Unga Ísland - 01.04.1927, Side 5

UNGA ÍSLAND
29
„Alveg rjett“, sagði bóndi og hló.
„Maður á að setja sjer hátt mark þeg-
ar í æsku.
Pjetur hjelt nú af stað til þess að
finna járnsmíðameistarann að máli.
Smiðjan hans var í útjaðri lítils hæjar.
Pjetur gekk inn og bað um að fá að
tala við meistarann. Grannvaxinn mað-
ur, sótugur upp á höfuð, fjörlegur og
snar í snúningum, spurði hvað hann
vildi.
„Jeg vil komast að hjerna til að læra
járnsmíði. Mjer er sagt að meistarinn
sje duglegasti járnsmiðurinn í landinu".
„Jæja, hefir þjer verið sagt það.
Kantu nokkuð að fara með sleggju?"
„Ekki neitt að ráði“, sagði Pjetur
niðurlútur.
„Við skulum sjá hvað þú getur“,
sagði meistarinn og sneri sjer að eld-
stæðinu.
„Littu nú á!“
Hann greip töng og tók járnbút úr
eldinum, lagði hann á steðjann og með
nokkrum skjótum höggum fjekk hann
ákveðna lögun á bútinn. Síðan stakk
hann honum í eldinn aftur, og eftir að
hafa fengið nokkur ný högg var járn-
búturinn orðinn að ágætum rýtingi.
„Þú þekkir orðtækið: „Járnið skaltu
hamra heitt! “ Það er um að gera að
vera aðgætinn og sjá um að höggin
komi á rjettan stað. Þarna hefur þú
fyrirmynd til að fara eftir. Reyndu
nú“.
Pjetur fór úr jakkanum og tók af
sjer húfuna. Svo braut hann skyrtuna
upp fyrir olboga og byrjaði á verkinu.
Handtökin voru skjót, örugg og ákveð-
inn. Meistarinn var ánægður.
„Pabbi var smiður“, sagði Pjetur svo
sem til skýringar, þegar meistarinn
hrósaði honum fyrir handlægnina.
Pjetur var auðvitað tekinn í smiðjuna
sem lærlingur. Það kom strax i Ijós, að
þessi iðn var honum mjög að skapi.
„Þú ert fæddur siniður“, sagði meist-
arinn við hann oftar en einu sinni.
Nú bar svo við, að konungurinn, sem
rjeð yfir landinu, vildi fá í þjónustu
sina smið, sem væri listainaður í sinni
grein. Hann átti að leysa af hendi próf-
smíði í iðn sinni. Sjálfur mátti hann
ráða, hverskonar gripur það væri. En
auk þess átti hann að ganga undir
sjerstakt próf hjá konunginum sjálf-
um.
Starfsmennirnir í smiðjunni ræddu
málið. Pjetur stóð þögull og hlustaði
á. Þeir voru á einu máli um, að þetta
sjerstaka próf mundi fæla menn frá
að reyna. Pjetur var sá eini í smiðj-
unni, sem komið gat til mála að tæki
þátt í samkeppninni. Þó undarlegt
væri öfunduðu fjelagar hans hann ekki
þó að hann stæði þeim framar. Það
hefir líklega verið af því, að sjálfur
dró hann sig alt af í hlje.
Næstu daga var Pétri oft strítt á
meistaraprófinu hjá konunginum. Hann
brosti jafnan, en svaraði fáu. En hann
var fölur og telcinn i andliti af næt-
urvökum. Á tilteknuin degi skilaði
hann siníðisgripi sínum ásamt öðrum
keppendum, sem skiftu hundruðum.
Konungurinn Ijet síðan það boð út
ganga, að hann hefði valið úr gripun-
um þrjá hina best gerðu, og skyldu
eigendur þeirra mætá í höllinni á til-
teknum degi, til þess að ganga undir
sjerstaka prófið. Meðal þessara þriggja
útvöldu var Pjetur.
Hann klæddist nú sínuin bestu föt-
um, og á ákveðnum tíma stóð hann við
hallarhliðið. Skrautbúnir þjónar tóku
á móti smiðunum þremur og fylgdu