Aðventfréttir - 01.10.2009, Blaðsíða 4

Sönn menntun
eftir Ellen G. White
Uppspretta og tilgangur sannrar
menntunar
Sönn menntun felur meira í sér en að
stunda nám í ákveðnu fagi. Hún snertir
persónuna í heild sinni og varir allt lífs-
hlaup hennar í þessum heimi og um alla
eilífð. Hún er samstilling þroska líkama,
hugar og anda.
Eftirfarandi innblásið orð opinberar upp-
sprettu slíkrar menntunar með skírskotun til
hins eilífa Guðs: I honum „eru allir fjár-
sjóðir spekinnar og þekkingarinnar fólgnir"
Kól 2.3. Heimurinn hefur átt sína merku
fræðimenn, menn og konur gædd afburða
gáfum og þekkingu, fólk sem hefur örvað
hugsun og gert aðgengilegar miklar víddir
þekkingar. En einn er þeim æðri. Eins og
hnettir sólkerfisins endurvarpa birtu sólar-
innar þannig munu einnig miklir hugsuðir
heimsins, sé hugsun þeirra í samræmi við
sannleikann, endurvarpa geislunum sólar
réttlætisins. Sérhver ljósgeisli mannlegar
þekkingar, sérhver gáfnaglampi, hefur upp-
runa sinn í hinu guðlega ljósi alheimsins.
Nú á dögum er mikið talað um eðli og gildi
„æðri menntunar". En uppruni sannrar
„æðri menntunar" er hjá Guði, „af munni
hans kemur þekking og hyggindi" Ok 2.6.
Öll sönn þekking og raunverulegur þroski
hefur uppsprettu sína í þekkingu á Guði.
Hvar sem við berum niður, á líkamlegu,
vitsmunalegu eða andlegu sviði, í hverju
því sem við leggjum stund á, að undan-
skilinni eyðileggingu syndarinnar, er þessi
þekking opinberuð. Það er sama hvaða
rannsókn við vinnum að í einlægri leit að
sannleikanum, þá komumst við í snertingu
við hina ósýnilegu, stórkostlegu guðlegu
greind sem starfar alls staðar og er í öllu.
Mannlegur hugur tengist huga Guðs, hið
takmarkara hinum ótakmarkaða.
í þessum tengslum birtist æðsta stig
menntunar. Þetta er aðferð Guðs til upp-
byggingar. „Vingast þú við hann“ (Jb 22.21)
eru skilaboð Guðs til alls mannkyns. Að-
ferðin sem kemur fram í þessum orðum er
aðferðin sem var notuð í menntun Adams
og Evu.
Dásamleg áætlun Guðs
Til þess að skilja hvað menntun felur í sér
verðum við að hugleiða bæði eðli mann-
kynsins og tilgang Guðs með sköpun þess.
Við verðum einnig að bera í huga breyt-
inguna sem varð við innreið hins illa í heim-
inn og áætlun Guðs varðandi dýrðlegan
tilgang sinn í menntun mannkyns.
Þegar Adam og Eva komu úr hendi Skapara
síns líktust þau honum að eðlinu til, jafnt
líkamlega, vitsmunalega og andlega. „Guð
skapaði manninn eftir sinni mynd“ (1M
1.27) og áætlun hans var, að því lengur sem
þau lifðu því betur myndu þau endurspegla
þessa mynd. Öll hæfileikasvið þeirra höfðu
möguleika á því að þroskast; öll geta þeirra
og kraftur átti stöðuglega að eflast. Svigrúm
þeirra til rannsókna og framkvæmda var
stórfenglegt og heillandi. Leyndardómar
hins sýnilega alheims - „dásemdir hans,
sem fullkominn er að vísdómi“ (Jb 37.16) -
biðu rannsókn þeirra. Persónuleg samskipti
þeirra við Skapara sinn, augliti til auglitis og
af innileik hjartans, voru þeirra mestu for-
réttindi.
Ef þau hefðu verið holl Guði hefði þetta
verið svo að eilífu. Gegnum eilífar aldir
myndu þau halda áfram að eignast nýja
íjársjóði þekkingar, uppgötva ferskar lindir
hamingju og öðlast dýpri og enn dýpri
skilning á visku, mætti og kærleika Guðs. I
æ ríkari mæli hefðu þau uppfyllt tilgang
sköpunar sinnar, á fyllri og enn fyllri hátt
hefðu þau endurspeglað dýrð Guðs.
En vegna óhlýðni gekk þetta þeim úr
greipum. Vegna syndarinnar var þessi
guðlega ímynd bjöguð og nær afmáð. Það
dró úr líkamlegu atgervi mankynsins, vits-
munaleg geta varð minni, og andlegt ástand
dofnaði. Dauðinn varð að veruleika í
tilveruheimi þeirra. En samt var mannkynið
ekki án vonar. Vegna óendanlegs kærleiks
og miskunnar var þeim veitt reynslutíma-
bil náðar. Að endurgera ímynd Skaparans
í mönnum og konum, að færa þau aftur til
þeirrar fullkomnunar sem þau voru
sköpuð til - þetta skildi verða verk endur-
lausnarinnar. Þetta er markmið og til-
gangur menntunar, hinn háleiti tilgangur
lífsins.
Staður kærleikans
Kærleikur, grund-
völlur sköpunar-
innar og endur-
lausnarinnar, er
undirstaða sannrar
menntunar. Þetta er
gengur skírt fram af
boðorðum Guðs
sem hann hefur
gefið sem leiðbein-
ingar í lífinu. Fyrsta
og merkasta boð-
orðið er: „Elska skalt þú Drottin, Guð
þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni,
öllum mætti þínum og öllum huga
þínum“ (Lk 10.27). Að elska hann, eilífan,
alvitran Guð, af öllum mætti, huga og
hjarta eflir þroska sérhvers mannlegs
máttar til hæstu hæða. Það felur í sér að
ímynd Guðs endurheimtist í huga og sál.
Annað boðorðin er líkt því fyrsta: „Þú
skalt elska náunga þinn eins og sjálfan
þig“ (Mt 22.39). Boðorðin um kærleikann
kalla á það að líkaminn, hugurinn og and-
inn séu helguð þjónustunni við Guð og
mannkynið. Um leið og þessi þjónusta er
blessun öðrum veitir hún okkur sjálfur
einnig mikla blessun. Óeigingimi liggur
til grundvallar öllum sönnum þroska. Með
óeigingjarnri þjónustu ræktast sérhver
hæfileiki til fulls. Við verðum í æ ríkari
mæli þátttakendur í guðlegu eðli.
Þar sem Guð er uppspretta allar sannrar
þekkingar er fyrsta skerf menntunar að
beina huga okkar að opinbemn hans á
sjálfum sér. Adam og Eva fengu þekkingu
með beinum samskiptum við Guð og þau
lærðu um hann af verkum hans. Allir
skapaðir hlutir í upprunalegri fullkomnun
sinni voru tjáning Guðs á hugsunum
sínum. Fyrir Adam og Evu var náttúran
öll barmafull af guðdómlegri visku. En
vegna syndarinnar var manninum ekki
lengur mögulegt að læra af Guði með
beinum samskiptum og að mörgu leyti
ekki heldur af verkum hans. Jörðin, spillt
og saurguð af synd, birtir óskýra mynd af
dýrð Guðs. Enn er samt hægt að sjá hönd
Skaparans í náttúrunni, en þær opinberanir
em ófullkomnar og sem fallið mannkyn
erum við óhæf til að túlka þær réttilega.
Við þurfum fyllri opinberun af Guði sem
I AÐVENTFRÉTTIR • OKTÓBER 2009