Læknablaðið - 01.04.1923, Blaðsíða 8

54
L'ÆKNABLAÐIÐ
lögbj óíSa hana, svo að hún fari fram um land alt, og á sama hátt
allstaðar.
En hvort hcldur hundalækningar verða lagðar niður eða þeim verður
haldið áfram. þá verður að halda áfram og skerpa eftirlit með meðferð
sulla i sláturfé, því þar er öruggasta leiðin til útrýmingar veikinnar.
Það er bæði öruggari leið og vandaminni, að verja hundana, en að
v a r a s t þá. Ef enginn hundur nær að eta sull, þá fær enginn hundur
bandorm, og veikin hverfur með þeim hundum, sem nú lifa. Hver, sem
liefir þetta hugfast, mun skilja, að með hirðuleysi í meðferð sulla, getur
hann orðið „mannsbani, eins eða fleiri". F.n héraðslæknanna skylda er
jjað, að sjá nm. með aðstoð yfirvaldanna, að fyrirmælum laganna sé
stranglega framfvlgt í þessu efni.
En þeir geta ekki litiö eftir því, hvernig farið er með sullina. þegar
slátrað er í heimahúsum. Samt geta þeir nokkru áorkað með fyrirlestrum
og fræðslu héraðsbúa um varnir gegn sullaveiki, og þá leiðína haía þeir
farið Arni Arnason og Ólafur Lárusson, og sennilega flein, þó þess sé
ekki getið í Heilbrigöisskýrslunum, en það e i g a þeir allir að gera.
En þótt framkvæmdir læknanna verði miklar og góðar, sem vænta
má, þá er ekki þess að dylia, að eg býst ekki við því, að neinn okkar
sem hér erum, sjái gersamlega fyrir enda á sullaveikinni hér á landi.
Til þess þarf lengri tima en við eigum ólifað, og áhrifin af heppilegum
framkvæmdum gegn sullaveiki þurfa æfinlega ein 20 ár, eða meira, til
þess að koma í ljós.
Og svo er annað : Mannlegur breiskleiki er mikill; og kæruleysi. trassa-
skapur og ólöghlýðni eru alþekt hér á landi. Fyrir þvi mun verða bið á
fullri útrýmingu veikinnar, þó hún sé það mark, sem á að keppa að. Eg
trúi það revnist erfitt, að höndla „Idealið“, og svo hefir það reynst í þessu
rnáli annarsstaðar.
Á allsherjar læknafundi í Argentina haustið 1922, var kvartað yfir því,
að veikin væri að færast í vöxt í Buenos-Aires og nágrenni borgarinnar,
(eftir þvi sem skrifað er til „Journal of the American Medical Association,
9. des. 1922), og þar voru lagðar fram skýrslur um útbreiðslu veikinnar
i sláturfé, og eru þær svo látandi:
Ár NautEtripir Kindur
I9IO .. 5% 5%
1922 .. .. 15 °/o 30%
Á Nýja-Sjálandi var veikin talin i rénun 1914, en frá Ástralíu hefi eg
éngar skýrslur séð.
Við erum ])á ekki allra verstir hérna. En það er ekki nóg; við eigum
að vera með þeim bestu, og við verðum að muna það, að hér eftir eins
og hingað til, verða framfarirnar læknunum að þakka.