Læknablaðið - 01.10.1959, Page 17

LÆKNABLAÐIÐ
119
ákvæði um skyldu manna, að
viðlögðum sektum, að veita
rannsóknardómara og lögreglu-
mönnum lið í þarfir opinberrar
rannsóknar.
(Það má segja, að öll álcvæði
umferðarlaga nr. 26/1958 um
ölvun við akstur, byggist fyrst
og fremst á því, að fyrir liggi
rannsókn á blóði þess manns,
sem grunaður er um ölvun við
akstur, og skv. 7. gr. 25. gr. um-
ferðarlaga eru menn, sem þann-
ig stendur á fyrir, skyldir til
að hlíta þeirri meðferð, sem
læknir telur nauðsynlega til
rannsóknar á þeim, þ. á m. blóð-
rannsókn, og er tekið fram, að
lögreglan geti fært þá til læknis
i þessu skyni. Með öðrum orð-
um, ákvæði umferðarlaga um
vernd þjóðfélagsins gegn ölvun-
arakstri manna byggist á niður-
stöðum blóðrannsókna, að lang-
mestu leyti.)
Með skírskotun til alls þess,
sem hér hefur verið sagt og
sérstaklega með vísan til 41. gr.
1. nr. 27/1951, er yfirmanni
slysavarðstofunnar, Hauki lækni
Kristjánssyni, skylt að taka
kærðum blóð til rannsóknar á
áfengismagni í blóði kærðs.
Ályktarorð:
Haukur Kristjánsson, læknir,
forstöðumaður slysavarðstof-
unnar, er skyldur til að taka
kærðum, Birni Kjartanssyni,
blóð til áfengisákvörðunar.
Guðmundur Ingvi Sigurðsson.
Úrskurðurinn var lesinn i
dóminum i lieyranda liljóði að
viðstöddum Hauki Kristjáns-
syni, lækni.
Mættur Haukur tekur ekkert
sérstakt fram, en áskilur sér rétt
til að segja til um kæru síðar.
Kl. 07.30 var kærðum tekið
blóð gegn vilja lians. Yarð að
lialda lionum. Iværður neitaði
að gefa upp ástæðu fyrir neit-
un sinni, svo sem fyrr segir.
Lögreglumenn þeir, er aðstoð-
uðu dómarann, eru Magnús Að-
alsteinsson, Þórir Hersveinsson
og Fi'iðrik Iiermannsson.
Að blóðtöku lokinni var kærð-
ur færður í skrifstofu rannsókn-
arlögreglunnar til yfirlieyrslu.
Var þá kl. 07.50, en lögreglan
hafði vakið dómarann kl. 05.30.
Kl.09.00.
Dómarinn getur þess, að
kærður liafi nú viðurkennt á-
fengisneyzlu og ástæðan til
neitunar hans liafi verið sú, að
ef menn neituðu blóðtöku, þá
slyppu þeir við ölvunarákæru.
Sakadómi slitið.
Guðm. Ingvi Sigurðsson.
Vottar: Magnús ASalsteinsson,
Þórir S. Hersveinsson.
Rétt — endurrit staðfestir:
Skrifstofa sakadóms Reykja-
víkur, 27. nóv. 1958.
Guðm. Ingvi Sigurðsson.
Árið 1958, miðvikudaginn 10.
desember, var i Hæstarétti í
málinu nr. 183/1958: