Unga Ísland - 01.04.1941, Blaðsíða 10

Sigurður Helgason:
F rá
meginlandinu
myrka
Þið hafið heyrt talað um Afríku,
undralan.dið, sem stundum hefir verið
kallað „meginlandið myrka“. Fékk álf-
an þetta heiti sökum þess, að nokkuð
þótti dragast, að menn fengju fulla
vitneskju um lönd .hennar og náttúru
þeirra, dýralíf, jurtir og þjóðflokka. En
smám saman urðu hin ókunnu svæði
smærri og smærri, og nú er fyrir löngu
búið að rannsaka hana alla og mæla
og leyndardómar meginlandsins myrka
eru víst flestir horfnir úr sögunni og
hættir að vera leyndardómar.
En landkönnunarmennirnir, sem áð-
ur fyrri lögðu leið sína til Afríku, urðu
fyrir mörgum hindrunum á ferðum sín-
um. Þjóðflokkarnir, sem búa þar, voru
margir óvinveittir hvítum mönnum, og
var ekki heiglum hent, að hætta sér
langt inn í land þeirra. Torfærur urðu
á leiðum þeirra, sem örðugt var að af-
stýra, og fleira varð að farartálma. Ef
þeir komu að norðan, varð eyðimörkin
Sahara lítt sigrandi hindrun. Hún nær
alla leið vestan frá Atlantshafi og aust-
ur að Rauðahafi, yfir álfuna þvera, og
56
er mörg hundruð km. löng. Á ströndum
álfunnar er lítið um góðar hafnir. Eru
því siglingar þangað ekki neinn barna-
leikur. Þær fáu hafnir, sem þar eru,
eru flestar við árósa og sumar árnar
eru stórar, en þær eru ekki skipgengar
nema skammt inn í landið, því að upp
frá ströndunum eru víða fjallgarðar, og
lengra en að rótum þeirra, verður ekki
siglt eftir ánum. Þegar yfir fjallgarð-
ana kemur, taka við víðlendar háslétt-
ur. Þar eru mörg stór vötn og vatns-
mikil fljót og um þau er hægt að sigla
UNGA ÍSLAND