Unga Ísland - 01.03.1938, Síða 11

UNGA ÍSLANfy
35
Þrír vinir.
Eftir Fr. Kittelsen.
Fyrsti kafli sögunnar nokkuð styttur.
Sagan gerist á þeim tíma, er Noreg-
ur var í sambandi við Danmörku — og
Danir áttu í ófriði við Englendinga.
Það var hungursneyð í Noregi. Korn
var sótt til Danmerkur. En hinir djarf-
huga Norðmenn, er réðust í slíkar ferð-
ir, lentu oft í höndum Englendinga, sem
tóku þá fasta, rændu korninu og fluttu
þá stundum til Englands eða Gauta-
borgar, þar sem þeir voru settir í fang-
elsi.
Söguhetjurnar, vinirnir þrír, Ulrik
Löve, Níels og Henning Hasle, voru á
leið úr unglingaskólanum og töluðu um
Ole Tents, sem eftir mikil æfintýri slapp
heim með kornfarm. Við skiptingu
kornsins urðu nokkrar deilur. En er
þær voru að komast á alvarlegt stig, var
tilkynnt, að Englendingar væru að
koma. Þeir voru að elta skip, en þá snér-
ust allir sem einn til varnar gegn þeim
— og veittu þeim heitar viðtökur —
'uieö púðri og blýi. Eitt sinn vantaði
forhlað í fallbyssu. Ulrik Löve var nær-
staddur og varð ekki ráðafátt. Hann
vatt sér snarlega að bónda nokkrum, og
áður en hann áttaði sig, hafði Ulrik
skorið sitjandann úr buxunum hans —
°fl forhlaðið var fengið. — Vinirnir þrír
tifðu og hrærðust í því, sem var að ger-
ast, og vildu taka virkan þátt í því, en
voru ekki álitnir til mikils nýtir. En
beir kærðu sig nú kollótta um álit ann-
ara og ráðgerðu leiðangur til Danmerk-
Ur eftir korni. Eina nóttina læddust þeir
ut, tóku bát og sigldu af stað, en hrepptu
slæmt veður, urðu hræddir og snéru
aftur, brutu bátinn í spón og komust
við illan leik heim. Vitanlega fengu þeir
stranga áminningu fyrir tiltækið, en
drengina dreymdi sína drauma um
djarfar dáðir fyrir föðurlandið. — Þeir
lögðu svo eitt sinn af stað í njósnar-
ferð um nágrennið og í þeirri för fundu
þeir skútu í skjóli stórra kletta við
ströndina. Það var skúta Sliorvöbræðra,
njósnaranna, svikaranna, sem veittu
Englendingum liðsinni. „Hefnd yfir
svikarana!“ hrópaði Ulrik og þaut af
stað. Það var enginn um borð. Þeir ætl-
uðu að sigla skútunni til bæjarins, en
áður en þeir höfðu gengið frá seglum,
komu Skorvöbræður. Drengirnir liöfðu
ekki tíma til að komast í land og urðu
að fela sig í skútunni. Skorvöbræður,
sem voru á flótta, hjuggu þegar á land-
festar, undu upp segl og sluppu til hafs.
Drengirnir fundust og urðu fyrir ó-
mjúkri meðferð, voru barðir og lokaðir
inni í dimmri lcompu — og þar sváfu
þeir yfir nóttina. Er þeir vöknuðu lá
skútan skammt frá landi. Þeir voru
reknir úr fötunum, en gömlum, götug-
um stakk smeygt yfir Ulrik. Síðan voru
þeir settir á land. En það var hvergi líf
að sjá, aðeins sandur og gróðurlausar
sléttur. Þeir voru undrandi og horfðu
hver á annan. Skyndilega fékk Níels
mjög ógeðfellt hugboð og sagði ótta-
sleginn:
„Þetta er ekki í Noregi“.
„Nei, hér er allt svo annarlegt og
ólíkt Noregi“, hvíslaði Henning fölur
og vesældarlegui'.
Ulrik leit aftur í kringum sig. Svip-
urinn lýsti vaxandi undrun, og hann
blátt áfram æpti upp yfir sig: „Ham-
ingjan góða! Þeir hafa siglt með okk-