blaðið - 09.09.2006, Blaðsíða 26

26 LAUGARDAGUR 9. SEPTEMBER 2006
blaðið
„Þetta snýst um að kunna sittfag. Það er
kannski ekki gott að setjafingur á það hvað ég
heftileinkað mér. Ég held samt að það megi
segja að ég sækist eftir vissri einlægni."
Martröð leikarans
Finnst þér skemmtilegt að eldast?
„Það er nú svona bæði og. Ég er lík-
amlega vel á mig komin og get unnið,
sem er ekki sjálfgefið þegar maður
er kominn yfir sjötugt. Það að vera
leikari reynir verulega á orku manns
og einbeitingu. Ég er viss um að það
hefur góð áhrif á heilasellurnar að
læra texta utanað, alveg á sama hátt
og góð hreyfing hefur áhrif á líkam-
ann. En það er með andann eins
og líkamann, maður er ekki eins
sprækur þegar maður er sjötugur og
þegar maður er tvítugur. Það tekur
lengri tíma fyrir mig að læra texta
þegar ég er orðin þetta fullorðin."
Er það martröð leikarans að
gleyma textanum sínum?
„Já, nokkrum sinnum hef ég fengið
þá martröð að standa uppi á sviði og
vera ekki viss um í hvaða hlutverki
ég er. Mér finnst ég ekki einu sinni
vera í réttu fötunum. Ég stend þarna
á sviðinu og reyni að tjá mig en
áhorfendur hafa ekki áhuga, standa
upp og ganga út. Ætli þessi draumur
endurspegli ekki ótta leikarans við
að ná ekki sambandi við áhorfendur.
Starfið snýst nú einu sinni um það
að ná sambandi og viðhalda áhuga
leikhússgesta."
Erfiður missir
Hversu mikli máli skiptir starfið
„Starfið skiptir mig mjög miklu
máli en mér finnst fjölskyldan
skipta enn meira máli. Það er mjög
dýrmætt að fá að vera í starfi sem
er gefandi og spennandi, ekki síst
þegar maður er orðinn einn, eins og
ég er eftir að maðurinn minn dó.“
Maður þinn var Guðmundur
Steinsson leikritaskáld. Það hlýtur
að vera erfitt fyrir þig að missa
lífsförunaut sem fylgdi þér árum
saman.
„Við giftum okkur árið 1962,
sama ár og 79 af stöðinni var frum-
sýnd. Við vorum afar náin og góðir
félagar. Sálufélagar. í rauninni má
segja að ég hafi ekki haft neinn
til að tala við síðan ég missti Guð-
mund. Við vorum vön að styðja
hvort annað, skiptast á skoðunum
og ræða um daginn og veginn. Það
er verulega erfitt að missa helming-
inn af sér en ég var svo lengi sam-
vistum við Guðmund að hann lifir
í mér og á vissan hátt er hann alltaf
með mér.“
Að kunnasittfag
Það að leika á sviði, er það tœkni
eða innlifun eða sambland afhvoru
tveggja?
„Þetta snýst um að kunna sitt fag.
Það er kannski ekki gott að setja
fingur á það hvað ég hef tileinkað
mér. Ég held samt að það megi segja
að ég sækist eftir vissri einlægni.
Mér finnst líka skipta máli að hafa
gott vald á röddinni. Ég reyni að
vera öguð og vil vera það. Svo hef ég
reynt að læra af flinku fólki. Ég dáist
að flinku fólki."
Hvað með prímadonnustæla
leikara?
„Þeir eru sjaldgæfir hér á landi og
því betri sem menn eru í starfi sínu
því minni prímadonnur eru þeir.
Fólk sem er gott í sínu starfi er yfir-
leitt ekki með stæla.“
En gerir það ekki kröfur?
„Jú, það gerir kröfur því annars
væri það ekki gott í sínu fagi.“
Þú gerir kröfur til sjálfrar þín og
annarra, erþað ekki?
„Jú, ég vil alltaf ná sem bestum ár-
angri. Um það snýst þetta allt saman.
Annars væri nú ekkert varið í þetta.“
Skipta verðlaun ogviðurkenningar
þig máli?
„Ég væri ekki að segja satt ef ég
viðurkenndi ekki að ég hef gaman
af að fá viðurkenningar og verð-
laun. En allt snýst þetta nú um að
leikstjórar og leikhúsfólk treysti
manni til að gera hlutina. Mikil-
vægustu verðlaunin eru þau að vera
þess virði að gott sé að hafa mann
innanborðs.“
kolbrun@bladid.net