Læknablaðið - 15.08.1947, Qupperneq 12

74
LÆKNABLAÐIÐ
hefur reynslan sannað ]iað.
Frunikvæðið verður að koma
frá Háskólánum og verður
liann að bregðast við á þann
hátt sem dugir. Eftir nokkur ár
kann það að verða of seint,
enda er þá ekki mikils þunga
að vænta í andófi Háskólans,
ef u])pteknum hætti verður
fvlgt i vali kennaraliðsins.
Þelta er ekki í fyrsta sinn
sem Háskólinn verður fyrir
mótlæti þegar um skipun í em-
hætti Iiefur verið að ræða, og
hafa hlotizt af þvi deilur i hlöð-
um og bæklingum. f eínu slíku
i'i ti. sem gefið er lit af háskóla-
ráði árið 1938. segir: ...Hér
er bersvnilega ckkert annað á
ferð en l)að, að ráðherrann vill
ekki sætta sig við hinar hlut-
lausu og ópólitísku embætta-
veitingar Háskólans. Hann vill,
að Háskólinn sé i þessu cfni
undir sömu k.iörin seldur eins
og aðrar stofnanir rikisins, að
verða að lúta einráðum vilia
hess pólitiska ráðherra, sem i
])að og það ski])tið er vfir hann
settur. Hann vill með öðrum
orðum, að emhættaveitingarn-
ar séu pólitískar þar cins og
annars staðar. „Hæfasti maður-
inn“ er iafnan i lians augum
samflokksmaðurinn.
Hér er sú raunverulega und-
irrót ágreiningsins. Og i þessu
efni má Háskólinn aldrei láta
Iilut sínn, hversu mjog liann
kann að vei’ða ofurliði horinn
í svip. Það liggur ekkert minna
við en líf Háskólans sem hlut-
lausrar kennslu- og visinda-
stofnunar. Hann verður hér
eftir sem hingað til að halda
óhifanlega fasl í þennan sjálfs-
ákvörðunarrélt, að velja menn
eftir liæfileikum. Annars verð-
ur liann eftir skamma stund
orðinn að ruslakistu, þar sem
pólitískir flokkar hafa, liver
eftir annan, skilið eftir þá
menn, sem í þann og þann svip-
inn hefur þurft að útvega
stöðu.“ .... (Háskólinn og
kennslumálaráðherrann l)ls. 34
—35. Rvík, 1938).
Ef ])essi þrungnu orð eru
borin saman við hin hógværu
mótmæli háskólaráðs árið 1947,
har sem gcrðar eru gælur við
þann umsækjanda, sem tekur
við prófessorsembætti þrátt
fvrir mótmæli læknadeildar,
])á fer varla hjá því, að menn
sakni lu’nnar fvrri vígreifni af
liálfu Háskólans, þegar um
..líf hans sem hlutlausrar
kennslu- og visindastofnunar“
er að tefla. Allir, sem unna
Háskóla íslands þess heiðurs
sen) honum ber, hlióta að vona,
að þelta sé ekki tákn þess, að
Háskólinn hafi gefizt upn i har-
áttu sinni gegn ofurefli veit-
ingarvaldsins.