Fréttatíminn - 23.09.2011, Síða 32

Við bjóðum
vaxtalaus lán frá
Visa og Mastercard
í allt að 12 mánuði
Sérfræðingar í bílum
Reykjanesb
æ
Rey
kjavík
Settu Toyo harðskeljadekkin undir strax!
Ekki lenda í biðröð í haust!
Nesdekk - Reykjavík
Fiskislóð 30 / S: 561 4110
Nesdekk - Reykjanesbæ
Njarðarbraut 9 / S: 420 3333
Bílabúð Benna Dekkjaþjónusta
Tangarhöfða 8 / S: 590 2007
Umboðsmenn um land allt
mati var það rökrétt ákvörðun því
að þetta er mikil fjárfesting og það
þurfti að hefja starfsemi í húsinu um
leið og hægt var. En ástandið hérna
til að byrja með var oft skrautlegt.
Þegar ég leit yfir anddyri Hörpu á
opnunardeginum leit það út eins og
þriðju heimsstyrjöldinni væri ný-
lokið. Öllum verkfærum hafði verið
safnað þar saman og það átti að opna
um kvöldið! En tveimur tímum síðar
var búið að dúka borð og verið að
hella í glös. Þetta er dæmi um það
þegar maður sér ekki lausnina en
svo bara birtist hún. Ég myndi segja
að úthaldið hafi tvímælalaust verið
stærsta áskorunin.“
Gagnrýnendur Hörpu hafa hald-
ið því fram að þar sé snobbað fyrir
klassískri tónlist og tónlistarfólki.
Steinunn Birna vill ekki kannast við
það.
blína á ferilinn sem slíkan. Ég verð
að finna einhvern rytma í því að geta
sinnt þessari lífsuppsprettu minni.
Og þaðan fæ ég orkuna sem ég þarf
í tónlistarstjórastarfið. Ég gæti ekki
unnið hér og hætt að spila. Það myndi
aldrei ganga upp fyrir mig.“
Steinunn Birna nefnir að úthalds-
þjálfunin sem tónlistarmaðurinn fær
gagnist vel á öðrum vígstöðvum.
„Ég hef oft hugsað um það. Ég
held að þetta sé góð þjálfun í að aga
sjálfan sig og takast á við erfiða hluti.
Að hafa úthald til að leysa það óleys-
anlega. Þess vegna er svo nauðsyn-
legt að veita börnum tónlistarupp-
eldi og þjálfa þennan eiginleika hjá
þeim. Þjálfa þau í að gera eitthvað
krefjandi, þar sem verðlaunin koma
ekki strax og þau verða að leggja dá-
lítið inn áður en þau fá innistæðuna
greidda út. Þetta vantar svolítið nú til
dags. Það kemur allt svo auðveldlega
til barna, í gegnum tölvur og leiki.
Mér finnst eins og börn geri meiri
kröfur til þess að allt sé skemmtilegt,
auðvelt og gangi hratt. En við höfum
öll eiginleika sem birtast ekki fyrr en
það er búið að reyna pínulítið á okk-
ur. Þess vegna held ég að tónlistar-
nám hafi aldrei verið mikilvægara.“
Þyrfti að gera tónlistarnám að-
gengilegra fyrir börn úr efnaminni
fjölskyldum?
„Ekki spurning. Það veitti mér
mikinn innblástur að tala við Gust-
avo Dudamel sem var hérna með
Gautaborgarsinfóníunni síðastliðinn
sunnudag. Hann er afsprengi hins
fræga El Sistema í Venesúela þar
sem efnaminni og munaðarlausum
börnum eru gefin hljóðfæri og þeim
kennt á þau. Um leið er þeim gefin
framtíð. Úr þessu spratt hljómsveit-
in Orquesta Sinfónica Simón Bolívar
sem ég vona að geti einhvern tíma
komið hingað. Þetta er áminning um
hvaða möguleikar felast í tónlistar-
námi. Börn eru svo móttækileg og
klár. Um leið og þau eru komin með
einhverja færni og hæfni fá þau betra
sjálfstraust og gefa sér aðra mögu-
leika en áður. Að eiga þann mögu-
leika að skara fram úr. Allir ættu að
fá jafnan aðgang að þeim möguleika.“
Missti föður sinn í mars
Sjálf hóf Steinunn Birna píanónám
um sjö ára aldur og var ekki nema
tíu ára þegar hún var orðin ákveðin í
að gera píanóleik að ævistarfi. Hún er
einkabarn hjónanna Ragnars Georgs-
sonar og Rannveigar G. Magnúsdótt-
ur og á sjálf eina dóttur, Brynhildi
S. Björnsdóttur. Dóttir Steinunnar
Birnu lýsir henni sem mikilli ömmu
og fjölskyldumanneskju en segir
hana jafnframt hafa helgað sig starf-
inu gjörsamlega. „Hún hefur lagt allt
í sölurnar fyrir það. Ég held að það sé
mjög tilfinningalegt fyrir hana að fá
að taka þátt í uppbyggingu á fyrsta
tónlistarhúsi Íslendinga en hún hefur
alltaf verið ötull talsmaður þess. Hún
hefur einlægan metnað fyrir þessu
húsi og það held ég að sé ástæðan
fyrir því að hún er tilbúin að leggja
mikið á sig fyrir það,“ segir Bryn-
hildur.
Í mars á þessu ári, um svipað leyti
og undirbúningur fyrir opnun Hörpu
stóð sem hæst, lést faðir Steinunnar
Birnu, áttatíu og sjö ára að aldri. „Á
tímabili skiptumst við mamma á um
að sofa í stól við hliðina á afa uppi á
Landakoti og svo fór hún beint í vinn-
una,“ segir Brynhildur. „Hún reyndi
að láta þetta hafa sem minnst áhrif á
vinnuna og tók m.a. á móti erlendum
blaðamanni í aðstandendaherberg-
inu á Landakoti.“
Steinunn Birna kinkar kolli þegar
orð dóttur hennar koma til tals og
segir föðurmissinn annað dæmi um
hversu mikið hefur reynt á síðustu
mánuði.
„Maður á auðvitað ekki von á öðru
en að foreldrar manns verði eilífir.
Það er eitthvað sem maður óskar sér
frá bernsku. Þegar nánir ættingjar
deyja er maður alltaf óundirbúinn,
held ég, þótt maður viti í hvað stefnir.
Pabbi var minn áttaviti og klettur og
þetta var mikill missir. Ég vildi vera
Þegar ég horfi á þetta
eftir á skil ég ekki
alveg hvernig ég fór
í gegnum þetta á
sama tíma og ég var
að kveðja pabba. En
meðan á því stendur
hugsar maður ekkert
um það og gerir bara
það sem til þarf.
„Það er líka annar misskilningur.
Allt þetta tal um tónlistarelítuna er
svolítið þreytt umræða. Tónlistar-
unnendur eru bara fólk sem hlustar
á alls konar músík. Þeir sem hlusta
á klassík eru ekkert öðruvísi en
annað fólk. Flestir hafa breiðan tón-
listarsmekk. Það er eins og að það sé
hálfgert skammaryrði ef fólk hefur
gaman af klassískri tónlist. Eins og
það hafi þá ekki áhuga á neinu öðru.
Auðvitað er það alls ekki þannig. Hér
hefur verið fjölbreytt verkefnaval.“
Á sína tónlistartrú
Þú hefur væntanlega þurft að setja
þinn eigin píanóleik svolítið til hliðar
á síðustu mánuðum.
„Já, alla vega tónleikahald. En ég
reyni að spila reglulega og ætla að
halda mínum hljóðfæraleik við. Ég
hef fengið þá ráðleggingu, hjá fólki
í sömu aðstöðu erlendis, að hætta
ekki að spila. Ef maður er tónlistar-
maður þá er það bara hluti af manni.
Ég verð að vera í daglegum sam-
skiptum við mitt hljóðfæri, annars
vantar eitthvað mikilvægt. Ég reyni
að spila Schubert á hverjum degi.
Það er mín daglega helgistund, mitt
samtal við almættið. Það hafa allir
sínar leiðir.“
Ertu trúuð?
„Já, en mín trú kemur ekki síst
fram í minni tónlistariðkun. Mér
finnst það fara mjög vel saman. Ég
held líka að Íslendingar séu oft með
sína trú en hvorki góðir í né viljugir
að tala mikið um hana. Ég held að
við séum svo miklir einstaklingar og
öll svolítið sérstök. Ég myndi segja
að ég ætti mína tónlistartrú.
Ég er mjög sátt við þann feril sem
ég hef átt sem tónlistarmaður. Ég
hef fengið fín tækifæri og spilað með
frábæru fólki í góðum sölum. En fyr-
ir mig er miklu mikilvægara að vera
í vexti sem tónlistarmaður en að ein-
32 viðtal Helgin 23.-25. september 2011