Unga Ísland - 01.03.1938, Blaðsíða 15

UNGA ÍSLAND
39
gefinn, Nálin sat föst í hálsinum á kisu.
Á sama heimili var hundur, mjög sam-
rýmdur og góður vinur kisu. Hann sá
brátt að eitthvað gekk að kettinum og
fór til hans og virtist láta meðaumkvun
sina í ljósi. Hundurinn tók nú að sér
að lækna sjúklinginn. Hann sleikti háls-
inn á kisu í sífellu, en hún snéri höfð-
inu þannig, að gera honum aðstöðuna
hægari. Þetta lét hundurinn ganga, með
hvíldum, í nálega sólarhring. Að lokum
fann hann eitthvað hart snerta tunguna.
Hann reyndi að ná i það með tönnun-
um, og honum tókst það að lokum.
Hann rykkti út nálinní, sem hafði stung-
ist þarna út um hálsinn á kisu. Áhorf-
andi að þessari lækningaaðferð tók nú
við, og dróg spottann út úr hálsinum.
Ég sá eitt sinn hest með fleiður á
baki, velta sér upp úr moldarflagi. Við
þetta komst mold ofan í sárið. Hélt ég
að hún mundi tefja fyrir að sárið gréri.
En svo varð ekki. Hesturinn varð al-
bata á fáum dögum, jafnvel þó að hér
væri aðeins um »hrossalækning« að
ræða.
Fleiri dæmi þessu lík mætti nefna,
sem benda á að sum dýr, að minnsta
kosti virðist bera skyn á lækningar, og
reyna sjálf að hjálpa sér og afkvæmi
sinu til að bæta úr neyð sinni og sárs-
auka. G. D.
Gjalddagi blaðsins
er 1. apríl. — „Oft er þörf,
en nú er nauðsyn“. Bregðið
fljótt og vel við og greiðið
blaðið.
Heimagangurinn.
í fyrrasumar lögðum við af stað, (ég
og strákur, sem hét Magnús) að smala.
Þegar við vorum komin fram i Urðirnar
fyrir framan bæinn, þá fundum við kind.
Hún lá á steini, sem mosi var ofan á,
Er við komum nær, sáum við að kindin
var dauð. Magnús fór heim að sækja
einhvern til hjálpar, en ég fór að elta
lambið. Ég náði því uppi á hjalla nokkr-
um og fór heim með það, Þetta var
gimbur. Hún veiktist þegar heim kom.
Fólkið fór að tala um að drepa hana,
en rétt í því stendur hún á fætur og
fer að ganga um gólfið. Ég fór með
gimbrina út í fjárhús, og lét hana sjúga
nýborna á. — Eftir það fór henni að
batna, Þegar fært var frá, var gimbrin
rekin með, Ekki var þó hægt að reka
hana með lömbunum, hún bara elti mig.
Ég gat nú ekki að því gert, að ég ósk-
aði þess af heilum hug, að gimbrin
kæmi heim. Morguninn eftir, þegar ég
fór út að mjólka, þá sá ég nokkrar
kindur fyrir utan girðinguna. Var gimsa
þar forustukind. Þegar ég var langt
komin að mjólka, kemur gimsa inn í
kvína, og rýkur í fötuna hjá mér. Ég
tók hana i fangið og fór með hana inn
í eldhús, gaf henni mjólk. Nú byrjaði
gímbrin að fara i kálgarðinn, svo það
varð að tjóðra hana. Oft gerði ég það,
að ég tjóðraði hana svo illa, að hún
losnaði. Þá fékk hún þó að vera laus
dálitla stund. En oft losnaði hún þö án
þess að það væri mér að kenna, Þegar
hún var laus, var vont að ná henni, og
ef ég náði henni ekki, þá náði henni
enginn. Núna er gimbrin orðin fullorðin
kind, ekki er hún neitt hænd að mönnum,
en hún er heldur ekki stygg. Lóa, 13 ára.