Læknablaðið - 01.07.1941, Side 19

LÆKNAB LAÐ It)
k/
verra, fúllyndi og volur, minnku'ð
matarlyst og höfuðverkur. Lík-
amshiti er ýmist eðlilegur, sulr-
normal eða subfebril. Svefntrufl-
anir eru algengar. Ljósfælni kem-
ur fyrir, ineð og án hvarmabólgu.
Einkenni frá búð eru acrocyano-
sis, blár eða bleikur litur á hönd-
um og fótum, sviti um allan lík-
amann, en þó sérstakl. á útlimum.
sem eru kaldir og þvalir viðkomu,
húðmilaria og hreistrun á húð,
ennfr. útbrot, sem geta líkst skar-
latssóttar- eða mislingaútbrotum.
Trofiskar truflanir, jafnvel nek-
rosur á húð og slímh. koma fyrir.
Urticaria hefir verið lýst, sömul.
liyodermia og paronychia. Sviði
og kláði í fingrum og tám virðist
koma fyrir, börnin naga oft negl-
ur. Hárroti hafa einst. höfundar
lýst.
Eitlaþrotar finnast ekki, nema
þá út frá ígerðum og bólgum.
Truflanir á gangi og hreyfing-
um eru mjög algengar og oft sam-
fara minnkuðum vöðvatonus, þó
kemur mönnum saman um, að
þessar motilitets-truflanir orsakist
að allverulegu leyti af þreytu og
slappleika, en ekki af stórfelklum
sjúkdómsskemmdum á vöðvum
eöa taugakerfi.
Einkenni frá taugakerfi, ef frá
eru taldar breytingar á vöðvaton-
us og truflun á svitasekretion og
vasamotorum, eru ekki greinileg
eða sérkennileg. Húðskyn er alveg
ótruflað, að öðru leyti en því, að
hyperaesthesíur koma fyrir. Hné-
viðbrögð vanta stundum, en eru
stundum sterkari en eðlilegt er.
Einkenni, sem benda á ertingu á
heilahimnum hafa ekki fundizt.
Þrýstingur á mænuvökva er eðli-
legur og ekkert sjúklegt að finna í
vökvanum, þó hefir sykurntagn
vökvans hjá sumum fundizt
minnkað (gagnstætt því, sem er
hjá heilabólgu-sjúkl.). Titringi,
aðall. i útlimum og epileptiform
krömpum hefir verið lýst hjá sum-
um sjúkl.
Enkenni frá hjarta og æðakerfi
eru greinileg aukning á púlshraða
og blóðþrýstings-hækkun; þessi
einkenni tvö eru af öllum talin til
höfuðeinkenna veikinnar og vantar
aldrei; svipað má segja um stase-
fyrirbrigöin á útlimum líkamans.
Breytingar á hjartalokum eða
hjartastærð hafa ekki fundizt.
Einstaka höf. minnist á elektro-
cardiograf. breytingar, sem þó
virðast ekki sérkennilegar.
Rannsóknir á blóðlitarefni og
blóðkornum sýna venjulegast
eðlileg hutföll og samsetningu, þó
minnast surnir höf. á polyglobulia
og hyperleukocytosis.
Að öndunarfærum er venjulega
ekkert að finna, nema nefrennsli,
sem í sutnum tilfellum er mjög
þrálátt og þá talið orsakast af
sekretionstruflun. — Fylgikvillar
koma þó oft frá andfærum,
bronchitis og htngnabólga.
Einkenni frá meltingarfærum
eru engin talin sérkennileg fyrir
veikina, nema munnvatnsrennsli,
sent er algengt og stöðugt eink.
Frá þvagfærum eru heldur ekki
greind sjúkdómseinkenni.
Sumir höf. minnast á glycosuria
og minnkað sykurþol, aðrir á
hækkun á blóð-þvagefni og aukn.
aukn. á metabolsmus basalis.
Um greiningu sjúkdómsins er
það að segja, að hún er ekki erfið,
ef menn hafa þennan sjúkd. í
huga. Hún byggist á þeim höfuð-
einkennum, sem getið var, útliti
sjúkl., geðbreyt., einkennum frá
húð, auknum púlshraða og hækk-
un á blóðþrýstingi án sjúklegra
breytinga á hjarta og nýrum, e. t.
v. samfara óljósum einkennum frá
taugakerfi án breytinga á mænu-