Læknablaðið - 01.04.1923, Blaðsíða 15

LÆKNABLAÐIÐ
61
Magn. E. áleit óþarft, aS fela docent í path. anat. aS rannsaka ormana
og treysti hann sér vel til slíks. ErfiSleikinn lægi í því, aS ná í hund-
ana, einkum ef rannsaka ætti þetta atriSi út um alt land. En til þess þyrfti
mikiS fé, því hundana yrSi aS kaupa. Væri þetta því fyrst og fremst fjár-
hagslegt atriSi.
G. M. sagSist ekki haft lagt þaS til nú, aS gerSar væru rannsóknir í
líkingu viS rannsóknir Krabbe’s, einmitt vegna þess, aS hann vissi, hversu
erfitt væri aS ná í hundana. KvaSst hann hins vegar sjálfur hafa skrifaS
í ÞjóSvinafélagsalmanök 2 ár í röS um sullaveikina, fyrir almenning.
Eulla vissu um gagnsemi hundahreinsunarinnar vildi hann láta fá, áSur
cn réttinum til hennar væri afsalaS.
G. Cl. hélt fast viS þaS, aS sérfræS. í pathol. anat. og microscop. stæSi
betur aS vígi i þessum rannsóknum en dýralæknarnir. HafSi hann litla
trú á reglugerSum og nefndum; nóg væri til af slíku. Betra væri, aS senda
út „Merk-blátter“, í þýskum stíl, um sláturtímann.
Magn. E. hafSi ekkert á móti því, aS docentinn setti sig vel inn í þessa
grein, en tæplega mvndi vera hægt aS senda hann út um alt land til þess-
konar rannsókna. ReglugerSin væri bráSnauSsynleg, því hausavíxl hefSi
veriS gerS á heimildinni um hundalækningar, og lögunum um eySingu
sulla. En reglugjörSin fjallaSi eingöngu um hiS síSara. Væri unt aS eySi-
leggja alla sulli, þyrfti ekki á neinum rannsóknum á hundalækningum
aS halda. F.infaldasta ráSiS væri aS sjóSa í potti öll sollin lungu og lifrar
um land alt og væri þá um leiS fengin ágætis hundafæSa.
St. Matth. ÞaS þarf ávalt aS vera aS fræSa alþýSuna um þessa hluti, eí
aS haldi á aS koma; hafSi hann reynt til þess í heilsufræSi sinni, en líka
þyrfti aS gera þaS í dagblöSunum. Menn þyrfti auk þess aS senda út um
allar sveitir í sama augnamiSi.
Þ. Sv. þótti tillaga G. Cl. góS, ekki síst er nú stæSi svo vel á, aS hægt
væri aS láta docentinn kynna sér þetta mál án sérstaks tilkostnaSar. Ekki
væri víst aS vér ættum ávalt jafn færan dýralækni og nú, patol. anatom.
ætti sannarlega aS vera vel aS sér í þessum þjóSarsjúkdómi og þjóSar-
böli, er vér einir af Skandinaviskum löndum ættum viS aS stríSa.
G. H. Docentinn verSur önnum kafinn viS sín störf, laboratorium-vinnan
vex og þessi sérstaka mikroscopia myndi ekki vera svo erfiS.
Magn. E, taldi hættulegt aS binda þetta mál viS docentinn, hætt væri
þá viS aS þaS drægist, ef ekki þá sofnaSi alveg.
G. Cl. áleit aS ef docentinn gerSi ekki neitt í þessu efni, þá væri þó ekki
ur háum sess aS detta meS framkvæmdir í þessu máli. Háskólinn misskildi
verksviS starfsmanna sinna, ef binda ætti þá eingöngu viS „banal“ störf
sem aS miklu leyti mætti fela öSrum og útilokaSi docentinn frá vísinda-
legri starfsemi.
J. Kristj. fanst þaS ekki geta sakaS, aS docentinn kynti sér þetta sérstak-
lega. Sennil. gæti veriS um samvinnu dýralæknanna og docentsins aS ræSa.
Tillaga G. Cl. var síSan borin upp og samþ. meS miklum meirihl. atkv.
II. FramsögumaSur sérfræSinganefndarinnar, G. Cl., gerSi grein fyrir
störfum nefndarinnar, sem auk hans er skipuS Matth. Ein. form. og J. Hj.
Sig. HefSi nefndin athugaS sérfræSinga-ákvæSi ýmsra landa (Þýskal.,
Finnl., SvíþjóSar og Danm.) og samiS uppkast aS frumvarpi er læknum
hefSi veriS sent fyrir fundinn og leggjast skal fyrir aSalfund Læknafél.