Aðventfréttir - 01.01.1990, Side 15

FIMMTUDAGUR
Hver er umbunin?
Ber ég meira
úr býtum, ef ég
byrja snemma?
Dœmisagan um
verkamennina
z víngarðinum.
síðastir og hinir síðustu fyrstir" (30. vers). Hvað
merkir þetta? Merkir það, að þeir, sem hafa helgað
alla ævi sína kristilegu starfi muni ekki standa
betur að vígi en þeir, sem taka á móti ríki Guðs á
síðustu stundu?
Ringlið, sem birtist í ásjónu lærisveinanna, fór
ekki fram hjá Jesú. Það er ástæða þess að hann
sagði dæmisöguna um verkamennina í víngarðin-
um, sem skráð er í Matt. 20, 1—16. Hugmyndirn-
ar, sem notaðar eru í dæmisögunni, eru okkur
kunnar. Þar er rætt um verkamenn, um hina at-
vinnulausu í atvinnuleit og samningaumleitanir
— allt hugmyndir, sem kunnar eru nú á dögum. Af
þeim sjónarhóli getum við séð fyrir okkur svið
dæmisögunnar og okkur sjálf á því. Við getum sett
okkur í spor verkamannanna og vænst þess að
hljóta sanngjörn laun að dagsverki loknu.
Er Guð ósanngjarn?
En flest okkar upplifa það að fyllast einhvers
konar efagirni gagnvart þessari sögu, vera haldin
skoðanaruglingi. Aðferðin virðist vera ósann-
gjörn: Þeir sem unnu baki brotnu allan daginn,
sem báru hita og þunga verksins, finnst þeir hafa
verið hlunnfarnir samanborið við þá sem ráðnir
voru á elleftu stundu. Dæmisagan hlýtur að
hafa verið Pétri og hinum lærisveinunum mikið
áfall. En þó að erfitt sé að skilja hana í fyrstu, er
hér samt að finna meginreglu ríkis Guðs.
Tökum sem dæmi ræningjann á krossinum.
Hann tók á móti Kristi á síðasta augnabliki, á ell-
eftu stundu, ef svo má segja. Engu að síður eignað-
ist hann alla auðlegð enndurlausnarinnar, rétt
eins og þeir sem fylgdu Jesú
frá upphafi. Frá mannlegu
legu sjónarmiði virðist
þetta vera ósanngjarnt og
ranglátt. En ef við megnum
að losna úr viðjum mann-
legra hugsana, hvað end-
urgjald varðar, og reyn-
um að skoða þetta mál
af sjónarhóli Guðs, þá
verður okkur fljót-
lega ljóst, að ekki er
komið fram við
neinn af ósann-
gimi.
Það sem við þurf-
um að hafa hug-
fast er, hver er
hinn eiginlegi til-
gangur sögunnar. I
raun og veru er verið
að fjalla um starfið í
EFTIR HARALD KNOTT
Líkt er um himnaríki og húsbónda einn,
sem gekk út árla morguns að ráða verka-
menn í víngarð sinn" (Matt. 20,1).
Lærisveinarnir höfðu hlýtt á samtal Jesú og ríka
unglingsins og þeim voru enn fersk í minni við-
brögð hans. Hann hafði gengið dapur í bragði í
brott frá Jesú. Hann gat ómögulega slitið sig frá
jarðneskum fjársjóðum sínum — sem í hans tilviki
tálmuðu það að hann gæti eignast hlut í ríki Guðs.
Með þessa forsögu í huga fær spurning Péturs í
Matt. 19,27 alveg sérstaka merkingu: ,,Vér yfirgáf-
um allt og fylgdum þér. Hvað munum vér hljóta?"
Svar Jesú
Það er athyglisvert, að Jesús tekur spurninguna
sem góða og gilda. Hann vísar henni ekki frá sem
tómri eigingirni. Hann veit hvað það þýðir að yfir-
gefa allt fyrir ríki Guðs, jafnvel fórna sjálfu lífinu.
Hann skilur að maðurinn þarfnast þess að fá að
heyra huggunarrík orð við slíkar aðstæður —
framtíðarsýn til að styrkja hann og styðja.
Og því svarar hann Pétri þannig: ,,Sannlega segi
ég yður: Þegar allt er orðið endurfætt og Manns-
sonurinn situr í dýrðarhásæti sínu, þá munuð þér,
sem fylgið mér, einnig sitja í tólf hásætum og
dæma tólf ættkvíslir Israels. Og hver sem hefur
yfirgefið heimili, bræður eða systur, föður eða
móður, börn eða akra sakir nafns míns, mun fá
margfalt aftur og öðlast eilíft líf" (Matt. 19,28.29).
En Jesús bætir einu við, sem fær Pétur og hina til
að leggja enn betur við hlustirnar:
,,En margir hinir fyrstu munu verða
Aöventfréttir 1. 1990
15