Nýtt S.O.S. - 01.04.1960, Blaðsíða 25

ekki heldur hægt að kaupa vetrarklæðnað. Og þó fengist hefðu mundi
óvarlegt að kaupa, því það gat vakið vissar grunsemdir.
„Það er ekkert við þessu að gera,“ sögðu þeir í sendiráðinu.
Skipverjar hafa tínt til flestar þær spjarir, sem þeim eru tiltækar, er
þeir fara á vakt: Tvenn eða jafnvel þrenn nærföt eru tekin upp úr
pokanum, þrjú til fjögur pör af sokkum, allar skyrtur, sem til eru og
tvennar til þrennar buxur.
Samt var þeim kalt í úrsvölu vetrarloftinu á norðurslóðum.
Ferðin gekk snurðulaust unz komið var móts við Hvarf, syðsta odda
Grænlands.
Nú er ekki Golfstraumurinn lengur ríkjandi, heldur hinn svokallaði
Labradorstraumur.
Þó loftið hafi verið svalt fram að þessu, verður nú mikil breyting á,
það er nú orðið ískalt. Það munar minnstu, að húðin flettist af hönd-
unum, ef þeir snerta járnstigana, sem liggja upp í varðstaðina.
Sohst verður að skipta um vaktir á hálftíma fresti. Heil klukkustund
í einu er helzt til mikið.
Nú stafar ekki hættan einungis frá brezkum herskipum, sem eiga
að hremma þýzk skip á þessum slóðum, heldur engu að síður frá ísnum,
sem víða leynist á norðurslóðum.
Hvorki Sohst skipstjóri né aðrir yfirmenn á Bahia Blanca, hafa nokkra
minnstu reynslu í íshafssiglingum, því þeir hafa ávallt siglt um hin
suðlægari höf.
En þetta er skipun, og henni verður að hlýða. Jæja, Þeir hafa þó
að minnsta kosti sjókort af leiðinni. Þá er hálfur vandinn leystur.
Þó getur enginn í raun réttri gert sér grein fyrir þeirri hættu, sem
er á þessum slóðum, enda allir óvanir að sigla þessa leið.
Sumir aðrir voru þó verr settir. Þeir urðu að notast við ófullnægjandi
sjókort, kort, sem voru klippt út skólalandakortum eða ferðapésum.
— □ —
Það er 10. janúar.
Sohst skipstjóri hefur skipað svo fyrir, að sveigt skuli nokkru nær
Grænlandi.
„Því nær, sem við erum ísnum, því minni hætta er á, að brezku beiti-
skipin verði á leið okkar.“
Njtt S O S
25