Aðventfréttir - 01.01.1990, Síða 18

I
höfðu svo mikið að gera. En þeir, sem
drápu þjónana, voru bálreiðir, þverúðug-
ir. Um hvort sem er að ræða, mun dómur
verða kveðinn upp yfir þeim, sem hafna
Guði og afþakka að koma til veislunnar.
Þriðja kallið
Ellen White skrifar, að „þriðja kallið
um að koma til veislunnar, merki það, að
fagnaðarerindið hafi verið boðað heið-
ingjum'' (Sama bók, bls. 309).
TVenns konar manngerðir komu í brúð-
kaupsveisluna: Annars vegar voru þeir,
sem fóru í brúðkaupsklæðin og hins veg-
ar maðurinn, sem hafnaði þeim. „Hvítu
klæðin eru réttlæti Krists, brúðkaups-
klæðnaðurinn, sem Kristur einn getur
gefið."(Biblíuskýringar SDA, 7. b. bls.
965).
Eigir þú að geta setið við borð Krists og
að neyta þess sem hann hefur veitt
mönnum við brúkaupsveislu lambsins,
verður þú að hafa sérstakan klæðnað,
sem kallaður er brúðkaupsklæði, sem er
hin hvíta réttlætisskikkja Krists. Hver sá,
sem er í þessum klæðum fær inngöngu í
borg Guðs. Jesú þráir það svo heitt og
innilega, að þú eignist bústað i vistarver-
unum, sem hann fór til að búa þeim, sem
hann elska. Annars hefði hann ekki gert
allt þetta sem til þurfti, og reyndist hon-
um svo ákaflega dýrkeypt, til að þú gætir
verið hamingjusamur, setið til borðs með
honum og fengið að njóta þess að eiga
heima þar sem hann hefur búið hinum
endurleystu stað.'' (Sons and Daughters
of God, bls. 368).
A æskulýðsmótinu í Mexico-borg 1984
naut ég þeirrar ánægju að flytja ung-
mennunum 12000, sem þar voru, loka-
boðskapinn. Eg tók hvíta skyrtu, klippti
hana og svo óhreinkaði ég hana, en snerti
ekki við flibbanum. Þar sem ég var í
jakka, gat enginn sagt til um, hvað undir
honum var. Eg hvatti hina ungu til að
vera í viðeigandi klæðum til að geta geng-
ið inn í ríki Guðs, að veita réttlæti Krists
viðtöku. Ég fór úr jakkanum til að sýna
„ranglæti" mitt og hversu saurugur ég
var. Þá komu vinir mínir og klæddu mig
í frakka, sem átti að tákna réttlæti Krists,
sem aðeins er hægt að eignast með því að
veita Kristi inngöngu í líf okkar. Fyrir-
heitið er þannig:
,,Ég mun íklæða ykkur réttlæti mínu —
brúðkaupsklæðunum — og gera ykkur
hæf fyrir brúðkaupsveislu lambsins. Þeg-
ar þið eruð íklædd réttlæti mínu, munuð
þið geta náð háum staðli, fyrir bæn, fyrir
árvekni og með því að rannsaka orð mitt
af kostgæfni. Þið munuð öðlast skilning á
sannleikanum og guðleg áhrif munu
móta lyndiseinkunn ykkar. Því að þetta
er vilji Guðs, að þið verðið heilög" (Bibl-
íuskýringar SDA, 3. b. bls. 1162).
I dæmisögunni hefur Jesús annan hóp
manna, sem maðurinn táknaði, er kom
án brúðkaupsklæða — þá sem vilja ekki
eignast eðlisfar Jesú.
,,En hversu skýrt er myndin dregin upp
í orði Guðs af því hvernig hann kom fram
við manninn, sem þáði boðið um að
koma í brúðkaupið en fór ekki í brúð-
kaupsklæðin, sem höfðu verið keypt
handa honum, réttlætisskikkju Krists.
Honum fannst það nógu gott að vera í sín-
um eigin saurugu klæðum í návist Krists.
En honum var kastað út sem manni er
óvirt hafði Drottin sinn og lítilsvirt hina
miklu gæsku hans. Bróðir minn, réttlæti
þitt mun ekki nægja. Þú verður að íklæð-
ast réttlætisskrúða Krists" (Vitnisburðir,
5. b. bls. 509-510).
Að gerast hæf fyrir himininn
A öllum tímum hafa verið uppi menn,
sem reynt hafa að sjá sér sjálfir fyrir
klæðum, sínu eigin réttlæti, eigin verk-
um til að gera sig hæfa fyrir himininn.
Það byrjaði í garðinum Eden. Þegar okk-
ar fyrstu foreldrar syndguðu, glötuðu
þeir ljósskikkjunni, sem skapari þeirra
gaf þeim og reyndu í stað þess að hylja sig
með fíkjuviðarblöðum.
Þegar Naaman var sagt að fara að ánni
Jórdan til að losna við holdsveiki sína,
svaraði hann: ,,Eru ekki Abana og Farfar,
fljótin hjá Damaskus, betri en allar ár í
Israel? Gæti ég ekki laugað mig í þeim og
orðið hreinn?" (2. Kon. 5,12).
Furðulegt, að jafnvel nú á tímum skuli
fólk ekki vilja fara til „Jórdanár." Það kýs
fremur eigin ár vísinda, hroka, efnis-
hyggju og fágunar en kross Krists. „Þessi
skikkja, sem ofin er á vefstól himinsins,
hefur ekki einn einasta þráð af mannleg-
um toga. Sem maður mótaði Kristur full-
komna lyndiseinkunn og hann býðst til
að gefa okkur hana" (Christ's Object Les-
sons, bls. 311).
Hvaða boðskap vill Guð flytja fólki
sínu með þessari dæmisögu? Hjálpræðið
sem Guð veitir þeim sem hljóta inngöngu
í ríki hans, er svo einfalt. Það eina sem
við þurfum að gera er að veita því viðtöku
og munum við þá verða borgarar í borg
Guðs. „Þegar við gefumst Kristi, tengist
hjarta okkar hjarta hans, vilji hans verður
okkar vilji, hugur okkar verður eitt með
huga hans og hugsanirnar hertökum við
til hlýðni við Krist. Þá lifum við lífi hans.
Þetta felst í því að vera íklædd réttlætis-
skrúða Krists'' (Sama bók, bls. 312).
Jesús kom hingað til að sýna okkur, að
við getum lifað kristilegu lífi farsællega.
„En öllum þeim, sem tóku við honum,
gaf hann rétt (kraft) til að verða Guðs
börn, þeim, er trúa á nafn hans'' (Jóh.
1,12). „Maðurinn býr ekki yfir þessum
krafti. Það er kraftur Guðs. Þegar maður-
inn tekur á móti Kristi, fær hann kraft til
að lifa lífi Krists" (Sama bók, bls. 314).
Aðeins þeir, sem hafa verið þvegnir í
blóði lambsins og eru í hinum skínandi,
hreinu og hvítu línklæðum, geta setið til
borðs með konunginum. Séu þeir ekki í
skikkjunni frá honum verða þeir orðlaus-
ir. Guð þarf ekki að dæma þá. Þeir dæma
sig sjálfir. Þessi dæmisaga á að tákna
rannsóknardóminn, prófið sem mun
skera úr um það, hverjir eru hæfir fyrir
himininn (sjá Deilan mikla, bls. 442, 443).
Megi Guð hjálpa okkur til að reynast
ekki nakin eða í röngum klæðum, þegar
rannsakandi augnaráð Guðs beinist að
okkur.
Spurningar til umræðu
1. Hvað þýða sögulega séð brúðkaups-
boðin þrjú?
2. Hvers vegna eru klæði, sem við höf-
um utan um okkur, notuð til að tákna
innri reynslu?
3. Hvað merkir það að vera íklæddur
réttlæti Krists?
4. Hvers vegna var manninum vísað
frá, sem var án brúðkaupsklæða?
Leo S. Ranzolin er að-
stoðarritari heimssam-
bandsins.
18
Aöventfréttir 1. 1990