu birt í blaðinu, til þess aðrir lesendur þess gætu lært þau og sungið).
^^S<i•^i!Í^«Í^^Í!•^í^•íitiíi^5S^0ííiu5íU!Í•í!i'!I!ííyHI,1íííí5iií^ííÍ!'í!Í^S'íiv5^'ÍD,'íí,*!Í.''íí., ‘li'Viíyí UiUífJíi,ííír'íí,i
Meistaraprófið.
(Þýtt úr sænsku).
Pjetur var nýlega farinn að heim-
'ín. Hann hafði farið til þess að leita
gæfunnar eins og gengur og gerist. Nú
var hann staddur á vegamótum, studd-
ist fram á staf sinn og íhugaði hvert
halda skyldi. Annar vegurinn lá í
áttina til stórrar borgar. Pjetur sá í
fjarska hallarturna, sem gnæfðu við
himin.
„Jæja, það var líklega rjettast að
halda í áttina til borgarinnar. Pjetur
stje eilt skref áleiðis. Þá kom hann
auga á ferðalang, sem kom. úr gagn-
stæðri átt og var rjett að segja kom-
inn á vegamótin. Það var aldraður
maður, lotinn í herðum, og bar þunga
hyrði á haki sjer. Það var þjáninga-
svipur á andlitinu og augun þreytuleg-
„Góðan daginn, ungi maður!“
„Góðan daginn“, sagði Pjetur og
lyfti húfunni.
Ferðalangurinn kinkaði kolli.
„Óvanalega lcurteis drengur“, taut-
aði hann fyrir munni sjer.