Læknablaðið - 01.04.1920, Blaðsíða 12

58
LÆKNABLAÐIÐ
lega inn í alla slímhúöina og hörundiö á limnum, en forhú'öin tog-uö vel
upp á meöan.
Athugascmdir: I. Mestu varðar að slímhúð og hörund sé vandlcga þvegin úr
kalíblöndunni. —- II. Til mikilla bóta er það, að núa smyrslinu einnig á liminn rétt
áður en maður verður fyrir smitunarhættunni.
III. Ef maður hefir oröið fyrir smitunarhættu í ölæði, eöa aðrar ástæð-
ur hafa orðið þess valdandi, að allar .ofanritaðar varúðarreglur hafi ver-
ið vanræktar, þá má minka hættuna til mikilla rnuna, svo framarlega sem
sem ekki eru liðnar 12 klst., nteð því að fara eftir forsögninni í II. gr. —
Þó skal þessa gætt: Smyrslunum skal núa inn i slimhúð og hörund í 10
minútur. Auk þessa skal skola þvag’rásina með kaliblöndunni, en þynna
hana þó til helminga með vatni. Blandan er dregin upp í litla dælu, (lek-
andadælu), hreinum dæluoddinum er stungið varlega inn í þvagrásaropið,
vökvanum ýtt inn úr dælunni inn í þvagrásina, svo hún fyllist vel. Jafn-
framt og dælan er tæmd og tekin frá, er þvagrásaropinu þrýst saman
milli tveggja fingra, svo að vökvinn haldist inni í 2 minútur. Þetta skal
endurtekið þrisvar. — Þessi aðferð er fjarri því að vera jafn tryggileg og
tafarlaus hreinsun, og gagnslaus ef lengur er leiðið frá en 12 klst.
IV. Hafi engar varúðarreglur verið notaðar, er öll ástæða til að halda
að smitun hafi átt sér stað, og er þá réttast að leita læknis svo fljótt sem
kostur er á.
Athugascmd. Reglur þær, er hér eru gefnar, koma að eins aS haldi sem vörn
gcgn því að sýkjast, en eru allsendis áhrifalausar til að lcckna sjúkdóm, er hann
hefir brotist út.
V. S a m s e t n i n g 1 y f j a n n a. K a 1 í b 1 á n d a n er þannig búin
til: 30 sentigrömm af yfirmangansúru kali eru leyst upp í tæpri hálfflösku
af vatni. Af blöndu þessari nægja 4 matskeiðar i glasi (60 grm.) fyllilega
til einnar hreinsunar. — K a 1 o m e 1 s m y r s 1 i n eru gerð úr 3 hlutum
af kalontel, 4 hlutum af vatnsborinni sauðfitu (lanolini) og 2 hlutum af
hvítu vaselíni. Hálf teskeið af sntyrsli er nægilegt í eitt sinn. — (Lancet).
Icter. epidem. Grein Ing. Gísl. um hann er þakkarverð og ættu íleiri
læknar að senda Lbl. linu um það sent markverðast kemur fyrir hjá þeim.
— Æskil. hefði verið að vita, hvort margir sjúkl. höfðu eggjahv. í þvagi
og hve lengi, einnig hvort miltisstækkun var til muria. Hvað mest er þó
vert að vita nánar um sýkingarhátt. Dýr sýkjast ekki hvort af öðru
(Múller). Annars hafa 67% af rottum sýklana í riýrum og er því líkl. að
þær smiti (þvagið). Blóðvatn manna, sem læknast hafa af sjúkd., getur
læknað sjúka (mikil varnarefni). Salvarsan er áhrifalaust þó orsökin sé
spirochæte. — G. H.
Inflúensan. Héraðsl. Ól. Thorl. skrifar í bréfi: ,,Nú má alt Austurland
heita flensulaust, nema Seyðisfjörður. Það var hin mesta yfirsjón, að hætta
opinberum sóttvörnum svona snemma, því að nú má búast við henni út
um allar sveitir frá Seyðisfirði og óvíst, að hún verði jafn væg til sveita
þar sem fólksfæð er nrikil á heimilum og menn verða a® kvelja sig á fót-
um svo lengi sem unt er, til þess að gegna heimilisstörfum. Er ekki ann-