Heimilisritið - 01.01.1946, Blaðsíða 39

Heimilisritið - 01.01.1946, Blaðsíða 39
kaffikorgurinn hafði myndað, og sagði með draugalegri, tón- lausri rödd: „Ég sé ... að þér verzlið. Ég sé ... blómkál ... gulrætur ... salat ... Þér hljótið að selja grænmeti ... Þér eruð í ein- hverjum fjárhagsvandræðum“. „Nei, því miður, en ..“ „Takið þér ekki fram í fyrir mér ... Ég sé mann ... hvik- lyndan, léttúðugan mann — já! Það er maðurinn yðar. Hann hefur farið frá yður!“ „Já, það er alveg rétt“, sagði konan undrandi. „Ó, bara að þér gætuð sagt mér ...“ „Hvar hann felur sig? Bíðið þér við, þér megið ekki tala ...“ Hún tók stækkunargler og rannsakaði með stígandi athygli kaffikorginn í undirskálinni. ,-,Mér sýnist eins og ...“ „Er hann einn?“ spurði ....- konan áköf. „Nei. En ég sé ekki glöggt, hvort það er karlmaður eða kvenmaður ...“ „Það er víst ábyggilega kven- maður“. „Það skiptir engu máli, því að ég sé, að maðurinn yðar kemur heim aftur“. „Hvenær? Hvenær?“ spurði konan og gat varla stillt sig. „Fljótlega. Á sunnudaginn eða mánudaginn .. já, nú sé ég það .. það verður á mánudaginn! og ég sé þar að auki, klukkan. hvað hann kemur ... Hann kemur kortér yfir fimm“. „Eruð þér viss um það?“ Spákonan reis móðguð á fæt- ur og sagði: „Frú Egypte skjátlast aldrei“. Hún sagði þetta svo ákveð- inni rödd, að engum andmælum varð viðkomið. „Afsakið þér, frú. Og ... er þetta allt, sem þér getið séð?“ „Hvað segið þér? Allt! Finnst yður þetta ekki nóg?“ „Jú, sannarlega, frú“, en hún bætti við með sjálfri sér: „Ef það er þá bara rétt ..-----“ Sama kvöld og þetta samtai fór fram, fól frú Bougeard þjón- ustukonu sinni að fara á fund hins óstöðuglynda manns og biðja hann um að tala við sig. Þegar Pascal kom heim til hennar, skammaði hún hann fyrst mynduglega, fyrir að hafa farið svona frá .heimilinu, og bauð honum svo tvö hundruð franka, ef hann færi heim aftur næstkomandi mánudag klukkan kortér yfir fimm. Pascal, sem í marga daga hafði lifað á smálánum og varla haft ofan í sig að éta, sam- þykkti tilboð hennar með á- nægju. Næstu þrjá daga notaði frú Gerbier til þess að segja öllum viðskiptavinum sínum frá því, HEIMILISRITIÐ 37
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.