Nýtt S.O.S. - 01.09.1960, Blaðsíða 10

I
ing áður en við leggjum a£ stað vestur yfir hafið. Farþegar eru beðnir
að vera viðbúnir með skilríki sín varðandi tollskoðun. Gjörið svo vel
að spenna beltin . . .“
KLUKKAN 2,05.
Flugumferðastjórinn, sem var á vakt á Shannon-flugvelli, Desmond
Eglinton, lagði pípuna sína til hliðar og lét kveikja á ljósunum, sem lýstu
upp völlinn.
Maður getur stillt klukkuna sína eftir Triton, svo að varla skeikar
sekúndu,“ sagði hann við Drews Birthley aðstoðarmann sinn og hægri
hönd.
„Viruly flýgur henni ennþá?“ sagði Birthley og drakk síðustu lögg-
ina af teinu sínu úr japönskum bolla.
„Auðvitað, hann er einn af helztu Atlantshafs-flugmönnunum. En
hann fer nú bráðum að setjast í helgan stein.“
Svo greip Eglinton bláu derhúfuna sína af snaganum og gekk út.
Þá var klukkan nákvæmlega 2,05.
Fáeinum augnablikum seinna lenti Triton á flugbraut IV. Viruley
heilsaði Eglinton innilega.
„Hvernig verður veðrið vestur yfir pollinn?" spurði Viruly.
„Það gæti ekki verið betra. — Hérna er veðurkortið.“
Viruly leit sem snöggvast á kortið og kinkaði kolli ánægður á svipinn.
Þá ræddust þessir gömlu kunningjar við um daginn og veginn. En þessi
samvizkusami flugstjóri hafði samt ekki augun af flugvélinni og fylgd-
ist vel með athugun, sem gerð var á henni.
Nokkrir flugvirkjar skoðuðu hreyflana í birtunni af sterkum ljósköst-
urum. Á nokkrum stöðum var smurt og borið á olía. Það heyrðist dimmt
suð í dælum tankbílanna, sem dældu nokkrum þúsundum lítra af benz-
íni í skrokkinn á þessari tignarlegu Super-Constellation-flugvél. Komið var
með póstpoka og tekið á móti öðrum. Öðru hvoru heyrðust hamarshögg.
Tveir tollverðir unnu starf sitt af kostgæfni, en gerðu sér samt far um,
að valda hálfsofandi farþegunum sem minnstum óþægindum.
Flestir farþeganna héldu kyrrir fyrir inni í flugvélinni, aðrir horfðu á
starfsmenn vallarins, þar sem þeir létu hendur standa fram úr ermum
10
Nýtt S O S