Læknablaðið - 01.04.1920, Blaðsíða 14

6o
LÆKNABLAÐIÐ
hefir nýl. ritað stóra bók um þau. Hann varar mjög við ]iví, a'ð hætta
vinnu á elliárum. Best að starfa að ýmsum venjulegum störfum, meðan
uppi tollir hryggurinn. — Uppgang frá lungum má ekki stöðva með opiata
— Varast skal að halda þvagi of lengi, og tæma blöðruna i hvert
sinn sem best. — Hann trúir á garnla spakmælið : vinum est lac senum
og telur vin flestu betra við slappleika gamalmenna, við lungnabólgu og
fleirum kvillum þeirra, vill að skamtur sé ríflegur, svo roði sjáist i kinn-
um. — Gamalmennum, sem lengi hafa vanist að nota vín daglega, er ekki
rétt að banna það. — Oftast er mikilvægt að halda gömlum mönnum frá
])ví að leggjast í rúrnið, ef þess er nokkur kostur, og sem styst í því, t. d.
eftir operation. — (Lancet 31. jan. '20). — Hið siðasta vita allir.
Leiðrétting. Björn Jósefsson, héraðsl., getur þess, að ekkert hafi vant-
að í ársskýrslu sina siðast, og heldur ekki í skýrslur frá sér úr Öxarfjarð-
arhéraði, einnig að aukatekjur úr Öxarfjarðarhéraði 1918 séu rangtaldar
í Lbl. (Hann var skipaður læknir í H ú s a v. frá 1. okt.). — Eg efa ekki.
að þetta sé rétt, en hvað skýrslurnar snertir, fór eg eftir ritara landlæknis
og um aukatekjur eftir skýrslum stjórnarráðs. Aðrar heimildir gat eg
ekki fengið. — G. H.
Annríki b.éraðslækna. Eg leyfi mér að setja eftirfarandi bréfkafla frá
B. Jósefssyni héraðsl.:
Margt talið þið um það, hvað við héraðslæknarnir gætum gert, ef nokk-
ur dugur væri í okkur. Stundum finst mér þið æt!a okkur dagana drýgrí
1-11 öðrum. Þegar læknir hefir hérað, sem er 2—3 dagleiðir enda á rnilli,
yfir vonda fiallvegi og stórár og 2—3 þús. héraðsbúa, þá finst mér vinn-
ast fremur lítill timi til ýmislegra athugana og rannsókna, sem maður
vildi þó gjarna gera, en þetta er líklega af þvi, að eg er engi afkasta-
maður. Að minsta kosti finst mér eg ekki mega hafa minni tíma til lest-
urs, heldur en eg get. haft, nú sem stendur. Mér finst það opinbera gera
fullmikið að því, að setja lækna til að gegna öðru héraði ásamt þvi, e*
]>eim er veitt, því ]>að virðist svo sem alt sé þá talið gott, ef fólkið getur
átt tilkall til læknis. T. d. að láta Húsavikurlækni gegna Öxarfjarðar-
héraði, er oft sama sem að bæði héruðin séu læknislaus, því héðan er dag-
leið að vetri yfir Tunguheiði, og oft svo, að lifsháski er yfir hana að fara.
Það hefir komið fyrir, að menn hafa beðið min, alt að þvi 2 daga, hér á
Uúsavik, þótt eg hafi lagt sarnan nætur og daga í þessum norðurferðum.
— Það skal fúslega viðurkent, að oft bannar annríkið liæði lestur o. f!.
— Eg þekki það af eigin reynd. Enginn ætlast til að héraðsl. geri meira
en þeir geta, en eigi að siður er ekki óþarft að minst sé á það, sem betur
mætti fara. Oftast er nokkurt næði milli annríkiskastanna, og ísl. læknarnir
eiga að vera fyrirmyndarmenn! — G. H.
Vuzin. Morgenroth finnur hvert undralyfið á fætur ööru. Á eftir optokin-
inu kom eucupinið (isoamylhydrocuprein), og nú siðast vuzin (isoktyl-
hydrocuprein). Það verkar bráðdrepandi á streptokokka. M. gerði tilraunir
á mústim. Fyrst dældi hann inn í subcutis illkynjaðri, óblandaðri strepto-
kokkakultur, sem var annars viss með að valda háskalegri phlegmone.