Sveitarstjórnarmál - 11.06.1995, Side 112

SVEITARSTJÓRNARMÁL
Frá fundi með
Sambandi
sveitarfélaga á
Vesturlandi 1970.
Alexander Stefánsson,
Valdimar Indriðason og
Unnar Stefánsson.
Sveitarstjórnarmál.
Öðru hverju reyndu sveitarfélögin að ýta því fram og upp úr 1980
var hljómgrunnurinn orðinn mun betri. Það var svo ekki fyrr en árið
1988 að staðgreiðslukerfið var tekið upp og er óhætt að fullyrða að
það hafi átt þátt í að koma á meiri festu og öryggi í fjármálum
sveitarfélaga. Árið 1987 var skattalaust, þá voru menn að greiða
skatta vegna tekna ársins 1986. Sambandið lagði við þessi tímamót
áherslu á að útsvarið yrði ekki lakari tekjustofn en verið hafði.
Lausn fékkst eftir nokkrar deilur.
Barnsmeðlögin — viðkvæm innheimta
Innheimta barnsmeðlaga var lengstum meðal erfiðustu og viðkvæmustu verkefna sveitarfé-
laga. Framfærsluskyldan fyrr á öldum hvíldi þungt á sveitarfélögunum. Lög og siðvenjur voru
afar harðneskjulegar fyrr á tíð og það tók langan tíma að þróa þann anda út úr löggjöfinni.
Innheimta barnsmeðlaga var mikið til umræðu á vettvangi sambandsins fyrstu áratugina. Sveitar-
félögin voru ábyrg fyrir greiðslum en áttu endurkröfurétt á hendur barnsföður. Landsþingið 1967
fól stjórninni að vinna að því að fá fellda úr lögum skyldu sveitarfélaga til greiðslu barnsmeðlaga.
Að frumkvæði sambandsins var flutt tillaga á Alþingi 1968-69 um endurskoðun lagaákvæða um
meðlagsgreiðslur. Þingsályktunartillaga þessi var samþykkt og endurskoðun var framkvæmd.
Oft hafa risið miklar umræður í þjóðfélaginu um meðlagsgreiðslur og innheimtu þeirra.
Innheimtustofnun sveitarfélaga hefur séð um innheimtuna síðustu árin. Árið 1992 var meðlagið
með hverju barni hækkað verulega. Togstreitan er oft sú að meðlagið þykir alltof lágt fyrir
börnin, en reynist oft feðrum ofviða, sérstaklega þegar þeir þurfa að greiða með mörgum
börnum. Innheimtustofnun sveitarfélaga hefur haft þetta erfiða hlutverk með höndum.
110