Læknablaðið - 15.08.1947, Blaðsíða 8

LÆKNABLAÐIÐ
70
Tryggingarstofnun Ríkisins og
Sj úkrasamlag Reykjavikur og
hefur hann þar staðið prýði-
Iega i stöðu sinni.
2. Sigurður Sigurðsson
berklayfirlæknir: Að loknu
framhaldsnámi lilaut hann
viðurkenningu sem sérfræðing-
ur í lyflækningum 10. marz
1934 og slarfaði næsta ár á þvi
sviði (aðstoðarlæknir á lyf-
læknisdeild Landspítalans) og
ennfremur um fjögurra mán-
aða tíma, haustmisserið 1935,
sem staðgengillyfirlæknissömu
deildar, hafði þá og jafnframt
á hendi kennslu i lvflæknis-
fræði við Háskólann. Að öðru
lejdi hefur aðalstarf hans ver-
ið á sviði berklavarna frá því
að hann var ráðinn berklayfir-
læknir 1. april 1935 og hefur
hann rækt það slarf með ó-
venjulcgum dugnaði og ágæt-
um árangri. Ritgerðir hans um
læknisfræðileg efni eru allar
um berkla og sérstaklega
lungnaberkla enda hefur hann
aflað sér víðtækrar þekkingar
og reynslu á því sviði. Er aðal-
rit hans: „Um berklaveiki á ís-
landi“ vel unnið og verður und-
irstöðurit um útbreiðslu veik-
innar hér á landi.
3. Óskar Þ. Þórðarson dr.
med. hefur auk námskandi-
datsþjónustu starfað að mestu
leyti að lvflækningum og fylgi-
greinum þeirra á fjölmörgum
sjúkrahúsum. Hefur hann
þannig aflað sér mjög viðtækr-
ar og fjölþættrar þekkingar á
þessu sviði, og er starfstimi
hans á sjúkrahúsum miklum
mun lengri en hinna umsækj-
endanna. Sérfræðingsviður-
kenningu í lvflækningum hlaut
hann 6. des. 1945. Jafnframt
spítalaþjónustu hefur hann
verið mjög afkastamikill við
vísindastörf á sviði sérgreinar
sinnar og fékk doktorsnafnbót
í læknisfræði við Kaupmanna-
hafnarháskóla 5. maí 1941 fyr-
ir rannsóknir sínar á pro-
thrombin.
Af þcssu er augljóst að dr.
Óskar Þ. Þórðarson Iiefur þá
sérstöðu fram yfir hina um-
sækjendurna að hann hefur
nú um langt skeið starfað að
mestu óslitið að lyflækningum
á sjúkraliúsum og miklu leng-
ur eu Iivor hinna umsækjend-
anna. Ilefur hauu þannig afl-
að sér óvenju fjölþættrar
reynslu á þessu sviði. Hinir
tveir umsækjendanna þeir .Tó-
hann Sæmundsson, trygging-
aryfirlæknir og Sigurður Sig-
urðsson, berklayfirlæknir, hafa
báðir síðustu 10 árin, eða því
sem næst, gegnt opinberum
stöðum, og að vísu staðið prýði-
lega í stöðum sínum, en þeim
störfum er þannig háttað, að
þau verða tæplega talin hafa
verulegt gildi lil sérmenntun-
ar i lyflæknisfræði.
Ennfremur hefur dr. Óskar
Þ. Þórðarson tvímælalaust
unnið meira að vísindalegum