Læknablaðið - 01.06.1953, Síða 9

LÆKNABLAÐIÐ
149
á fyrsta stigi, enn engin ein-
kenni frá kynfærunuin, og ó-
reglulegar blæöingar eru ein-
mitt algengar hjá konum á
krabbameinsaldri, þannig að
þetta einkenni verður þá til-
tölulega lítils virði. Innri rann-
sókn (exploration) gefur ekki
beldur örugga leiðbeiningu um
krabbameinið á legbálsi, og er
það mjög mikilsvert atriði. Enn
fremur má ekki trevsta of mik-
ið á aldur sjúklingsins; það eru
ekkert sjaldgæfar undantekn-
ingarnar.
Þriðji flokkur: Niðurstöð-
ur vefjarannsóknanna eru ekki
sjaldan óákveðnar. Það kemur
fyrir að meinafræðingar eru
ekki sammála um niðurstöður
vefjarannsókna, auk þess sem
vefjarannsóknin er alveg bund-
in við þann bita, sem sendur
er til rannsóknar. Sá, sem vel-
ur bitana, verður að gera sér
grein fyrir því, að bita verður
oft að taka frá fleiri grunsöm-
um stöðum. 1 vafatilfellum
verður oft að endurtaka rann-
sóknina, og kemur þá til þess
að fá sjúklinginn til samvinnu
um það, án þess þó að vekja
bjá henni óþarfa hræðslu. Ef
bitarnir eru ekki teknir frá á-
kveðnum grunuðum stað á leg-
hálsinum, er reglan að iaka
bita á fjórum stöðum á mólum
portio og endocervix, en þar er
talið að krabbameinsvöxturinn
bvrji oftast. Staðirnir eru þá
valdir sem svarar kl. 2, 4, 8 og
10.. Bitarnir mega ekki beldur
vera of litlir, því þeir rýrna
um allt að % af stærð við und-
irbúning á vefnum (fixeringu).
Þetla gerir enn erfiðara við
rannsókn á lítilli skemmd.
Á seinni árum eru þeir lækn-
ar, sem fást við lækningar á
krabbameini i leginu, sammála
um að fullkomin barátta verði
ekki nema sífellt endurtekin
skoðun fari fram, og er þá ált
við innri rannsókn með leg-
spegli lijá öllnm konum, og þær
konur, sem hafa sérstakar
kvartanir bundnar við þetta
líffæri, þarf þá að allniga sér-
staklega nákvæmlega. Veiga-
mestu einkennin eru óreglu-
legar blæðingar, blóðlituð út-
ferð og klæðaföll. Allar grun-
samlegar skemmdir á leghálsi
verður að taka til vefjarann-
sóknar. Bitana má skera með
venjulegum hníf, en þá þarf
þó oftast að sauma sárið sam-
an, ef maður vill tryggja sig
gegn óþægilega mikilli hlæð-
ingu. Þægilegast er að taka bit-
ana með svonefndri „punch
Jjiopsy forceps“. Til öryggis er
bezt að setja smátróð i leggöng-
in, og láta það liggja til næsta
dags. Ef elektrokoagulations-
tæki er tiltækilegt, þá er ennþá
þægilegra að brenna fvrir sár-
in með því. Þessa litlu aðgerð
getur hvaða læknir sem er
framkvæmt á viðtalsstofu, jjví
leghálsinn er svo tilfinninga-
laus að til þessa þarf enga deyv-
ingu.
Hafi nú verið um blæðingu