Dagfari - 01.11.1998, Blaðsíða 10

til þess fólks sem tekur undir það með okkur í dag að ísland eigi
að segja sig úr NATO, að það skrifi jaínframt upp á að inn-
gangan í NATO 1949 hafi verið sá harmleikur sem hún vissu-
lega var. Við vitum að svo var, en það skiptir ekki máli í dag.
Við eigum heldur ekki að tengja afstöðuna til NATO við
afstöðuna til annarra alþjóðastofnanna, á borð við ESB, EES
eða Alþjóðabankann. I ársbyrjun 1989 sagði Geir Haarde, þá
ungur og eínilegur Sjálfstæðismaður, að fara mætti að huga að
brottför hersins þegar Berlínarmúrinn væri fallinn. Ef svo ólík-
lega vildi til, að við gætum tekið Geir Haarde á orðinu í þessu
efni, ef við gætum sameinast um að herinn hafi verið óþarfúr á
íslandi frá árinu 1989, þá er mér nákvæmlega sama, þó að
túlkun okkar á næstu 50 árum þar á undan sé öndverð.
Því miður höfum við herstöðvaandstæðingar oft látið hrekja
okkur út í það, að ræða þessi mál, eins og að við værum enn
stödd á níunda áratugnum. Það eru breyttar aðstæður í
heiminum og þær aðstæður gera stöðu okkar sterkari ef eitthvað
er. Við megum ekki leyfa andstæðingum okkar að snúa
málunum á haus. Þegar við förum fram með gamla góða
slagorðið: ísland úr NATO - herinn burt! - og þeir segja, byrjiði
ekki á þessu afitur, kalda stríðið er búið. Þá segjum við:
EINMITT, ÞAÐ ER BÚIÐ.
Stefán Pálsson, sagnfræðingur