Dagfari - 01.11.1998, Blaðsíða 8

gengur lengra í ögrununum. Fyrir nokkrum árum áttu æfing-
arnar að hefjast 17. júní, en vegna reiðiöldu í samfélaginu var
þeim seinkað um tvo daga - og tóku menn þá gleði sína á ný.
Næst áttí að fljúga lágflug yfir hálendið þvert og endilangt og
helst banna umferð um það á meðan, en eftir að herstöðvaand-
stæðingar og aðilar í ferðaþjónustu brugðust ókvæða við, var
látið nægja að taka nokkrar lágflugsdýfur og hljóðmúrinn ekki
rofinn oftar en nauðsynlegt þótti. Síðar var lofað 2.000 sjóliðum
í Reykjavíkurhöfn, með takmarkalausan útivistartíma - það var
bakkað með það og sjóliðamir urðu ekki fleiri en nokkur
hundruð i einu og allir sendir í bælið fyrir miðnætti. - Þetta er
aðferðin sem viðhöfð er, fýrst er ögrað og kannað hversu langt
verður komist og svo bakkað lítillega til að íslensk stjómvöld
geti sýnt að þau láti herinn ekki vaða yfir sig.
Sömu heræfingar em svo klæddar í felubúning, þar sem
þeim eru alltaf fengin göfug aukaviðfangsefni. Hermenn á
heræfingu henda heyböggum úr þyrlu á örfoka land í grennd
við Mývatnssveit. Herinn og Almannavarnir halda sérstaka
almannavarnaræfingu, þar sem sýnt er hvernig þungvopnað
varalið hersins bjargar landsmönnum eftir Suðurlandsskjálfta.
Og núna síðast kennir herinn landhelgisgæslunni að slæða upp
tundurdufl úr seinna stríði. - Hægt og bítandi, skref fyrir skref,
er íslendingum kennt að sætta sig við herinn, fara jafhvel að láta
sér líka vel við hann - því að þegar öllu sé á botninn hvolft, þá
séu þetta ekki alvöru hermenn, heldur meira svona eins og full-
orðnir skátar.
Hvað ber að gera?
Við þurfum að rífa upp baráttuna gegn hemum og gegn
Nató. Við þurfum að koma málinu aftur á kortið, vegna þess að
núna er tækifæri til þess. í ljósi stöðunnar í heimsmálunum geta
stuðningsmenn hersetunnar ekki svo glatt málað skrattann á