blaðið - 11.05.2006, Blaðsíða 25

hlaöió FIMMTUDAGUR H. MAÍ 2006
VIÐTALI 25

99............................................................
Ég er mikil forréttindakona. Ég á öll mín börn heilbrigð og báðir
foreldrar mínir eru á lífi og ég á mikið afgóðum vinum. Ég er þakklát
fyrir þetta alltþví fullt affólki er að glíma við alvöru sorg.
Voru báðir skilnaðirþínir erfiðir?
„Já, þeir voru það. I fyrra
hjónabandinu mínu var ég auðvitað
barnung þegar við skildum og hafði
engan þroska til að takast á við
það að ganga í gegnum lífið með
annarri manneskju en það er alveg
sama hvernig skilnað ber að, hver á
fyrsta skrefið og hver eftirleikurinn
er. Þetta er hrun og maður gengur
í gegnum mikla sorg. Það liðu
tuttugu og fimm ár á milli þessara
skilnaða en tilfinningaferlið var
það sama.“
Afhverju entust hjónaböndin ekki?
„Maður getur aldrei sagt af hverju.
Það væri svo einfalt og þægilegt
þvi þá gæti maður varað sig á því
næst. Ég hef verið að velta þvi fyrir
mér hvort það sé satt sem Woody
Allen heldur fram að það sé einhver
líftími í samböndum, kannski
tuttugu ár, og svo sé þetta búið.”
Er það ekki nöturleg niðurstaða
fyrir rómantískar sálir?
„Jú, ég held að þetta sé bull. Ég
er mjög rómantísk og sannfærð
um að það er hægt að halda neista
og óskaplegri ást í hjónabandi til
æviloka. Ég hef séð það. En það
kostar ákveðna vinnu. Ef maður
kemur alltaf fram við þann sem
maður elskar eins og besta vin sinn
og sýnir honum sömu virðingu,
kurteisi og umburðarlyndi og vini
sínum þá held ég að þetta sé hægt.
Svo þarf maður að æfa sig í að verða
skotin.“
Verðurþú auðveldlega ástfangin?
„Nei, ömurlega sjaldan. Mér finnst
það óþolandi. Ég héld að það sé
vegna þess að ég geri svo óheyrilegar
kröfur. Hvar á ég t.d. að finna
mann á mínu reki sem er fallegur,
fyndinn og kynþokkafullur og ekki
með áfengisvandamálapakka eða
fimm skilnaði á bakinu?“
Og kannski líka gáfaður?
„Já, auðvitað þarf hann að vera
gáfaður, en fyndið fólk er gáfað.
Það er samasemmerki þarna á
milli. Manneskja sem ekki hefur
gneistandi húmor, hlær sjaldan og
kann ekki að gleðjast er hreinlega
ekki eins víðsýn og greind og þeir
sem hafa húmor, allavega ekki jafn
tilfinningagreind.“
Hvernig kanntu við að vera ekki í
sambúð?
„Ég kann náttúrlega óhuggulega
vel við það. Það er mikið dekurlíf
að vera einn. Þess vegna held ég að
ég ætti að dröslast í sambúð áður en
ég verð fjörgömul og forkastanlega
frek og leiðinleg. Sambúð er
nefnilega eins konar uppeldistæki.
En það er dásamlegt að geta hagað
lífinu eins og rnanni nákvæmlega
sýnist, gert allt sem manni sýnist
þegar manni sýnist og þurfa ekki
að taka tillit til neins nema þrettán
ára sonar sem er sammála manni í
öllu."
„Já og mörgum alveg
stórkostlegum. Leikarar sem ég hef
unnið með skiptast í tvo hópa. Það
er annars vegar fólk sem á mjög
erfitt, er brotið innan í sér og er
þar af leiðandi afar yfirborðslegt
og gefur lítið af sér. Maður veit
aldrei hvar maður hefur það og það
stingur mann í bakið þegar minnst
varir. Svo er hinn leikarahópurinn.
Stórkostlegri manneskjur en ég hef
kynnst í öðrum geirum. Aðalsmerki
þessa fólks er fullkomin einlægni
í daglega lífinu og hæfileikinn
til að ritskoða sig ekki heldur
segja allt það sem það hugsar til
dæmis. að viðurkenna þegar það
er afbrýðisamt, óhamingjusamt,
óánægt og fullt af heift. Það
viðurkennir vanmátt sinn gagnvart
öllum þeim tilfinningum sem
hellast yfir það. Ég elska þetta fólk.
Svona langar mig til að verða.“
Hreinn kærleikur
Ertu trúuð kona?
„Já, afar trúuð. Það hefur aukist
með aldrinum. Ég er alin upp í
kaþólskri trú og hef alltaf verið
stolt af því. Þegar Lúther ákvað
að fara í mínimalismann í allri
umgjörð þá hélt kaþólisminn í
leikhúsumgjörðina. Fólk sogast að
kaþólsku kirkjunni vegna þess að
þar er rómantík og drama. Svo er
bara með þetta eins og annað. Ef
maður kynnist yndislegum presti
eða öðru fólki sem tengist trúnni
þá leiðir það mann áfram á góðri
braut. Ef maður færi að kynna sér
kaþólskuna og hittir bara fyrir fól
í prestastétt þá myndi maður missa
trúna. Auðvitað eru fól í öllum
trúarbrögðum en svo eru útvaldir
sem eru kærleikurinn uppmálaður.
Jóhannes Páll páfi kom hingað og
tók Björgivn son minn og önnur
börn til altaris i kaþólsku kirkjuni.
Við foreldrarnir hittum hann.
Þegar hann tók í höndina á mér og
horfði í augun á mér þá greip mig
einkennileg tilfinning. Ég var að
því komin að gráta því ég fann svo
mikinn kærleik streyma frá honum.
Hreinan kærleik finn ég líka
þegar ég faðma hana Erlu Björk mín,
sem er með down syndrome og er
einn af mörgum englum mínum á
Sólheimum. Sú litla mannvera er
hreinn kærleikur. Þegar ég sé hana
þarf ég að stilla mig um að fara
ekki að gráta."
Þú hefur unnið með heimilisfólkinu
á Sólheimum í leiklist og leikstýrt
þeim. Hvaða áhrif hafa kynnin af
þessum fólki haft á þig?
„Eftir að ég kynntist
gleðigjöfunum á Sólheimum fór
ég að velta fyrir mér því hvort það
væri virkilega normalt að glíma
við illsku, grimmd og græðgi. Við
„venjulega" fólkið erum að fást við
allt þetta en ekki þau. Þau virðast
ekki hafa þessa eiginleika. Þetta
fólk er ekki talið normal og nýtur
þar af leiðandi bóta. Af hverju
ættum við ekki frekar að vera á
bótum, illfyglin, sem erurn að
eyðileggja heiminn? Það ætti að
taka stóran hluta af „normal” fólki
hreinlega úr umferð"
Þú ert mikil tilfinningamanneskja.
Er ekki stundum erfitt að vera
tilfinningamanneskja?
„Stundum, en samt er þetta að
nokkru leyti val. Það er mikill
alkohólismi í kring um mig og ég
er dæmigerður aðstandandi, mjög
meðvirk, en ég hef ekki þetta
alkohólistagen. Að vísu geta allir
geta orðið félagslegir sullarar. Þess
vegna fæ ég mér mjög sjaldan áfengi.
Aðstandendur alkohólista breytast
oft í stjórnunarfíkla og hörkutól.
Lengi framan af var ég óskaplega
viðkvæm og grét yfir öllu. Svo
breyttist ég í hörkutól í þó nokkuð
mörg ár. Ég kunni ekki við þá
manneskju. Hún var svo ólík minu
innsta eðli að ég fór aftur að leggja
rækt við viðkvæmnina í sjálfri mér.
Ég ákvað líka að ritskoða mig ekki
og vera ekki sífellt að rembast við
að vera alltaf óskaplega fyndin og
klár. Nú er ég að æfa mig linnulaust
í að vera bara ég sjálf og er miklu
sáttari. Ég neyðist jú til að búa með
mér alla ævi svo það er eins gott að
maður leggi rækt við það besta í
sjálfum sér.“
kolbrun@vbl.is
Helgin 11-14 maí
Kiúklingaveisla
frá Isfugli
Grillaður kjúklingur,
franskar og
2ja lítra Coca Cola
Aieinf 998
1/1 ferskur kjúklingur 20% afsláttur
Úrbeinaðar bringur án skinns 20% afsláttur
Kjúklingalæri/leggir magnbakki 20% afsláttur
BBQ leggir magnpoki 20% afsláttur
Tex mex vængir magnpoki 20% afsláttur
Að drepa kjaftasögur
Þú hefur verið gríðarlega vinscel
gamanleikkona. Hefur verið erfitt
að vera almenningseign?
„Ég get ekki beinlínis sagt að það
sé óþægilegt því fólk hefur verið
mér mjög gott. Ég fæ viðbrögðin:
“Ég á þig og mér þykir vænt um þig”.
Ég er full þakklætis vegna þess.
Auðvitað er líf manns undir smásjá.
Það er allt í lagi. Ég lifi einföldu
lífi og þar eru engin leyndarmál.
Óöruggt og óhamingjusamt fólk
hefur þörf fyrir að smjatta á því
sem það skáldar upp um fólk. Ég
hef reynt að læra af þvi og alið
börnin mín upp í því að vera
kjaftasögumorðingjar. Aðferðin
er sú að ef maður heyrir eitthvað
um einhvern þá segir maður: „Nei,
þetta er ekki rétt“. Svo setur maður
rennilás á munninn og talar aldrei
um það, ekki einu sinni við besta vin
sinn. Þar með deyr kjaftasagan."
Hefurðu unnið með mörgum
erfiðum listamönnum?