Læknablaðið - 01.05.1953, Blaðsíða 8

132
LÆKNABLAÐIÐ
blastar (nucleated red cells) pr
mm3, án þess að um neitl sjúk-
legt sé að ræða.
Við blóðmælingarnar og
talningu rauðra blóðkorna
kom í ljós, að mismunar gætti
á kynjunum. Voru gildin hjá
stúlkunum hærri bæði á hæmo-
glohini og fjölda rauðra hlóci-
korna. Meðaltal var tekið á 50
sýnishornum af bæmoglobin-
mælingum og fjölda rauðra
hlóðkorna á livoru kyni um sig,
og kom í ljós, að meðaltal a
hæmoglobini drengja var 17,43
g%, en stúlkna 18,28 g%. Fjöldi
rauðra blóðkorna var í drengj-
um 4,81 millj. pr. mm3, en
stúlkum 5,08 millj. pr. mm3.
Vegna þess hve börnin voru fá
að tölu, sem rannsökuð voru
og þar sem mismunurinn milli
kynjanna ekki var meiri en
raun bar vitni, var ekki ráðizt
í að reikna úl aðgreind gildi
fyrir drengi og stúlkur. Aðrir
höfundar finna engan statist-
iskan mun á kynjunum.
Við samanhurð á hlóðmæl-
ingum annarra kemur í ljós, að
þar gætir misræmis I>æði á
fjölda rauðra blóðkorna og á
bæmoglohinmagni. Chuinard
o. 11. (2) hafa tekið saman töflu
um hlóðmælingar ýmissa höf-
unda á tímabilinu 1921—1941
er ná til 1—10 daga gamalla
barna og er meðaltal rauðra
blóðkorna frá 4,08—7,0 millj.
pr mm3 og hæmoglobin g%
14,6—23,4 að meðaltali. Þó er
almennt talið, að fjöldi rauðra
blóðkorna pr mm3 sé meiri í
nýfæddum en fullorðnum sbr.
Mitchell-Nelson (8).
Andersen og Ortmann (1),
sem rannsökuðu 43 hörn á 1.
degi ævinnar, fundu 5,21 millj.
rauðra hlóðkorna pr mm3 að
meðaltali og fengu „coefficienl
of variation“ 12,84% á þeim at-
hugunum. Einnig reiknuðu þau
út „coefficient of variation“
bjá öðrum höfundum, 15,85%,
11,02% og 13,81% lijá Snelling
(11), Gordon & Kemelhorn (5)
og Faxén (4). Úr hópi fullor-
inna fengu þau samsvarandi
coefficient 3,5—7,0% og kom-
ust að þeirri niðurstöðu, að
fjöldi rauðra blóðkorna í ný-
fæddum væri mjög breytileg-
ur, vegna hinnar öru starfsemi
blóðmergsins og að polvglobu-
lia þurfi ekki ætíð að vera i
þeim. Hæmoglobingildin voru
með svipuðu móti l)reytileg.
Hæmoglobinmagnið svarandi
til ákveðins fjölda rauðra blóð-
korna væri miklu hærra í ný-
fæddum en fullorðnum, sem
orsakaðist af talsverðri macro-
cytosis, sem væri í öllum ný-
fæddum börnum. Enn fremur
héldu þau því fram, að meiri
þörf væri á athugun hlóðmagns
(quantity af hlood) í nýfædd-
um börnum en áframhaldandi
rannsókn á hæmoglobini og
fjölda rauðra hlóðkorna pr.
einingu hlóðmagns.