Læknablaðið - 01.03.1963, Blaðsíða 32

10
LÆKNABLAÐIt)
þá greinilega, þegar það renn-
ur inn. Til þess að greiningin
verði öruggari, þarf að fá hjálp
röntgenlækna. Er þá sprautað
niður í slöngu undir gegnlýsing-
arskermi vatnsuppleysanlegu
kontrastefni. Þarf ekki nema
örlílið, 1—2 cc, til þess að kom-
ast að raun um, hvort pokinn
er á sínum stað.
Þegar gengið hefur verið úr
skugga um, að ekkert gengur
niður úr vélindinu, er tekin vfir-
litsmynd af lungum og kviðar-
lioli lil að sjá, hvort þarmar eru
loftfylltir eða ekki. Ef ekkert
lofl er í þörmunum, eru mest-
ar likur til, að ekki sé tracheo-
oesophageal-fistula og anoma-
lian sé af svokallaðri B-gerð,
en það er mjög sjaldgæft. Ofl-
ast er loft í þörmurn, sem sýn-
ir, að neðri liluti af vélindi hef-
ur samhand við barka.
Af þessu er Ijóst, að greining
þessa missmíðis er mjög auð-
veld. Öðru máli gegnir, þegar
harnið hefur tracheo-oesoi)ha-
geal-fistula, þar sem vélindi og
harki hvort fyrir sig eru rétt-
sköpuð að öðru leyti en því, að
göng eru á milli. Þar eru hörn
oft alveg eðlileg' í fyrstu. Munn-
vatnsrennsli er ekki óeðlilega
mikið, þar sem þau geta kyngt
og greiður gangur er niður í
magann. Ef göngin eru mjó, fer
tiltölulega lítið út í harka og
barnið getur tekið við heilum
máltíðum, án þess að nokkuð
heri á því. Fljótlega kemur þó
í ljós, að hörn fara að hósta,
eins og hrokkið hafi ofan i þau.
Þau kúgast og verða hlá, með-
an á máltíð stendur.
Annað einkenni kemur oft i
ljós, en það er, að börnin verða
óeðlilega magamikil, þegar þau
gráta, og eftir þvi liafa flestar
mæður tekið, þegar spurt er
um það. Astæðan er sú, að loft
streymir gegnum göngin frá
barka inn í vélindi og niður í
maga og þarma.
Þriðja einkennið er lungna-
bólga, og oftast er hún ástæðan
til þess, að barnið er lagt í spit-
ala. Hún getur komið mis-
snemma, stundum á fyrsta eða
öðrum sólarhring, en oft ekki
fvrr en eftir nokkrar vikur,
jafnvel mánuði. Lungnahólga
fyrstu daga eftir fæðingu eða
endurtekin lungnahólga á fyrstu
vikunum á alltaf að vekja grun
um traelieo-oesopliageal-fistula.
Við kliniska skoðun er venju-
lega ekki mikið að finna hjá
þessum liörnum. Litapháttur
getur verið alveg eðlilegur, en
Iiafi þau lungnabólgu, eru þau
að sjálfsögðu mæðin og hlá.
Næringarástand þessara barna
er að jafnaði Iieldur lélegt, sér-
staklega þeirra, sem oft hafa
fengið lungnabólgu.
A röntgenmyndum sést oft út-
hreidd lungnabólga og aukin
hlóðsókn lil lungna. Til grein-
ingar á missmíðunum er reynt
að taka röntgenmynd, en þar
getur röntgenskoðuu algerlega