Læknablaðið - 01.05.1941, Blaðsíða 15

LÆKNABLAÐIÐ
4'
fyrir verkunum þessará sambanda,
geti öölast ónæmi fyrir þeim, hafa
þó veriö gjöröar tilraunir, sem
benda í þá átt.13)
Yfirleitt hafa menn taliÖ óráð-
legt. aö nota önnur lyf jafnhliða
sulfanilamidsamböndum. I þessum
eínum er þekking manna mjög
takmörkuö. Allir eru á einu máli
um, að ekki megi blanda þessi efni
iiðruin efnum, heldur gefa þau iit
af fyrir sig.
Til þess að draga úr magaert-
ingu ráöleggja margir að gefa
jafnframt þeim mucilaginosa t. d.
mjólk. Um natrium-bikarbonat
hefir áður verið rætt.
Þar sem sulfanilamid og derivöt
])ess verka aöall. bakteriostatiskt
ætti serutn- og antitoxin-þerapía
að vera indiseruð jafnframt, en
reynsla manna virðist vera sú, aö
árangur slíkrar þerapíu sé lítill
sem enginn fram yfir það, sem
næst með kemoþerapíu einni sam-
an.
Sulföt, sem laxativa eru kontra-
indiseruð, ef gefið er sulfanilamid,
Stikum sulfhemoglobinemi-hættu.
Svo virðist, sem ótti manna viö
notkuu annarra lyfja jafnframt
sulfanilamid-sambiindum sé aö
dvina.
Prophylaktiskt gildi
sulfanilamidsambanda.
Vegna hinna hröðu absorptionar
og útskilnaðar þessara efna. myndi
miklum erfiðleikum bundið aö
nota þau prophylaktiskt. Dýratil-
raunir hafa ekki veriö uppörfandi
í þessu tilliti og kliniskt er heldur
ekki mikil reynzla fyrir hendi. Slík
notkun virðist naumast tiltækileg,
nema mjög mikil hætta sé á alvar-
legum infektionum, t. d. puerperal-
infektionum eftir mjög erfiðar
fæðingar, peritonitis eftir appendi-
citis-perforationir o. s. frv. Sem
prophylaktikum við gonorrhoe eru
þau ónothæf.
Um þaö, hversu nota megi þessi
samb'önd lokalt og generalt í
sambandi viö handlæknisaðgerðir
skal eg .ekki vera fjölorður, ehda
hefi eg litla þekkingu i þeim mál-
um. Sé um infektionsprosessa að
ræöa, sem þegar hafa valdið veru-
legum nekrotiskum breytingum
eða absessar myndast, og þó þett.i
stafaði af völdum sýkla, sem næm-
ir eru fyrir áhrifum þessara efna,
myndi ekki þess að vænta, að mik-
ill árangur yrði af kemoþera]úu.
Skilyrði til þess, að myndazt
geti veruleg konsentration af viö-
komandi efni á staðnum eru óhag-
stæð, og sé tilgáta Lockwood,11)
þess efnis, aö peptonar dragi mjög
úr verkunum sulfanilamids, rétt,
ætti myndun slíkra sambanda ein
sér að nægja til þess aö hindra
allar kemo-þerapeutiskar verkanir.
Hinsvegar er ekki ósennilegt, aö
draga mætti úr útbreiðslu prosess-
ins meö kemoþerapíu.
Ekki er ósennilegt aö góöur ár-
angur næðist með kemoþerapíu á
exudativstigi slikra prosessa.
Um lokal meðferð sulanfilamid-
sambands hefir fátt veriö ritað.
Sulfanilamid i substans hefir þó
veriö reynt við kompliseraðar
fraktúrur og virzt gefast vel. en
óvíst hvort almenn þerapía er ekki
eins effektív.
Með því að sulfanilamidsambönd
eru mikið notuð hér við angina
simplex, vil eg geta þess, aö
Rhoads og Afremow1 r') fundu,
að sulfanilamid virtist ekki hafa
nokkur þerapeutisk áhrif á
streptokokka anginu.
Nokkur samnefni:
p — Aminobenzolsulfonamid:
Sulfanilamidum. Önnur nöfn:
Prontosil album, Streptamid,