blaðið - 03.10.2006, Blaðsíða 34

42 ÞRIÐJUDAGUR 3. OKTÓBER 2006
blaöiö
Spólað
til baka
Ekki nægilega
þrátt fyrir
I
%
>
Það er eitthvað karlmennskulegt og kynþokkafullt
við hinn þögla fótboltakappa Zidane, en ég fór á frum-
sýningu myndarinnar um Zidane á sunnudagskvöldið.
í myndinni svífur hann um völlinn eins og örn sem er
'.'í meðvitaður um allt sem er að gerast á vellinum og
’ lætur að öllu jöfnu ekki á neinu bera. Svitinn perlar á
enni hans þar sem hann hleypur um og lærvöðvarnir,
ó, lærvöðvarnir, eru vægast sagt guðdómlegir. Þegar
hætta steðjar að og hann þarf að verja hreiðrið sitt
eða veiða sér til matar sýnir hann beittan gogginn og
þá verður hinum leikmönnunum ekki um sel. Hann sýndi það líka í Heims-
meistarakeppninni að það er ekkert sniðugt að abbast upp á hann en ég er
löngu búin að fyrirgefa honum það sem hann gerði þar.
Þetta var samt bara einfaldlega ekki nóg til þess að halda mér við efnið
í 90 mínútur. Ég þarf bara eitthvað örlítið meira en að
horfa á einn mann til þess að halda einbeitingu min-
ni allan þennan tíma. Ég hef bara hreinlega ekki það
mikinn áhuga á manninum. Annar hálfleikurinn he-
fði verið nóg fyrir mig. Ég var byrjuð að skrifa þenn-
an pistil í huganum og farin að skipuleggja næstu viku
á meðan Zidane valhoppaði um völlinn.
Það sem kom mér nefnilega mest á
óvart, svona vegna þess að ég hef sjálf
lítið gert af því að spila fótbolta, er hvað
hver og einn leikmaður gerir í raun lítið í hverjum
leik. Þegar þú horfir á venjulegan fótboltaleik fylgir
myndavélin venjulega boltanum og þú ert með í fjörinu allan
tímann. En þar sem myndavélarnar voru nánast eingöngu á
Zidane allan tíman var þetta öðruvísi. Hann gerði mikið af því
að sparka í grasið, labbaði fram og til baka og fylgjast með
án þess að fá boltann í langan tíma. Svo kom boltinn, wo-
búmm, og var farinn aftur.
Þeir mega samt eiga það, herramennirnir sem stóðu að
gerð þessarar myndar, að hljóðin í myndinni voru mjög
skemmtileg. Alltaf þegar Zidane sparkaði í boltann
var eins og hleypt væri af byssuskoti og þegar kapp-
inn hrækti karlmennskulega út í vindinn var eins og
þung slumma af koppafeiti félli til jarðar, svo ég tali v, „
nú ekki um þegar maðurinn snýtti sér. Það hljómaði
eins og hvirfilvindur sem þeyttist út úr nösum
^ /

Kristír, Hrefna
Mikið úrval af brjóstagjafa
og meðgönguundirfatnaði
Bravado - Anita - Triumph
Glamourmom brjóstagjafabolirnir
■■
Atóðwróst
Hamraborg 7 • Kópavogi • Sími 564 1451
www.modurast.is
Jakkann keypti ég í
All Saints, buxurnar
í Warehouse, skóna
í Sautján og bolinn í
Gallabuxnabúðinni.
Ég keypti pelsinn
í Spútnik, buxurn-
ar í Veromoda og
skóna mína í Focus.
Ég fékk öll fötin mín
gefins. Trefilinn fann
ég bara heima hjá
mér, húfan er frá afa
mínum og ömmu
og peysan er af afa
mínum. Mamma
gaf mér buxurnar,
skórnir eru af frænda
mínum og jakkinn
af pabba mínum.
Ragna Aðalbjörg Bergmann
Þorsteinsdóttir „
Margrét Sigurðardóttir

ú * 4 Z' 1
L n k| ■k.Jg? -vai ífM! ■■ÆSmVÉBk > /w / r-imam i m
Ég fékk vestið mitt á elliheimilinu Grund, það er af einhverjum dánum manni. Ég fékk skyrtuna á markaði. Buxurnar og skóna fékk 1 ég í Minniapolis og ég r| veit ekki alveg hvernig ég fann þennan bol, hann var bara allt í einu 1 [ skápnum mínum.
Ragnhildur Steinunn deilir með okkur góðum ráðum
Drulludugleg og skellir
á sig ólívuolíu öðru hvoru
Hún svífur um skjáinn, fíngerð og fögur, og færir okkur
fréttir af fólki. Hvernig ætli hún fari að því líta alltaf svona
vel út? Og hvað telur hún að sé mikilvægt að gera til að ná
langt í lífinu?
Fegurðarráð
„Ég pæli nú bara svona mátulega mikið í útlitinu og þó
að ég hafi slysast til þess að vinna einhverja fegurðarsam-
keppni fyrir nokkrum árum þá er ég ekkert alltof upptek-
in af útliti mínu. Það sem ég geri hinsvegar fyrir húð mína
er að ég skelli framan í mig ólívuolíu einu sinni í viku til
- þessaðmýkja og næra húðina. Ég tel að það sé betra að
nota náttúrlegar afurðir í stað þess að nota krem sem
eru uppfull af rotvarnarefnum og einhverju sem er ekki
gott fyrir húðina," segir Ragnhildur Steinunn.
Framaráð
„Ég held að það sé aðalatriðið að vera maður sjálfur
I, ef maður ætlar að ná langt í lífinu og það hef ég alltaf
gert. Maður þarf auðvitað að vera drulluduglegur því
að flest þurfum við að vinna fyrir því sem við viljum ná
Ífram og svo er auðvitað ekkert verra að hafa heppn-
ina með í farteskinu en maður getur komist langt á
» henni," segir Ragnhildur Steinunn.