Læknablaðið - 15.01.1989, Blaðsíða 52

36
LÆKNABLAÐIÐ
og Hydralazins var sem hér segir (95% confidence
limits): Slagbilsþrýstingur - 14.4 mm Hg (- 19.2,
-9.8) p<0.001, hlébilsþrýstingur -7.9 mm Hg
(—11.1, -4.6) p<0.001. Þrjátíu og sex sjúklingar
(62%) náðu hlébilsþrýstingi <90 mm Hg á Felodipin
meðferð samanborið við 15 (28%) á Hydralazin
meðferð, p< 0.001. Tuttugu og sex sjúklingar í
Felodipin-hópnum töldu sig hafa fengið aukaverkanir
meðan á placebo meðferðinni stóð en 46 meðan á virkri
meðferð stóð. í Hydralazin-hópnum voru samsvarandi
tölur 24 og 49. Heildarfjöldi einkenna meðan á meðferð
stóð var 117 í Felodipin-hópnum og 139 í
Hydralazin-hópnum. Líkamsþungi var óbreyttur í
báðum hópunum. Hjartsláttarhraði breyttist ekki í
Felodipin-hópnum en hækkaði lítillega í
Hydralazin-hópnum. Fjórir sjúklingar urðu að hætta
Felodipin meðferðinni, þar af þrír vegna ökklabjúgs.
Sex sjúklingar urðu að hætta Hydralazin meðferðinni,
þar af tveir vegna ónógrar blóðþrýstingslækkunar.
Niðurstaða:
Ljóst er að Felodipin lækkar blóðþrýsting betur en
Hydralazin þegar þessum lyfjum er bætt við fyrri
betablokkameðferð hjá háþrýstingssjúklingum.
Aukaverkanir voru færri við Felodipin meðferðina en
Hydralazin meðferðina. Felodipin er betri kostur sem
viðbótarmeðferð hjá háþrýstingssjúklingum með ónóga
blóðþrýstingslækkun af betablokkameðferð einni
saman.
NOTKUN AMIODARONE VIÐ
HJARTSLÁTTARÓREGLU
Ásgeir Jónsson. Landakotsspílali.
Amiodarone er nýlegt lyf við hjartsláttaróreglu sem
aðallega er notað við alvarlega eða þráláta óreglu á
hjartslætti. Það tilheyrir flokki III
hjartsláttaróreglulyfja. Þetta lyf lengir hrifspennutíma
og hemur einnig áhrif efnahvatanna adenyl cyclase og
NA* -K' ATP-ase. Ég er með 23 sjúklinga á
Amiodarone meðferð, 16 karla og 7 konur. Meðalaldur
þeirra er 60 ár. Meðallengd meðferðar eru 13,3
mánuðir. Ellefu sjúklingar hafa kransæðasjúkdóm, þrír
hjartavöðvasjúkdóm (HOCM), tveir miturlokusig
(mitral valve prolapse), einn hefur WPW syndrome, í
sex tilvikum er orsök hjartasjúkdómsins óþekkt.
Gáttatif (atrial fibrillation) var algengasta
hjartsláttaróreglan sem meðhöndluð var en hana höfðu
12 sjúklingar. Einn sjúklingur hætti meðferð án
samráðs við mig. Hinir 11 fóru allir í eðlilegan sinus
takt. Tveir fóru aftur í gáttatif, annar við það að
skammtur var lækkaður vegna aukaverkana en hinn
vegna þess að lyfinu var hætt vegna aukaverkana. Hinir
níu haldast í eðlilegum takti. Þrír sjúklingar hafa
hjartavöðvasjúkdóm (HOCM). Tveir þeirra hafa
staðfestan hraðan sleglatakt (ventriculer tachycardi).
Ekki hefur komið fram hraður sleglataktur við
Holterrannsókn á meðferð. Góður árangur sást einnig
við meðferð á hröðum gáttatakti (supraventriculer
tachycardi). Aukaverkanir voru fáar. Tveir sjúklingar
hættu meðferð vegna aukaverkana. Annar fékk
minnkaða taugaleiöni (peripheral neuropathy). Hinn
sjúklingurinn hætti vegna meltingaróþæginda. Fjórir
sjúklingar höfðu minnkað Ijósþol (photosensitivity) en
ekki þurft að hætta meðferð. Ónot frá meltingarvegi
höfðu þrír sjúklingar. Ég fann engar alvarlegar
aukaverkanir frá lifur, lungum eða skjaldkirtli. Eftir
minni athugun er Amiodarone í litlum skömmtum mjög
gagnlegt bæði við hjartsláttaróreglum sem upptök eiga í
gáttum og sleglum. Það þolist vel og alvarlegar
aukaverkanir virðast fátíðar.
BIOCHEMICAL SCREENING OF AIRMEN
Þórður Harðarson, Úlfar Þórðarson, Eirikur Örn
Arnarson, Leifur Franzson. The Civil Aviation
Administration and Dept. of Medicine, National
University Hospital, Reykjavík.
Biochemical and hematological screening was
performed in all (352) Icelandic captains, copilots, flight
engineers and air traffic controllers starting in 1983,
including hemoglobin, hematocrit, mean cell volume,
mean red cell hemoglobin concentration, white blood
cell count, ESR, serum creatinine, cholesterol,
triglycerides, ASAT (SGOT), ALAT (SGPT), G-GT
and blood glucose. No hematological abnormalities
were observed. One pilot had serum creatinine above
150 mmol/1. 48 airmen had serum cholesterol above 8,9
mmol/1. Fifteen had blood glucose above 7,9 mmol/1.
The pilots had significantly lower serum triglycerides,
ALAT and ASAT than the captains. Fifty airmen had
G-GT values above 50 IU/L. This group was urged to
reconsider their alcohol habits and given medical and
psychological advice as indicated. In this group the
mean G-GT fell from 89 to 37 IU/L during a period of
approximately two years. No change in G-GT values
was observed in those airmen who had a normal initial
value. This study demonstrates the value of routine
biochemical testing for airmen particularly as regards
blood glucose, serum cholesterol and G-GT.
ADMINISTRATION OF PREMIXED HUMAN
INSULIN WITH AN INJECTION PEN, A
CONTROLLED COMPARISON WITH
TRADITIONAL SYRINGE INJECTIONS
Ástráður B. Hreiðarsson, Þórir Helgason, Birgitte
Oxenböll. Lyflækningadeild Landspítalans, Göngudeild
sykursjúkra Landspítalanum, Clinical Research
Department, Novo Industri A/S, Bagsværd, Danmark.
The efficacy, safety and convenience of administering
Actraphane R insulin (Novo), a fixed mixture of human
monocomponent insulin containing 30% Actrapid and
70% protophane insulin with an injection pen
(NovoPen), was tested. Actraphane Penfill contains a
tiny glass ball to ensure correct resuspension before
injections. Thirty type 1 (insulin-dependent) diabetics,
19 males, 11 females, age (mean ±SD) 31,2 years ±9,6,
diabetes duration 11,2 years ±8,6 treated with twice
daily Actraphane HM were randomly allocated to
treatment with Actraphane Penfill or vials for 6 months
with cross-over at 3 months. The groups, 15 patients in
each, were comparable at start, except for weight.
Metabolic control was assessed by HbAl, 7 point blood
glucose profiles, hypoglycaemic episodes and insulin
dosage. HbAl was slightly, but significantly higher
during NovoPen 8,32% than conventional treatment
7,70%, p = 0,026. Blood glucose profiles showed no
differences at any timepoint, mean values 6,5 mmol/1
and 6,7 mmol/1, p = 0,063 and daily insulin dosage 43,9
U/24h and 43,7 U/24h was the same during NovoPen
treatment and conventional syringes, respectivly.