blaðið - 23.03.2007, Page 34

Melankólía og vodka
Hljómsveitin Misery Loves
Company, hinn skoski James
Lowe og Valur Gunnarsson koma
fram á tónleikum á Rósenberg
í kvöld og annað kvöld
klukkan 21. Tónleikarnir
verða melankólískir
með meiru þar sem
lög eftir myrku meist-
arana Nick Cave og Tom
Waits munu meðal
annars hljóma.
Misery Loves
Company
hefur starfað
í fimm ár.
Sveitin spilar
mest frumsamið efni
í bland við lög eftir
Tom Waits, Nick Cave
og Leonard Cohen.
James Lowe var
valinn einn af fimm
efnilegustu lista-
mönnum Edinborgar af tímaritinu
Inside+Out. Tónlist hans er lýst
sem kraftmikilli tilfinningablöndu
að hætti Leonard Cohen.
Valur Gunnarsson gaf út
sína fyrstu plötu, Reykjavík
er köld, með lögum eftir Le-
onard Cohen á íslensku
árið 200. Væntanleg
er platan Vodka
Songs þar
sem Valur og
tónlistarmað-
urinn Gímaldin
flytja lög sem
samin voru í
Pétursborg. Pá
syngur meistari
Megas lag á
plötunni og
Doddi, fyrrum
trommari Tra-
bants, leggur
hönd á plóg.
Valur Gunnarsson
Flytur vodkalög.
Dæmd til að rykfalla
Kaiser Chiefs er gríðarlega
vinsæl hljómsveit í Bretlandi, enda
hreinræktuð britpop-sveit sem
reynir að blanda öilu því besta
sem eyjan býður upp á í einn
handhægan pakka. Það svínvirkar
ofan í þegna drottningarinnar því
Bretinn elskar poppið sitt meira
en bakaðar baunir í morgunmat.
Yours Truly Angry Mob er önnur
breiðskífa Kaiser Chiefs. Employ-
ment var sú fyrsta og kom út fyrir
tveimur árum. Hún gerði meðlimi
sveitarinnar að stórstjörnum og
hafa fréttir af þeim bent til þess
að það sé líf sem þeir hata ekki.
Yours Truly Angry Mob ber
það svolítið með sér. Skífan er
hrokafull og örugg með sjálfa sig.
Kaiser Chiefs spilar varnarbolta
og tekur litla áhættu. Ég viður-
kenni þó, að melódíurnar eru oft
grípandi -fjandi grípandi meira að
segja, en skífan skilur ekki mikið
eftir sig. Það er helst að smáskífu-
lagið Ruby sé eftirminnilegt. The
Angry Mob er líka fínt, sem og hið
rólega I Can Do it Without You.
Skífan er i rauninni svo hress
Atll Fannar Bjarkason
atll@bladid.net
að það er hálfgerður léttir að heyra
rólegu lögin læðast inn á milli. Það
er of mikill lalala-stíll á hressu
lögunum. Lögin bráðna saman í
kraumandi graut af hressleika og
enda því miður sem frekar þunnur
og auðgleymanlegur afgangur inni
í ískáp. Þar gleymist grauturinn
á bak við kæfuna og smjörið og
hreyfist ekki þar til kominn er tími
til að taka til í ísskápnum - örlög
Yours Truly Angry Mob í hnotsk-
urn; týnd í geisladiskarekkanum,
dæmd til að rykfalla.
Fara á hestbak
og borða pulsur
Eftir Atla Fannar Bjarkason
atli@bladid.net
,Ég held við séum að koma í fjórða
skipti til landsins, eða þriðja? Ég er
ekki hundrað prósent viss,“ segir
Simone Pace, meðlimur hljómsveitar-
innar Blonde Redhead.
Sveitin er á leiðinni til landsins í
apríl og kemur fram á tvennum tón-
leikum. Annars vegar á Nasa þann
fimmta og hins vegar á tónlistarhá-
tíðinni Aldrei fór ég suður á ísafirði
þann áttunda.
Afhverju ísland, hvað ersvona
sérstakt við það?
„Okkur finnst mjög gaman að
koma til Islands, það er alltaf góð
upplifun,“ segir Simone. „Umhverf-
ið er líka gott fyrir tónlist. Landið
er ólíkt öllum öðrum löndum og
svo eru áhorfendurnir öðruvísi en
annars staðar. Það er alltaf viss orka
í hverju landi fyrir sig.“
Simone segist njóta þess að fara á
hestbak þegar hann kemur til lands-
ins. „Við borðum líka pylsurnar,
veistu hvaða pylsur ég meina?"
Pulsa með öllu?
„Já, akkúrat. Svo þykir okkur gam-
an að fara út á næturnar þegar það
er ennþá bjart. Það verður þannig í
apríl, er það ekki?“
Jaa, kannski smá. Allavega bjart-
ara en íBandaríkjunum.
Ekki aðdáendurJordan
Blonde Redhead hefur þegið hjálp
bassaleikarans Skúla Sverrissonar,
en hann gaf út breiðskifuna Seríu í
fyrra. Simone segir Skúla góðan vin
sveitarinnar og að hún hafi í raun
kynnst landinu í gegnum hann.
„Mér finnst platan hans Skúla mjög
góð, hún er ein af mínum uppáhalds-
plötum á árinu.“
Blonde Redhead gefur út sína nýj-
ustu breiðskífu, 23, í næsta mánuði.
Við fyrstu hlustun virðist skífan
vera tormelt og ekki eins poppuð
og þeirra fyrri verk. Simone er ekki
sammálaþví.
„Mér finnst hún poppaðri en
hinar plöturnar, en minna að reyna
það,“ segir Simone. „Hún er einfald-
• «
ari.
Betri en hinar?
„Ég veit það ekki. Mér finnst
gaman að spila lögin, þau eru auð-
veldari en gömlu lögin. Uppbygging
laganna er einfaldari, þau trufla
eyrað ekki mikið. Misery [Is A Butt-
erfly] var meira truflandi, ekki eins
hnitmiðuð.“
Hvað með nafnið, 23?
„23 er nafn á lagi á plötunni, en
það er líka númer íbúðarinnar henn-
ar Kazu [Makinu, söngkonu sveitar-
innar]. Við vildum einfalt nafn, hin
hafa verið svo löng og flókin. Við
vildum nafn sem endurspeglar ein-
faldleika plötunnar.“
Þið eruð sem sagt ekki aðdáendur
Michael Jordan?
„Nei, en þetta er í fyrsta skipti
sem ég heyri þessa samlikingu.“
Heimsyfirráð
Blonde Redhead hefur ávallt verið
skilgreind sem jaðarsveit. Simone
segist þó ekkert hafa á móti megin-
straumnum. Hann segist vilja fara
eins langt og hægt er með sveitina
en sér reyndar ekki fyrir sér að stilla
Blonde Redhead upp við hlið Paul
McCartney á spilunarlista í útvarpi.
„Ég veit ekki hvernig útvarpsstöðv-
ar taka í nýju plötuna okkar. Ég
hlusta ekki mikið á útvarp og get
varla ímyndað mér Blonde Redhead
þar. Ég væri ánægður ef það gerðist,
en það kemur mér ekki óvart ef það
gerist ekki.“
En hvert stefnir Blonde Redhead í
framtíðinni, á heimsyfirráð?
„Já, heimsyfirráð. Pottþétt.“
Essentlal
Molsture