Aðventfréttir - 01.01.1990, Síða 20

er orð Guðs ljós, þar sem það verður
máttur til ummyndunar í lífi þess, sem
tekur á móti því. Með því að gróðursetja
meginreglur orðs Guðs í mannshjartanu,
þroskar Heilagur andi eiginleika Guðs
með manninum. Ljós dýrðar hans —
grundvallareðli hans — á að skína frá
fylgjendum hans. Þannig eiga þeir að
vegsama Guð, að lýsa upp leiðina heim til
brúðgumans, til borgar Guðs, í brúð-
kaupsveislu lambsins . . .
Það eru forréttindi hverrar mannssálar
að vera lifandi farvegur fyrir Guð, sem
hann fær notað til að miðla heiminum
gersemum náðar sinnar, hinum órann-
sakandi ríkdómi Krists. Ekkert þráir
Kristur frekar en menn, sem vilja sýna
heiminum Anda hans og grundvallareðli.
Heimurinn þarfnast einskis fremur en að
fá að sjá kærleika frelsarans birtast í
mönnum. Allur himinninn bíður eftir að
fá brautir, sem veita megi eftir hinni heil-
ögu olíu, svo að hún fái veitt mannlegum
hjörtum fögnuð og blessun.
komins friðar, fullkomins kærleika og
fullkominnar vissu. Fegurðin og ilmur-
inn af grundvallareðli Krists, sem birtist
í lífinu, ber vitni um að Guð hafi sannar-
lega sent son sinn í heiminn til að frelsa
hann frá synd.
Kristur biður ekki fylgjendur sína að
vera að reyna að baksa við að skína.
Hann segir: „Þannig lýsi ljós yðar meðal
mannanna.1' Ef þið hafið á annað borð
þegið náð Krists, er ljósið í ykkur. Fjar-
lægið tálmana og mun dýrð Guðs þá birt-
ast. Ljósið mun skína, smjúga inn í
myrkrið og dreifa því. Ykkur er þá
ómögulegt annað en að skína á þeim stað,
sem áhrif ykkar ná til.
Fái dýrð hans að opinberast í mannin-
um mun það verða til þess að færa himin-
inn svo nálægt mönnunum, að skart það,
sem fegrar nú innra musterið mun þá
sjást í sérhverri mannssál, þar sem frels-
arinn fær að búa. Menn munu hrífast af
dýrð Krists, sem býr hið innra með þeim.
Og í ómi lofgjörðar og þakkargjörðar,
Þannig eiga þeir að vegsama Guð, með því að lýsa upp
leiðina heim til brúðgumans . . leiðina í
brúðkaupsveislu lambsins.
Kristur hefur séð fyrir öllu, sem þarf til
að söfnuður hans geti verið ummyndað-
ur líkami, upplýstur af ljósi heimsins og
búi yfir dýrð Immanúels. Það er tilgang-
ur hans að hver kristinn maður sé um-
luktur andlegu andrúmslofti ljóss og frið-
ar. Hann þráir að við opinberum í lífi
okkar fögnuð hans.
Búi Andi Guðs í okkur mun það birtast
í því, að við muunum veita öðrum af hin-
um himneska kærleika. Fylling guð-
dómsins mun streyma gegnum hinn
helgaða mann, til annarra.
Réttlætissólin hefur „græðslu undir
vængjum sínum" (Mal. 4,2). Frá hverjum
sönnum lærisveini eiga að berast áhrif,
sem veita líf, hugrekki, hjálpsemi og
sanna lækningu.
Trúin á Krist felur meira í sér en fyrir-
gefningu synda. Hún felur í sér að syndir
okkar eru burt numdar og tómið fyllt af
náðargjöfum Heilags anda. Það þýðir að
vera upplýstur af Guði og fagnandi í hon-
um. Hún merkir hjarta tæmt af eigin-
girni, og hefur hlotnast sú blessun, að
Kristur er stöðugt nálægur. Þegar Kristur
ríkir í mannssálinni, er hún hrein og laus
við synd. Dýrð, fylling og fullkomleiki
fagnaðarerindisins uppfyllist í lífinu. Sé
tekið við frelsaranum veitist ljómi full-
sem gerast mun frá þeim fjölmörgu
mannssálum, sem gengist hafa Guði á
hönd með þessu móti, mun dýrðin og
vegsemdin veitast aftur gjafaranum
mikla . . .
Kristur kemur senn með mætti og mik-
illi dýrð. Hann kemur í dýrð sinni og
einnig í dýrð föður síns. I för með honum
verða allir hinu heilögu englar. A sama
tíma og gervallur heimurinn hefur steypt
sér í niðamyrkur, verður ljós í sérhverj-
um íverustað hinna heilögu. Þeir munu
verða fyrstir til að koma auga á fyrsta ljós-
bjarmann frá seinni komu hans. Hið
ósaurgaða ljós mun skína frá geisladýrð
hans og mun þá Kristur hljóta aðdáun
allra þeirra, sem honum hafa þjónað. Er
hinir óguðlegu flýja burt úr návist Krists,
munu fylgjendur hans fagna.
Ættfaðirinn Job sagði, er hann horfði
fram á veginn og leit allt fram að endur-
komu Jesú Krists: ,,Ég mun líta hann mér
til góðs, já, augu mín munu sjá hann, og
það eigi sem andstæðing — hjartað
brennur af þrá í brjósti mér" (Job 19,27).
Kristur hefur verið daglegur félagi og
náinn vinur slíkra dyggra fylgjenda
sinna. Þeir hafa lifað í nánu sambandi og
og í stöðugu samfélagi við Guð. Dýrð
Drottins hefur runnið upp yfir þá. Hann
hefur látið ljós sitt skína í hjörtu þeirra, til
þess að birtu legði af þekkingunni á dýrð
Guðs. Nú geta þeir glaðst í hinum björtu
geislum ljóss og dýrðar konungsins í há-
tign hans. Þeir eru undirbúnir fyrir sam-
félag himinsins, því þeir hafa himininn í
hjartanu.
Nú ganga þeir fram, horfa til himins í
skini réttlætissólarinnar, fagnandi yfir
því að lausn þeirra er í nánd og segja:
„Sjá, þessi er vor Guð, vér vonuðum á
hann, að hann mundi frelsa oss'JJes.
25,9).
,,Þá heyrði ég raddir sem frá miklum
mannfjölda og sem nið margra vatna og
sem gný frá sterkum þrumum. Þær
sögðu: „Hallelúja, Drottinn Guð vor,
hinn alvaldi er konungur orðinn. Gleðj-
umst og fögnum og gefum honum dýrð-
ina, þvi að komið er að brúðkaupi lambs-
ins og brúður hans hefur búið sig . . . "
Og hann segir við mig: ,,Rita þú: Sælir eru
þeir sem boðnir eru í brúðkaupsveislu
lambsins." „Þessir munu heyja stríð við
lambið. Og lambið og þeir sem með því
eru, hinir kölluðu, útvöldu og trúu, munu
sigra þá, — því að lambið er Drottinn
drottna og konungur konunga'"'
(Op.19,6—9; 17,14).
Spurningar til umræðu
1. Hvaða tvo hópa eiga meyjarnar tíu
að tákna? Hvað er líkt með þeim og hvað
ólíkt?
2. Hvað táknar olían?
3. Við hvaða tímabil í sögunni á þessi
dæmisaga helst og fremst að þínum
dómi? Hvers vegna?
20
Aöventfréttir 1. 1990