Innsýn - 01.09.1977, Blaðsíða 12

12
ekki þess virði að berjast
fyrir mínum rétti. En ég
er hræddur um að þótt Guð
mundi fyrirgefa okkur, myndi
Hann taka af okkur allan
heiður. Og þannig mxindiim
við um alla tíð verða auð-
mýktir og verða að búa við
lög hans."
Sumir englanna byrjuðu
að tala, en Lúsifer vildi
ekki gefa þeim tækifæri.
"En nú er það of seint,"
hrópaði hann með miklum
þunga. "Það er ekki um
neitt annað að ræða en að
halda áfram og bjóða afleið-
ingunum byrginn, en hvað
mig snertir mun ég aldrei
framar beygja kné mín og
tilbiðja Soninn."
Trúföstu englarnir urðu
skelfingu lostnir við þessi
djörfu orð LÚsifers. Þeir
sáu nú að þróun mála var
komin á hættulegt stig og
þess vegna flýttu þeir sér
til Guðs Sonarins til að
segja honum hvað væri að
gerast á meðal englanna.
Þeir komust þá að raun um að
Guð Faðirinn var á ráðstefnu
með Syninum og ræddu þeir um
hverjar leiðir væru hentug-
astar til að meðhöndla LÚsi-
fer og uppreisn hans.
Eflaust urðu trúföstu
englarnir eitthvað undrandi
þegar þeir komust að raun um
að Guð vissi þegar allt um
ástandið, og þeir hljóta að
hafa velt því fyrir sér
hvers vegna Hann hafði leyft
málunum að þróast svo lengi
á himni.
Við skulum ímynda okkur
að við getum hlustað á sam-
ræðurnar á milli Föðurins og
Sonarins.
Faðirinn var að segja að
txminn væri nú kominn fyrir
þá til þess að hafa afskipti
af þessari baráttu á meðal
englanna. Það var ekki
sanngjarnt gagnvart trúföstu
englunum að láta þá búa
áfram endalaust við ástand
sem einkenndist ekki af öðru
en erfiðleikum. Telur Sonur-
inn að hver og einn á meðal
englanna hafi nú haft nægan
tíma til þess að gera upp
hug sinn?
Jú, Sonurinn var sammála.
Síðan andvarpaði Hann þung-
lega. Hann hafði gert allt
sem Hann gat í hvert skipti
sem Hann var í heimsókn á
meðal englanna. Hann hafði
bent þeim á hvernig allt og
allir yrðu að lúta reglunum
til þess að friður héldist.
Og á allan hugsanlegan máta
hafði Hann minnt þá á hversu
Guð elskaði þá, og mundi
gera allt sem í Hans valdi
stæði til að tryggja hamingju
þeirra.
Þá hlýtur Faðirinn einn-
ig að hafa andvarpað. Vesa-