Læknablaðið - 01.10.1942, Blaðsíða 12

LÆKNABLAÐIÐ
rýma þéim, myndu menn þó út frá
hreint fræöilegum sjónarmiöum
sakna þeirra, ef þeir hyrfu alveg.
Áfellist heilbrigöisstjórnina fyr-
ir tómlæti um alla profylaxis í
suílamálinu. Væri ólikt tekið á
þeim málum á Nýja-Sjálandi, sem
heföi líka aöstöðu og við, hvað
þetta snertir, mikla sauðfjárrækt,
þar væri reki-n mikil og margvís-
leg „propaganda" gegn þessum
sjúkleika. Mætti gera mikiö hér
lika, ef heilbrigðisstjórnin sýndi
meiri áhuga. Gat þess, að dr. med.
Gísli Fr. Petersen hefði fundið á
Röntgenmyndum af ca. 300 manns
eldri en 40 ára, sem. teknar voru
til þess að leita aö kölkun á aort.i
abdominalis, sulli hjá 5,5%. Minnt-
ist á möguleika fyrir serologiskum
rannsóknum hjá landsfólkinu í þvi
skyni, að finna sulli.
Dr. med. Jóhannes Björnsson
spurði hvort búið heíöi verið að
taka sulli úr nokkrum af þeim
sjúkl., sem próf. Dungal lieföi
krufið, og ef svo væri, hvort þeir
væru laldir með sullaveikum.
Jón Jónsson gat þess, að í sinni
héraðslæknistið á Vopnafirði hefði
öll slátrun í héraðinu farið fram i
þorpinu. Hefði hann komið því'til
leiðar, að b}rggt var hús fyrir
hundana, sem fylgdu rekstrunum,
með klefa fyrir hvern hund. Hefði
svo verið athugað hvaö kom af
bandormum frá hverjum hundi. En
ekki væri það ætlandi hundahreins-
unarmönnum, að finna Taenia
echinococcus. svo smávaxin sem
hún væri.
Próf. N. Dungal: Nær allt fólk.
sem sullir fundust i, var eldra en
fimmtíu ára, aðeins 5 yngri. Fyrir
aldamót er Reykjavík svo litil, að
hennar gæ’tir ekki sem factors i
þessum efnum. Þetta gainla fólk
er langflest fætt og uppalið í sveit.
þó að það hafi verið búsett hér
upp á síðkastið. Taldi því óþarfa
eftirrannsókn þá, er Jóh. Sæ-
mundsson minntist á. Hinsvegar
gæti þaö haft þýöingu hjá fólki
yngra en tvítugu, að það hefði alið
aldur sinn fjarri sauðfé og hund-
um.
Saurrannsóknir hjá hundum
táldi hann mjög þýöingarlitlar.
Taenia echinococcus gengi oft ekki
niður og að þekkja egg hennar frá
öðrum Taeniueggjum væri ógern-
ingur, en margar fleiri Taeniur
væru í hundum.
Um serologisku húðreaktionina
væri það aö segja, að hún væri já-
kvæð aðeins meöan sullurinn væri
lifandi, en þó ekki fyrr en hann
væri orðinn það gamall. að cap-
sulan væri farin að leka. Kæmi þvi
að litlu gagni við athugun út-
breiðslu sulla almennt.
Þar sem vitað hefði verið um,
að sullir hefðu verið teknir úr
sjúkl., væru þeir taldir með sulla-
veikum.
11. mál.
Síðustu breytiugar
á Alþýðutryggingarlögunum.
Páll Sigurðsson rakti í stórum
dráttum helztu breytingar, sem
gerðar hafa verið á Alþýðutrygg-
ingarlöggjöfinni frá 1936 og sér-
staklega á þeim köflum, sem snerta
lækna. Taldi hann sumar þeirra
sizt til bóta. T. d. afnám fjórðungs-
gjaldsins og breytingarnar. sem
gerðar voru 1940, og alveg sér-
staklega þau ákvæöi, að Slysa-
trygging ríkisins greiddi ekki
læknishjálp slasaðra manna, ef
þeir væru tryggingarskyldir i
sjúkrasamlagi. Ennfremur ákvæð-
ið um bráðabirgðaflutnjng milli
sjúkrasamlaga.
í sambandi við þetta drap hann
á það, aö Slysatryggingin hefði
ekki ennþá fengizt til þess að