Læknablaðið - 01.06.1953, Blaðsíða 16

156
LÆKNABLAÐIÐ
þekktum stofnunum Yestur-
landa sýni, að tekizt hafi
að lækna um 25—30%, þegar
miðað er við fimm ára lækn-
ingu, þá sýndu heilbrigðis-
skýrslur alþjóðastofnunarinn-
ar lí)48, að af hverjum 100 kon-
um, sem komu til lækninga
vegna krabbameins í legliálsi
voru 12 skurðtækar, 33 á mörk-
um þess að vera skurðtækar og
55 óskurðtækar. Árin 1942 til
1946 voru 70'/ af þeim konum,
sem leituðu lækninga vegna
krabbameins i legbálsi við
„Clinique de Bale“ í Sviss, ekki
skurðttækar.
Enn er svo, að þó sjúkling-
arnir séu það hepþnir að kom-
ast til lækninga undir eins og
krabbameinið er á fyrsta stigi,
þá eru um 17%, sem ekki tekst
að lækna, þrátt fyrir fullkomn-
ustu aðferðir. Fullkomin lækn-
ing fæst þess vegna ekki fvrr
en tekst að fá sjúklingana til
lækninga áður en vöxturinn er
orðinn „invasive“, þ. e„ þegar
hægt er að finna sjúklingana,
sem liafa „intraepithelial car-
cinoma“.
Þegar þetta er atbugað, verð-
ur efst sú spurning: Hvernig
er liægt að ná til allra þeirra
sjúklinga, sem hafa undirbún-
ingsstig krabbameins í leg-
bálsi? Allar hópskoðanir mið-
ast fyrst og fremst við þær kon-
ur, sem eru komnar á svo-
nefndan krabbameinsaldur, en
það eru konur, sem komnar
eru undir fertugt. Það verður
þess vegna ennþá meiri tilvilj-
un að finna yngri konur, eink-
um þær konur, sem eru um þrí-
tugt eða jafnvel ennþá yngri,
þegar krabbameinsvöxtnr byij-
ar í leghálsi. Með þeim aðferð-
um, sem hér liafa verið greirnl-
ar, er ekki bægt að búast við
að finna nógu snemma þrí-
tuga konu, sem ekki hafði baft
önnur sjúkleg einkenni, en
minniháttar óreglu á blæðingu
um leggöng einn mánuð áður
en bún leitaði læknis, og samt
var þegar kominn allmikill itl-
kvnjaður vöxtur, sem var aug-
ljós með berum augum.
Sjúkdóma-fræðingar hafa
lengi glímt við það að finna
blóðpróf, sem gæfi til kvnna
bvort viðkomandi sjúkíingur
væri baldinn krabbameini ein-
bvers staðar í líkamanum, likl
og blóðpróf það, sem brúkað
er til þess að finna syfilis. —
Ennþá hefir þetta ekki tekizt,
og eftir nútíma þekkingu á
krabbameini, er erfitt að bugsu
sér slíka lausn, en það er alltuf
erfitt að bugsa út yfir takmörk
þekkingarinnar, og bölsýni er
að halda að hún muni ekki
finnast.
Second Internat. Congress
of Cardiology
Washington, 12.—15. sept. 1954. —
Nánari upplýsingar um læknaþing
þetta veitir stjórn L. í.
FÉLAGSPRFNTSMIÐJAN H.F.