Læknablaðið - 01.02.1945, Blaðsíða 17

LÆKNABLAÐIÐ
7
en innspýtingum fylgir ekki sjald-
an sta'Sbundin óþægindi, sviSi og
verkir, er þó standa sjaldan lengi.
Sökum hinnar hröSli absorptionar
má ætla, aS miklar konsentrations-
breytingar veröi í blóöi, ef þessi
aöferð er höfö.
Tíöast mun penicillin hafa verið
gefiö í æö, annaöhvort sem ein-
stakar innspýtingar 3—4. hverja
klukkustund í 10—20 þús. eininga
skömmtum leyst í 1—2 cc. salt-
vatnslausn, eöa sem dropainfusion
30—40 dropa á minútu, samtals
50—200 þús. einingar á sólarhring
eöa jafnvel meir, leyst upp i 1 líter
saltvatns- eöa í 5% glukosu-lausn-
ar.
Einstökum innspýtingum fylgir
sá ókostur, að blóökonsentration
vcrður mjög ójöfn sökum hins
hraða útskilnaðar, auk þess lokast
æöar oft við tíðar ástungur og inn-
spýtingar hinna ertandi penicillin-
lausna.
Eigi að infundera í æð þarf
stöðugt aö fylgjast með sjúkling-
um, oft aö bæta upplausn í infus-
ions-flösku. og ekki sjaldan mynd-
ast trombosur á infusionsstað.
SKAMMTAR: Penicillingjafir
hafa til þessa einkum miöast við
þaö með hve litlu magni mætti
vinna bug á viðkomandi infektion,
sökuin þess hve framleiðsla lyfsins
hefir veriö erfiö og lítiö til af því,
alveg án tillits til þess, hvort ótt-
ast þyrfti eiturverkanir lyfsins,
og svo virðist sem þær séu svo
hverfandi Iitlar, að þarflitiö sé að
minnast á þær, einkum eftir að
betur hefir tekizt að hreinsa og
einangra hiö verkandi efni. Þegar
þeir timar koma. að nóg verður af
penicillin og vitað er, hversu stór-
ir skammtar eru heppilegastir, má
því búast viö þvi, að enn betri og
fljótari árangur kunni aö nást.
Viö urethritis gonorrhoica virö-
ist t. d. nægilegt að gefa 100 þus.
einingar samtals, þannig aö 10—15
þús. einingar séu gefnar i vööva
3—4. hverja klst. -4 og 25).
Sé um gonokokka eða meningo-
kokka bakteremiu að ræða virðist
þurfa þessa skammta i ca. 4 daga,
þ. e. a. s. 2 daga eftir aö hiti hefir
fallið13).
Við pneumokokka sýkingum,
svo sem lungnabólgu virðist dúga
svipaðir skammtar og viö gono-
kokka. auk sérstakrar staðbund-
innar meðferöar við empyem og
meningitis13).
Við sýkingu hemolytiskra strep-
tokokka (a-flokkur samkv. grein-
ingu Lancefield) viröast duga
svipaðir skammtar og aö undan
getur, en tíðum þarf að halda þera-
píu áfrarn 4—5 daga eöa lengur.
Við sýkingu af völdum annarra
hemolytiskra streptokokka þarf
allt að tvöfalt stærri skammta.
Við staphylokokka infektionum
þarf yfirleitt fremur stóra skammta
eða frá 120—250 þús. einingum á
sólarhring og tíöast vikumeöferð.
Við osteomyelitis virðist venjulega
þurfa stóra skammta og um lengri
tíma, 1—2 vikur, jafnframt rót-
tækum handlæknisaðgerðum og
staðbundinni penicillin-meðferð.
Penicillin þarf því aö gefa i dag-
skönmitum, sem nema 60—250 þús.
einingum, og í heildarskömmtum,
sem nema 100 þús. — 3 milj. ein-
inga, og hrekkur þetta þó ekki
altaf til. Lyons2,i) telur ráölegt,
ef meiri háttar handlækningar sé
þörf á þungt höldnum sjúklingum
I. cL með stór, opin og óhrein bein-
brot, að gefa rækilega penicillin-
meðferð í t. d. 2 daga áður en
skurðlækning er framkvæmd.
Penicillin hefir töluvert verið
reynt við endocarditis chron., en
árangur yfirleitt veriö lélegur. í