Siglingamál - 01.03.1978, Qupperneq 4

4
málin áður en framkvæmd hefst, og síðan
að skipuleggja breytingarnar í samráði
við Siglingamálastofnun ríkisins og þá
þannig, að þær valdi sem minnstu raski,
og sem minnstum töfum frá veiðum.
Þessi atriði eru eftirfarandi:
1) Vatnsþétt þil þverskips á milli fiskmót-
töku og vinnslurýmis á sama þilfari.
Siglingamálastjóri fer þess á leit, að eig-
endur þeirra skuttogara, þar sem ekki er
vatnsþétt stálþil á milli fiskmóttöku og
vinnurýmis á milliþilfari, láti setja slíkt
stálþil í þessi skip eins fljótt og aðstæður
leyfa. Hægt er að undirbúa þetta verk
áður, með því að teikna breytingarnar og
smíða alla hluta fyrirfram, þannig að sjálft
verkið um borð þurfi ekki að taka langan
tíma.
Þetta vatnsþétta stálþil þarf að þola
fullan þrýsting frá fiskmóttökurýminu, en
á því þarf að vera eitt op, sem loka má
vatnsþétt, til að fiskur komist úr fisk-
móttöku fram á vinnsluþilfar. Þetta fiski-
op þarf því að vera búið vatnsþéttum
lokunarbúnaði, og þannig gert, að auð-
velt sé að loka því, enda skal þetta op
jafnan vera lokað, þegar fiskmóttökulúg-
an á togþilfari er opin. Með því er tryggt
að þótt brotsjór komi yfir skipið að aftan
á meðan fiskmóttökulúgan er opin, þá
komist sjór ekki nema í fiskmóttökuna,
og ekki fram á vinnsluþilfarið framan til
við fiskmóttöku, þar sem svo háttar til.
Ef til vill mætti athuga þann möguleika,
að þessi vatnsþétta fiskilúga á þverþilinu
milli fiskimóttöku og vinnsluþilfars væri
rennihurð, þannig tengd þrýstivökvakerfi
fiskmóttökulúgunnar á togþilfarinu, að
þegar olíuþrýstingur er tengdur til opnun-
ar á fiskmóttökulúgunni, þá lokist með
olíuþrýstingi fyrst fiskilúgan á þverþilinu,
áður en fiskmóttökulúgan opnast, og
e. t. v. líka öfugt, þ. e. a. s. þegar eftir að
fiskmóttökulúgan hefur lokaast, þá opn-
ist fiskilúgan fram á vinnsluþilfar.
Þetta kerfi er þó engin nauðsyn. Megin-
atriðið er, að tryggt sé að þessi fiskilúga
í þverþilinu sé jafnan lokuð, þegar fisk-
móttökulúgan á togþilfarinu er opin. Ef.
um sjálfvirkan búnað yrði að ræða, gæti
þurft að vera möguleiki á að opna fiski-
lúguna á þverþilinu þótt fiskmóttökulúg-
an væri opin, ef hleypa þyrfti fiski fram á
milliþilfar ef það mikið magn fiskjar væri
í einu togi, að fiskurinn kæmist ekki allur
fyrir í fiskmóttökurýminu. Slík aftenging
yrði þó undantekning. Auk þessarar fiski-
lúgu gæti þurft að vera útgönguleið,
vatnsþétt, sem opna mætti frá fiskmót-
tökunni, ef maður af vangá væri staddur
þar, þegar fiskilúgan er opnuð.
Þar eð, eins og fyrr segir, fyrirkomulag
skuttogaranna er nokkuð breytilegt, þarf
að athuga sérstaklega aðstæður á hverju
einstöku skipi. Meginatriði þessara að-
gerða er hinsvegar það sjónarmið, að
hægt sé að fyrirbyggja að sjór, sem kemst
niður í fiskmóttökuna um opna fiskmót-
tökuna komist fram á vinnsluþilfar. Fæst
þessara skipa þola að laus sjór velti síðu
úr síðu í allri breidd milliþilfarsins, og því
veruleg hætta á því, að skipinu hvolfi og
það snögglega.
2) Há skjólborð, lokuð austurop.
Annað atriði, sem krefst aðgerða, er að
hindra að mikill sjór geti fyllt togþilfar,
án þess að eiga greiða leið útbyrðis. Þar
sem skjólborð eru mjög há á mörgum
skuttogaranna á togþilfari er nauðsynlegt
að loka eins og hægt er göngum á þessu
þilfari, jafnvel þótt vírar þurfi að komast
eftir göngunum. Þótt ekki sé algjörlega
vatnsþétt, þá myndi lokun geta komið í
veg fyrir að mikið magn af sjó fyllti göngin
skyndilega.
Þá hefur og þess orðið vart, að þar sem
varabobbingar eru geymdir á togþilfari út
við skjólborðunum, þá hafa þeir að
nokkru leyti lokað austuropum á skjól-
borðunum, og þegar ísing er, þá hafa
bobbingarnir fljótlega lokað alyeg öllu
frárennsli um austuropin. Þetta er brýn
nauðsyn að vara við, og þetta má lagfæra
nokkuð með því að koma varabobbing-
unum fyrir í þar til gerðum festingum, t. d.
ofan við austuropin, svo að þeir hindri
síður rennsli til austuropanna.
Betri lausn væri þó að komast hjá því
að hafa varabobbinga á togþilfarinu, og
væri æskilegast að varabobbingar væru