Læknablaðið - 01.08.1951, Síða 15

læknablaðið
43
Tekur langan tíma að vakna
eftir etursvæfingu, og sjúkling-
arnir þarfnast á meðan góðs
eftirlits. Margir meiri háttar
spitalar hafa koirilð upp sér-
stakri stofu (postanesthesia
■'oom), þar sem ein hjúkrunar-
kona getur liaft eftirlit með
svæfingarsjúklingum, þar til
þeir eru vaknaðir. I þeirri
stofu er fyrir hendi nauðsyn-
legur úthúnaður til slíkrar
njúkrunar. Með þessu móti eru
sjúklingarnir undir stöðugu
eftirliti og störf hjúkrunar-
fólksins á deildunum auðveld-
uð. Etur er ertandi fyrir önd-
unarveginn og veldur auknu
slímrennsli, sem síðar kann að
leiða til öndunarörðugleika.
Er því sérstaklega áríðandi,
þegar etur er notaður, að for-
Sjöfin sé nægilega rífleg og
gefin á réttum tíma. Etur veld-
ur góðri vöðvaslekju, svo að
sjaldan er nauðsynlegt að nota
curare með honum. Ef curare
er notað, skyldi haft í huga, að
komast rná af með minni
skammt en þegar það er notað
með cvcloprópani eða pento-
þali.
Klóróform: Notkun klóró-
forms hefir farið mjög minnk-
andi siðustu árin, og nú er svo
komið, að það sést aldrei notað
við flestar stærri stofnanir,
sem hafa á að skipa fullnægj-
andi tækjum og hæfu starfs-
fólki til svæfinga. Við Mayo
Clinic var klóróform síðast
notað árið 1927. Það mun þó
víða ennþá eitthvað notað við
örstuttar svæfingar og þá lielzl
við fæðingar, þar sem ekki er
aðstaða til þess að beita öðrum
aðferðum. Glaðloft og eþýlen
þvkja gefast vel við fæðingar.
Er þá golt að nota demeról og
skópólamín til forgjafar, en
glaðloft í hríðunum, eftir að
þær eru orðnar nokkuð sárar.
Síðan er eþýlen notað í koll-
hríðinni og ef sauma þarf
sprungu. Þessi aðferð virðist
mjög meinlítil móður og
barni.
Svæfingartæki.
Stöðugt er unnið að framför-
um á sviði svæfinga sem öðr-
um sviðum. Svæfingartæki
hafa haldizt óbreytt nú um
margra ára skeið. Þau eru gerð
fvrir öll helztu svæfingarlyf,
svo sem etur, glaðloft, cyclo-
própan, eþýlen, kolsýru og súr-
efni. Þessi efni má öll gefa
með saina tæki og samtimis
eins mörg þeirra og þörf kref-
ur. A tækinu eru mælar, sem
sýna, hve mikið er notað af
hverju efni á hverjum tima,
oftast mælt í lítrum (eða sm3)
á mínútu. Þannig veit sá, sem
svæfir, alltaf hlutfallið milli
liinna einstöku efna, sem hann
notar, og breytir til um blöndu
eftir þörfum. Þetta er sérstak-
lega áríðandi i sambandi við
súrefnisgjöf, sem ætti aldrei
að vera minni en 20% blönd-