Nýtt S.O.S. - 01.02.1957, Blaðsíða 5

— Nýtt S. O. S.
Það er orðið dimmt, ev lestin kemtir til
Emden.
Stundarfjórðungi síðar gengu þeir fé-
Iagar upp landgöngubrúna um borð í skip
sitt.
Skipið er þegar fullt upp að lestarkörm-
um, en hegraklærnar hella grásvörtum
varningi á II., III. og IV. þilfar. 2750
tonn af koksi eru komin um borð, þar
at um 440 tonn á þilfat'.
„Verðum tilbúnir að einni klukkustund
liðinni"! tilkynnir fyrsti stýrimaður. sem
er á \akt.
Ehrtmann skipstjóri hneigir sig lítið
eitt, en gerir boð fyrir skipamiðlarann
og skipaskoðunarmanninn í káetu sína.
F.n fyrsti vélstjóri fer niður til að ganga
úr skugga um, að þar sé allt í lagi.
,,-Mér datt það svo sem alltaf í httg, að
þeir mundu ekki láta okkur liggja hér
ttm nýárið", mælti einn vélamannanna, er
hann kom niður. Hann horfði út undan
sér á yfirmann sinn, eins og hann von-
aði, að þeir ættu að bíða í höfn unz nýja
árið gengi í garð. F.11 svo stór karl er vél-
stjórinn ekki. Hann getur að vísu vaðið
að þeim nreð skömmum, hann getur líka
lagt bann við. að vélarnar séu látnar erf-
iða um of, en gegn skipun útgerðarinnar
og skipstjóra megnar hann ekkert. En
starfsliðið undir þiljurn hafði nefnilega
vonað, að hann mundi tilkynna, að vélin
væri í ólagi, en slíkt samrýmist ekki starfs-
heiðri vélstjórans. Það væri heldur ekki
hægt að beita þessháttar brögðum. Vélin
\ar vandlega yfirfarin fyrir hálfu ári, er
henni var breytt i olíuvél. Þá var meira
að segja sett ný botnskrúfa í Irenu Olden-
dorff. Það er því allt í fínasta Iagi. Véla-
bilun er næstum útilokuð, nema annað
skip tæki upp á þvi að kljúfa Irenu Old-
endorff í tvennt.
5
Sem sagt, allt er gert klárt i vélinni.
Þrem dögum síðar, er skipið verður í
'i’staö i. Svíþjóð haía rnenn gleymt lífs-
þreytu og ieiða út af því, að hafa allt of
lengi vanrækt að skemmta sér með fjöl-
skyldunni,
Slíkt er nú einti sinni hlutskipti sjó-
mannsins. Hafið er heimili jreirra. Á landi
bíður jreirra aðeins aukahlutverkið, en
verða þó að vera með annan fótinn um
borð.
Þrátt fyrir jrað \erða aðeins örfáir eft-
ir 1 Iandi. Hugurinn er á hafinu, jieir
eru sjómenn. Hvort sem er á þilfari eða
við vélgæzlu. hvort jreir skarta með erma-
borða eða ekki, að sigla er þeirrá brauð
og líf. hafið er jreirra heimur.
Klukkan níu um kvöldið leysir Irena
Oldendorff landfestar og fer með hægii
ferð inn i hafnarflóðgáttina. Þar bíður
systurskip hennar, Dorthe Oldendorff,
2082 brúttólestir að stærð. Hún á að leggja
á haf út jretta sama kvöld.
Ehrtmann skipstjóri fer um borð í
Dorthe Oldendorff til þess að skiptast á
nokkrum orðum við skipstjórann. Þeir
eru nákunnugir. Auk þess er nauðsynlegt,
að þeir beri saman ráð sín, er þeir leggja
samtímis úr höfn og halda á haf út.
Þegar Ehrtmatin skipstjóri kemur aftuv
um borð í skip sitt, er hafnsögumaðurinn
í brúnni. Herra Glienke er Emdenbúi,
og hefur veitt ótal skipum leiðsögn utii
Vestur-Ems til Hubertgat, vestur af Bork-
um. Aldrei hefur hann lent i svo vondn
veðri. að hann hafi ekki komið liverju
skipi heilu úr höfn.
I