Læknablaðið - 01.02.1970, Síða 64

30
LÆKNABLAÐIÐ
DOKTOKSRITGERÐIR
Doktorsritgerð Ásgeirs B. Ellertssonar heitir: Diagnosis of Syrin-
gomyelia. Hún var varin við Karolinska Institutet í Stokkhólmi 19. nóv.
1969; prentuð í Stokkhólmi 1969.
Tilgangur rannsóknarinnar er fyrst og fremst að kanna sjúkdóms-
myndina syringomyelia með hjálp mismunandi samhæfðra, en þó frá-
brugðinna rannsóknaraðferða: klínískri rannsókn, röntgenrannsókn,
ástungu á holum í mænu og inndælingu isótópa í mænugöng.
Ritgerðin greinist í fjóra aðalkafla með tilliti til þessa. I saman-
tekt sinni sýnir höfundur fram á með samhæfingu þessara rannsóknar-
aðferða á allstórum sjúklingahópi, að syringomyelia er sjálfstæð sjúk-
dómseining, sem greina má frá öðrum holumyndandi sjúkdómum í
mænu.
★
Doktorsritgerð Einars Eiríkssonar heitir: Plethysmographic Studies
of Venous Diseases of the Legs. Hún var varin við háskólann í Lundi
11. jan. 1969; prentuð í Lundi 1968.
Plethysmografia (rúmtaksmæling með vatnsfyllimæli) á útlimum
hefur verið notuð til hjálpar við greiningu á fyrirferðaraukningu, m. a.
við segamyndun í æð (thrombosis), fistula arteriovenosa og aðra sjúk-
dóma.
Tilgangur höfundarins með rannsóknum þeim, er hann birtir hér,
var að ganga úr skugga um, hvort plethysmografiskar mælingar á
rúmtaki bláæða mætti nota sem hlutlægt mat á rými æðahnúta og á
þann hátt m. a. meta væntanlegan árangur af skurðaðgerðum. Enn
fremur var reynt að meta, hvort hlutfallið milli þrýstings og rúmmáls
bláæða í sjúklingum með æðahnúta sé öðruvísi en hjá heilbrigðum ein-
staklingum, hvort munur sé á rúmmáli og tæmingu bláæða hjá sjúkl-
ingum með segamyndun í ganglimum og heilbrigðum einstaklingum og
loks, hvort samband eða fylgni sé milli plethysmografiskra mælinga og
niðurstaðna af flebografiu (skuggaefnisrannsókna) hjá sjúklingum
með segamyndun í bláæðum ganglima.
Rannsóknin skiptist þannig í þrjá aðalkafla, þ. e. plethysmografia
hjá sjúklingum með æðahnúta, plethysmografisk greining á segamynd-
un í bláæðum ganglima og loks plethysmografia og flebografia við blá-
æðasega.
Niðurstöður rannsóknanna eru í stuttu máli þær, að við greiningu
á sega í ganglimabláæðum, sem er oft erfið við venjulega rannsókn án
hjálpartækja, er plethysmografia áreiðanleg og mikilvæg rannsóknar-
aðferð. Hins vegar benda niðurstöður rannsóknanna á sjúklingum með
æðahnútum til þess, að rannsóknaraðferðin hafi ekki úrslitagildi við
mat á bláæðarennsli eða rúmmáli bláæða fyrir og eftir aðgerðir.
Vörn beggja ofangreindra rita tókst með ágætum. Hlutu höfundar
báðir góðar einkunnir og hrós andmælenda fyrir rannsóknir sínar.
★