Heimilisritið - 01.01.1946, Qupperneq 14

Á hverjum degi kom Edward
inn til Cone skólastjóra og
sagði: ,,Nei, ég skrifaði þetta
ekki á blaðið“.
Hann var ekki mönnum sinn-
andi þessa daga. Það eina, sem
til var 1 heiminum, fannst hon-
um, var Cone skólastjóri, reyr-
inn hans og blaðið með ljótu
orðunum. Jafnvel sólin, tunglið
og stjörnurnar urðu ljótar eins
og orðin á blaðinu.
Hann var hættur að leika sér
að tindátunum sínum. Hann var
hættur að leika sér í feluleik
og eltingaleik við krakkana i
næstu húsum, hann var hættur
að hlæja .. . það var ekkert til
lengur, sem var hreint og fallegt
og hvergi hægt að vera.
Þegar nokkrar vikur höfðu
liðið þannig, að hann var alls
ekki í þessum heimi, fór móðir
hans að spyrja hann, hvað gengi
að honum: „Þú ert alveg hætt-
ur að borða. Ertu veikur? Er
eitthvað ekki eins og það á sér
að vera 1 skólanum? Segðu
mömm:u“. Hún lagði ylríkan
arm sinn yfir axlir honum og
þrýsti honum upp að sér.
„Þú getur sagt mömmu þinm
það. Hún skilur allt svo vel,
eins og þú veizt, Edward minn,
er það ekki?“
Edwardvarð næstum öruggur.
Hann sagði mömmu sinni allt
eins og satt var. Hann skýrði
henni frá blaðinu með ljótu orð-
unum og fröken Short og Cone
skólastjóra, og hvemig hver
dagur leið og hvernig heimur-
inn væri orðinn í hans augum.
Hann þráði öryggi — ótví-
ræðan, huggunarríkan og hrein-
skilin trúnað móður sinnar.
Hann þráði að mega fæðast
á ný í heim hlátra og leikja.
Hann þráði, að móðir hans
bæri hann út úr heimi ósann-
inda og ljótleika í heim sólskins
og gleði.
Móðir hans dró handlegginn'
til sín. Hún brosti til hans, en
bros hennar var nú alveg laust
við mildi. Hún hafði aldrei
brosað þessi líkt.
,,Þú skalt bara fara til skóla-
stjórans og segja honum sann-
leikann“, sagði móðir hans stilli-
lega. „Segðu honum, að þú haf-
ir skrifað þetta og að þú sjáir
eftir því. Þá lagast allt aftur.
Það er alltaf bezt að segja sann-
leikann“.
Daginn eftir sagði Edward
skólastjóranum, að hann hefði
skrifað þessi ljótu orð og að
hann sæi eftir því og að harm
skyldi aldrei láta slíkt henda
sig aftur.
Hver og einn var ánægður
með þessi málalok, og brátt
gleymdu allir atburðinum.
Nema Edward.
B N D I R
12
HEIMILISRITIÖ