Aðventfréttir - 01.10.2009, Blaðsíða 8

Eitt ár að heiman
Eftir Elísu Elíasdóttur
Þegar ég var 14 ára hafði ég lokið
grunnskóla en þótti of ung til að fara í
framhaldsskóla. Þess vegna ákvað ég
að nýta eitt ár á Bogenhofen að-
ventskólanum okkar í Austurríki.
Skólinn er lítill,
u.þ.b. 150 nemendur
en samt er þar er
guðfræðideild,
menntaskóli og
þýskuskóli fyrir út-
lendinga. Einnig var
líka nýlega bætt við
heilsudeild. Ég fór í
þýskuskólann og í
því námi fólst hlustun, ritun, málfræði,
þýsk menning, þýsk saga og þýskar
bókmenntir. Svo var líka kristinfræði í
hverri viku.
Aðstaðan á skólanum var alveg
meiriháttar, vistirnar eru með þeim
flottustu sem finnast í aðventskólum í
heiminum. Á vistinni eru stór og björt
tveggja manna herbergi með salerni
inni á hverju herbergi. Það eru lítil eld-
hús í báðum vistunum, til þess að nem-
endur gætu útbúið sér eitthvað og
geymt mat í kæli. I kjallaranum á
stelpuvistinni er nýuppgert bókasafn og
þar var verið að opna ,Jillen G. White
Study Center“. Hægt er að komast í
tölvu bæði á bókasafninu og í tölvu-
stofunni sem er í annarri byggingu.
Skólinn er staðsettur á mjög fallegum
stað úti í sveit en samt aðeins 5
mínútur í næsta bæ, sem er rétt við
landamæri Þýskalands. Frá skólanum
er aðeins einn klukkutími til Salzburg
og þangað fór bekkurinn minn, meðal
annars, á jólatónleika.
Kennslan á skólanum er mjög góð og
ég varð svo sannarlega ekki fyrir von-
brigðum! Kennararnir
búa annaðhvort á
staðnum eða í næstu
bæjum og því
kynntumst við þeim
mjög vel.
í mötuneytinu var
mjög góður matur og
t.d. á morgnanna var
alltaf hlaðborð með
allskonar brauði, ál-
eggjum, morgunkorn,
ávöxtum og oft voru
líka grautar. Það var mjög góður og
fjölbreyttur matur.
Það sem einkennir skólann er að þar
er verið að reyna að fara eftir boðskap
safnaðarins og leiðbeiningum Ellenar
White. Svo var mikið tónlistarlíf á
skólanum og í skólagjaldinu er nám á
eitt hljóðfæri innifalið og svo
er bæði skólakór og hljóm-
sveit. Síðan eru alltaf tvær
kórferðir á hverju ári og
þegar ég var þarna fórum við
til fyrst til Sviss og svo til
Þýskalands. Það var mjög
gaman. Tónlistarkennararnir
voru mjög góðir og það setur
alltaf ákveðinn svip á skóla-
lífið þegar tónlistarstarfið er öflugt.
Félagslífið á skólanum var mjög gott,
þegar maður býr á vist kynnist maður
krökkunum ennþá betur og það var
alltaf eitthvað að gerast. Sumir voru
alltaf í ævintýraleit og fóru á kanóa og
óðu upp ár og fóru í feluleiki í myrkrinu
í risa skógi eða kveiktu varðeld niður
við næsta stöðuvatn og veiddu fisk og
þóttust vera einir á eyðieyju og
„týndust“ á maísökrum á leiðinni heim.
Aðrir vildu bara hafa það rólegt og þá
var svona lítill samkomustaður sem var
hálfgerð félagsmiðstöð þar sem nem-
endur skiptust á að sjá um sjoppu sem
seldi ís og vöfflur á laugardagskvöldum
og þar var hægt að sitja og spjalla, spila
eða fara í leiki. Svo voru alltaf reglu-
legar uppákomur og þá var bara um að
gera að láta hugmyndaflugið ráða, einu
sinni var keppt í eggjakasti og svo var
líka „viltu vinna milljón" spurninga-
keppni og aðal vinningurinn var að
fara með enskukennaranum og mann-
inum hennar annaðhvort til Feneyja eða
Berlínar. Svo var auðvitað margt
íþróttafólk og það var alltaf fótbolti á
sunnudögum og
blak á miðviku-
dögum og svo var
körfubolti líka vin-
sæll. Svo voru
nokkrar gönguleiðir
rétt hjá og ég og
vinkona mín fórum
oft á línuskauta.
Það var mikil
áhersla lögð á það
að krakkarnir
mynduðu þeirra
eigin samband við Jesú og það var allt
gert til að styðja þau í því. Það var sam-
eiginleg morgunbæn alltaf eftir fyrstu
kennslustundina svo var kvöldbæn rétt
fyrir kvöldmat og nemendurnir skiptust
á að hafa þær. Svo er stór kirkja á
staðnum, rúmar örugglega 500-600
manns og guðþjónusturnar voru alltaf
mjög hátíðlegar. í upphafi skólaársins
var hægt að skrá sig í ungmennahópa
og það virkaði þannig að guðfræðinem-
endurnir voru kannski 2-3 saman og
tóku 10-15 krakka í sinn hóp og þessir
hópar gerðu alltaf eitthvað saman á
föstudagskvöldum og þeir fóru yfir
hvíldardagsskólalexíuna saman og svo
gerðu þeir oft eitthvað á laugardags-
eftirmiðdögum og minn hópur hittist
líka í klukkutíma á miðvikudögum og
las saman. Það var boðið uppá biblíu-
lestra á skólanum, þá venjulega 2-3
saman með kennara og mjög margir
tóku þá ákvörðun að skírast eftir þessar
biblíulexíur.
Það var alveg frábær upplifun að fá
þetta tækifæri til að vera þarna. Ég
kynntist svo mörgu nýju fólki og
eignaðist svo góða vini sem ég veit að
ég á eftir að þekkja lengi. Það var líka
svo gaman að kynnast nýrri menningu
(þó hún virðist ekki mikið öðruvísi þá
er hún sko allt öðruvísi!) og að læra
nýtt tungumál og það er bara svo ótal
margt sem maður lærir en tekur ekki
einu sinni eftir að hafa lært. Maður sér
hluti í allt öðru ljósi, lendir í ýmsu og
lærir að standa aðeins meira á eigin
fótum, þar voru engin mamma og pabbi
til að redda hlutunum, þó þetta hafi
orðið mér eins og önnur ljölskylda!
Mér leið afskaplega vel þarna.
8
AÐVENTFRÉTTIR • OKTÓBER 2009