Nýtt S.O.S. - 01.02.1957, Blaðsíða 33

------Nýtt S. O. S. 33
/ueltusvœðhi á skipum frá Stóra-
Bretlandi eða einhverju bandalags
riki pess, gera pað á sína eigin á-
byrgð.
Keisaralega Jjýzka sendiráðið,
Washington, D. C.,
22. apríl 191 y.
I'essi tilkynning, sein aldrei hafði bir/i
áðnr, liafði verið sett við hliðina á ferða-
auglýsingu frá Cunnard-línunni í sumum
blöðunum, þar sem birtur var brottfárar-
tíuii Lusitaniu, „liraðskreiðasta og stærsta
skips, sem nú sigiir yfir Atlantshafið.“ í
auglýsingunni var einnig tilkynnt, að Lusi
tania mundi fara frá New York 29. apríl.
Loks nefndi auglýsingin „ferðir kringum
hnöttinn," sett með stærra letri.
Þýzka tilkynningin \ar heldur hjárænu-
leg innan um skrumauglýsingarnar frá
hvíldarhótelum í Atlantic City, Connect-
icut og Adirondacks. Sumir lesendur tóku
ekki eftir tilkynningu þýzka sendiráðsins,
og svo var um marga C.unnard-farþega.
einkum þá, sem höfðu pantað far á 3.
farrými og fóru snemma um borð. En rit-
stjórarnir fundu þefinn af þessu. það fór
ekki einu sinni fram hjá sendisveinunum.
Blöðin í Nevv York símuðu til skrifstofa
sinna í Washington, og fréttamenn iiáðu
sambandi við sendiráðið. Sá maður, sem
orð hafði fyrir sendiherranum, Johann
von Bernstorff, greifa, skýrði frá því, að
tilkynningin liefði verið sainin á auglýs-
ingaskrifstofu þar á staðnum sem „vin-
áttumerki“ til Bandaríkjanna og til þess
að vernda borgara þess.
Meðan þýzkir sendiráðunautar í Was-
hington létu í ljósi umhyggju sína og
traust til þess, að ekki kæmi til neinna á-
rekstra, voru þjálfaðir fréttamenn, Ijós-
myndarar og kvikmyndatökumenn að
brjóta sér braut í þokumettuðu. röku loft-
inu niður að liryggju nr. 54.
I»etta var ekki nein venjuleg brottföi
skips, að því er þeim fannst. Þarna var
meira um að vera en venjuleg hróp og
köll. hávaði og ringulreið. Nokkrir gang-
stéttarl jcísmyndarar voru að taka myndir
af skipinu og buðu til sölu með miklum
rosta, hrópuðu: „Síðasta ferð Lusitaniu“.
Það var jafnvel ástæða til að ætla, að
skipið mundi ekki láta úr höfn kl. 10, —
þótt dráttarbátar sigldu fram og aftur um
kvína og hafnsögumaðurinn gengi upp á
stjórnpall, sem var á hæð við sex hæða
hús. Það var t. d. 41 farþegi á fyrsta far-
rýnii og sérfarrými höfðu verið flutt yfir
frá Cameronia og voru nú að koma að
bryggju nr. 54 — en farangur jieirra var
langt á eftir þeim. Flestir jæssara farjrega
voru hinir ánægðustu. Þeir vissu, að þeir
voru að fara með hraðskreiðara, stærra og
ciruggara skipi og mundu verða í L.iver-
pool næstum fjórum dögum fyrr.
Farþegarnir tíndust um borð einn og
einn, Jjví að mjög nákvæm rannsókn var
gerð á farjjegum og gestum og öllum far-
angri. Einkaleynilögreglumenn og starfs-
menn Innflytjendaeftirlitsins bandaríska
dreifðust innan um mannfjöldann á
bryggjunni og á skipsfjöl. Brytinn ásamt
starfsmanni Cunnard-línunnar leituðu á
hverjum faijjega og í farangii lians, settu
síðan sérstakt krítarmerki á hann. áður
en hann fór um borð.
Þeir voru á verði gegn skemmdarstarf-
semi.
C.harles P. Sumnef, aðalumbcjðsmaðui
Cunard-línunnar í New York, gerði harla
lítið úr aðvörun jjýzka sendiráðsins.
,,Þið sjáið, hvaða áhrif hún hefur haft
á fólkið,“ sagði hann við fréttamenn, er