Morgunblaðið - 28.11.2011, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 28. NÓVEMBER 2011
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
OLGA MARÍA KARVELSDÓTTIR,
Marý,
Borgarvegi 12,
Ytri-Njarðvík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja laugar-
daginn 19. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Ytri-Njarðvíkurkirkju fimmtudaginn
1. desember kl. 14.00.
Anna Karen Friðriksdóttir,
Kristjana Hafdís Hreiðarsdóttir, Ingólfur Möller Jónson,
Pétur Ægir Hreiðarsson, Sigrún Ósk Björnsdóttir,
Karvel Brualla Hreiðarsson, Yvonne Brualla Salinas,
Sonja María Hreiðarsdóttir, Þorvaldur Þorsteinsson,
Hreiðar Hreiðarsson, Oddrún Sigurðardóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
Það var árið 1961 þegar ég hóf
störf hjá Sparisjóði Hafnarfjarðar
undir stjórn Matthíasar, að vin-
átta okkar og samstarf hófst.
Samstarf sem alla tíð síðan var
mjög farsælt og gott.
Sem sparisjóðsstjóri stóð Matt-
hías fyrir umfangsmiklum breyt-
ingum á SPH. Verkferlar og innra
skipulag allt var endurskoðað og
fært til nýrra tíma. Þetta var yf-
irgripsmikið verkefni unnið undir
dyggri stjórn Matthíasar og þar
var stigið mikilvægt skref til
framtíðar fyrir SPH.
Annað stórt verkefni á þessum
upphafsárum var að af stórhug og
framsýni hóf Matthías byggingu
nýs húss fyrir SPH við Strand-
götu í Hafnarfirði. Framkvæmdin
þótti á sínum tíma stór og var
gagnrýnd af sumum, en tíminn
hefur leitt það í ljós að byggingin
var til farsældar fyrir sjóðinn.
Matthíasi var alla tíð mjög um-
hugað um velferð Sparisjóðsins
og stjórnaði honum af mikilli
prýði, fyrst sem sparisjóðsstjóri
og síðan sem stjórnarformaður,
með hléum, þegar hann starfaði
sem ráðherra.
Þegar ég varð svo sparisjóðs-
stjóri hjá SPH var gott að eiga
bakhjarl í stjórnarformanninum,
Matthíasi. Hann gaf sér góðan
tíma ef til hans var leitað. Stund-
um komu upp mál er voru stór í
sniðum, þung og erfið í meðförum
og lausn lá ekki á borði. Kom þá
fyrir að hressilega var tekist á um
lúkningu og ekki allir á eitt sáttir.
Oftar en ekki var það þá Matthías
sem hafði frumkvæði að sáttum
og ágreiningur leystist farsæl-
lega.
Á fyrstu árum sínum sem
sparisjóðsstjóri sat Matthías líka
á alþingi. Ekki minnist ég þess að
störf hans fyrir land og þjóð hafi
komið niður á starfi hans hjá
SPH. Matthías varð fljótt farsæll
sem þingmaður og síðar sem ráð-
herra. Í sinni tíð sem viðskipta-
ráðherra beitti hann sér m.a. fyrir
setningu laga sem höfðu mjög góð
áhrif á starfsumhverfi sparisjóða.
Með lagasetningunni voru vaxta-
ákvarðanir fluttar frá Seðlabanka
Íslands til sparisjóða og þeim
heimiluð verslun með gjaldeyri.
Þessar lagabreytingar voru til
mikilla framfara fyrir fjármagns-
markaðinn og gerðu m.a. spari-
sjóðunum kleift að starfa á jafn-
réttisgrundvelli gagnvart
bönkunum. Með setningu laganna
hófst langt vaxtarskeið sparisjóð-
anna.
Matthías var mjög áhugasam-
ur um ættfræði og gagnaðist sú
þekking honum vel í pólitíkinni.
Hann var sagður þingmanna iðn-
astur að hafa samband við sína
kjósendur og nýtti til þess öll
tækifæri. Það var því haft á orði
að vissi Matthías af afmæli, jarð-
arför eða öðrum samkomum í sínu
kjördæmi, þá var hann oftast
mættur. Á slíkum mannamótum
kom ættfræðiþekkingin sér vel.
Þess má geta hér að Matthías
er talinn einn af 20 þingmönnum
er lengst hafa setið á alþingi Ís-
lendinga.
Matthías var gæfumaður í sínu
einkalífi. Að baki honum stóðu
konan hans Sigrún og börnin
Árni, Þorgils og Halldóra og öll
stóð fjölskyldan þétt saman að
baki Matthíasi í öllum hans störf-
um.
Ég og Ásdís sendum Sigrúnu,
Matthías Árnason
Mathiesen
✝ Matthías Árna-son Mathiesen
fæddist í Hafn-
arfirði 6. ágúst
1931. Hann lést á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði 9. nóvember
2011.
Útför Matthíasar
fór fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 17.
nóvember 2011.
börnum, tengda-
börnum og barna-
börnum okkar inni-
legustu
samúðarkveðjur, við
andlát mjög góðs
vinar og samherja.
Þór Gunnarsson.
Þegar litið er yfir
farinn veg er alveg
ótrúlegt hvað lífið er
stutt, þótt sum augnablik þess
virðist löng.
Mér finnst sem verið hafi í gær
þegar við Matti vorum bekkjar-
bræður í MR – eins og allt sem þá
gerðist, söngur og dans, spil og
tafl, handbolti, ferðir í selið, á
skíði, pylsur og kók hjá Skalla,
tertur hjá mömmu og þess á milli
kíkt í bók.
Svo kom Herranótt.
Listhneigð Matta leiddi til þess
að hann var kosinn formaður í þá
nefnd sem átti að sjá um leiklist
hjá nemendum skólans.
Hann fékk mig með sér til að
annast störf gjaldkera.
Í valdi embætta okkar fengum
við báðir frí í kennslustund til að
funda um áríðandi málefni nefnd-
arinnar og fundarstaðurinn var í
C-stofunni uppi á hanabjálka í
gamla skólanum okkar. Ekki voru
aðrir nefndarmenn boðaðir til
fundarins en eitthvað hefur um-
ræðuefnið verið eldfimt því við
lentum í heiftarlegu rifrildi sem
endaði með því að Matti rauk á
dyr, niður alla stigana og út úr
skólanum. Ég staulaðist fram á
stigapallinn þar sem fyrir mér
varð stóll sem ég hlassaðist niður
á.
Þar sat ég eins og þrumuský
þegar Matti kom aftur upp á pall-
inn, líklega eftir pylsu með öllu
hjá Skalla. Hann gekk til mín eins
og ekkert hefði í skorist, rótaði í
dökku hárinu á mér og sagði:
„Hvað er títt, glókollur minn?“
Þetta kom svo flatt upp á mig að
ég fór að skellihlæja.
Að kalla mig svona dökkhærð-
an glókoll! Þá vissi ég að séníið bjó
í genunum hans! Flott og frum-
legt! Og öll vandamál fyrir bí!
Ég hef grun um að Matti hafi í
sínu pólitíska lífi lent í mörgum al-
varlegri stormum en þessum og
tekist að ná landi með sinni ein-
stöku ljúfmennsku og skopskyni –
og klettinum í lífi sínu, Sigrúnu.
Við Erna sendum þér, elsku
Sigrún, og fjölskyldu þinni, okkar
innilegustu samúðarkveðjur
vegna fráfalls Matta.
Benedikt Árnason.
„Selveste Matthías!“ „Master
politician Matthías!“ Þessi
ávarpsorð notaði ég iðulega þegar
fundum okkar Matthíasar Á. Mat-
hiesen bar saman. Þetta var ákaf-
lega aðlaðandi maður að kynnast.
Mikill á velli, fríður maður og
föngulegur hæstaréttarlögmaður.
Glaður og reifur eins og skyldi
guma hver.
Glaðastur um kosningar þegar
hann var óvænt kominn í hávaða
og kátínu inn á stofugólf í ótal hús-
um ungra kjósenda sem á þeirri
tíð töluðu helst um þingmenn í
hálfum hljóðum af virðingu.
Það var sagt um hann af mönn-
um sem öttu við hann kappi að
hann væri inni á gafli hjá öllum,
stundaði jarðarfarir og stóraf-
mæli til atkvæðaveiða og þar fram
eftir götunum. Matthías var
vissulega inni á gafli hjá mörgum.
Ekki endilega áberandi í þeim
fyrrnefnda tilgangi sem að fram-
an greinir eingöngu, heldur líka af
því að honum þótti vænt um fólk
og sýndi það í verki líka milli
kosninga. Hann var svo hjartan-
legur og skemmtilegur í fram-
göngu að öllum þótti ósjálfrátt
vænt um hann. Hann hafði svo
ótrúlegt minni á fólk og ættir þess
að maður gat engan veginn náð
utan um það.
Hann var líka sagður vera vel-
kominn í öll flokksherbergin á Al-
þingi, gat talað við alla á persónu-
legum nótum því engum virtist
vera illa við hann sem er frekar
sjaldgæft um pólitíkusa. Og hann
fékk heldur aldrei neitt slæmt á
bak sér vegna mála sem hann
hafði afskipti af.
Það var oft ótrúlega upplýsandi
að eiga viðræður við Matthías um
pólitíkina og baksvið hennar og
hlusta á hann skyggnast undir yf-
irborðið á skarpvitran hátt. En
þeim eiginleika fannst mér hann
stundum reyna að leyna þegar
hann kom á fund venjulegs fólks.
Þar var hann bara einn af fólkinu
með sína bresti og vandamál sem
hann var óspar á að leggja í dóm
viðmælandans. Líklega lá lykill-
inn að velgengni Matthíasar í póli-
tík í því hversu mannlegur og al-
úðlegur hann var. Ég minnist
þess ekki að hann hafi talað illa
um neinn pólitískan andstæðing,
þó hann segði kannski af þeim
sögur til háðs og hvernig þeir
hefðu jafnvel platað hann sjálfan
sem dæmi um heillyndi þeirra og
einfeldni sína og hrekkleysi.
Utan einu sinni er hann sýndi
af sér aðra hlið. Þá vorum við á
vígslu Kringlunnar, en Matthías
hafði þá misst ráðherradóm sinn
heldur skyndilega í rýtingsstungu
í sjónvarpinu og Jón Sigurðsson
krati komið inn sem viðskiptaráð-
herra. Við Matthías stóðum þarna
á gólfinu ásamt fjölda manna og
klöppuðum fyrir ræðum fyrir-
manna. Svo kom nýi ráðherrann í
stólinn. Þá skyndilega breiddi
Matthías úr sér fyrir framan okk-
ur, sneri baki í ræðumanninn og
hóf að segja okkur sem næstir
stóðum sögur í hávaða. Þegar Jón
hafði lokið máli sínu og fór úr
pontu höfðum við ekki heyrt eitt
orð. Þá varð Matthías aftur hinn
spakasti.
Ég hef þekkt marga stjórn-
málamenn síðan og misjafnir eru
þeir sauðir sem þeir eru margir.
En hann Matthías er einn þeirra
örfáu sem mér finnst verðskulda
ávarpið sem ég notaði á hann.
Hann var meistarapólitíkus því
hann kunni fagið.
Það verður ávallt bjart um
hann Matthías Á. Mathiesen í
minningu minni.
Halldór Jónsson
verkfræðingur.
✝ Björg ArndísBaldvinsdóttir
fæddist á Seljalandi
undir Vestur-
Eyjafjöllum 22.
september 1947.
Hún lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 29.
september 2011.
Foreldrar Bjarg-
ar eru Andrés
Haukur Ágústsson,
bifreiðarstjóri og fram-
kvæmdastjóri, f. 16. október
1923, og kona hans, Aðalbjörg
Kristjánsdóttir húsfreyja, f. 25.
október 1923. Systkini Bjargar
eru Ágúst Ingi verkstjóri, f. 22.
febrúar 1950 á Seljalandi, kona
hans er Bryndís Jónsdóttir
skrifstofumaður, f. 30. maí 1951,
og eiga þau þrjú börn; og Ingi-
ingur, f. 24. júlí 1978, og eiga
þau þrjú börn, Eirík Frey, Ás-
dísi Rún og Iðunni Rögnu.
Björg ólst upp á Seljalandi og
á Hvolsvelli og lauk gagnfræða-
prófi frá Héraðsskólanum í
Skógum 1963. Fljótlega eftir
það flutti hún til Reykjavíkur og
bjó síðan þar og í Mosfellsbæ.
Hún lauk prófi frá Fóstruskóla
Sumargjafar 1970 og starfaði
síðan sem leikskólakennari
næstu 15 ár samfleytt. Björg
stundaði nám í Ritaraskóla Mím-
is og lauk prófi þaðan 1985 og
starfaði eftir það til 1994 á skrif-
stofu Hótels Sögu. Hún lauk
prófi eftir framhaldsnám í
stjórnun frá Fósturskóla Íslands
1996. Eftir það var hún leik-
skólakennari um hríð og með
köflum síðar en hóf störf hjá
verktakafyrirtækinu Mottó ehf.
1995 og starfaði þar og jafn-
framt hjá öðrum fyrirtækjum
við bókhalds- og skrifstofustörf
til dauðadags.
Útför Bjargar fór fram í
kyrrþey. Hún var jarðsett í
heimagrafreit á Seljalandi.
björg skólaliði, f. í
Ásgarði í Hvol-
hreppi 17. ágúst
1951, maður henn-
ar er Hreinn Guð-
mundsson sjómað-
ur, f. 17. janúar
1941, og eiga þau
einnig þrjú börn.
Björg giftist
1975 Friðriki Karli
Friðrikssyni raf-
virkja, f. 22. októ-
ber 1953, en þau skildu. Sam-
býlismaður hennar frá 1991 var
Helgi Magnússon sagnfræð-
ingur, f. 4. apríl 1946. Einkason-
ur Bjargar er Bergþór líffræð-
ingur, f. 29. október 1969. Faðir
hans er Friðrik P. Dokic bifreið-
arstjóri, frá Serbíu, f. 5. febrúar
1942. Kona Bergþórs er Hrönn
Ólína Jörundsdóttir líffræð-
Elsku Björg mín, þú varst mér
ekki einungis tengdamóðir heldur
líka vinkona. Nú ertu farin eftir
langa baráttu við erfiðan sjúkdóm
en komin á betri stað og hefur
vonandi fundið frið. Ég á eftir að
sakna þín og það er sárt að finna
fyrir því hversu stóra eyðu fólk
sem er manni kært skilur eftir sig.
Eins og útlitið var svart fyrir sjö
árum er ég óendanlega fegin að
hafa fengið þennan tíma með þér,
sérstaklega þar sem þessi ár gáfu
barnabörnunum þínum tækifæri á
að hitta þig og kynnast þér, kynn-
ast hversu yndisleg manneskja þú
varst. Samt hryggir það mig að
yngsta barnabarn þitt fékk bara
fimm mánuði með þér. Ég veit
hins vegar að þú átt eftir að vera í
hjarta þeirra það sem eftir er.
Það var alltaf gott að leita til
þín, hvort sem var um ráð eða að-
stoð. Þú varst alltaf til í að vera
með barnabörnunum, sækja þau,
leyfa þeim að gista og passa þau.
Ég veit að þeim fannst gott að
vera í kringum þig enda varstu
dugleg að stjana við þau, sinna
þeim og láta þeim líða vel og ég
veit að þau eiga eftir að sakna þín
enda hafa þau oft spurt um þig
undanfarið með tilheyrandi um-
ræðum um engla og Guð. En ég
veit að þú átt eftir að vaka yfir
okkur og barnabörnunum sér-
staklega.
Ég þakka þér innilega fyrir
góðar samverustundir og yndis-
legan tíma sem við áttum saman.
Kær kveðja,
Hrönn.
Elskuleg frænka okkar og vin-
kona, Björg Arndís Baldvinsdótt-
ir, er látin eftir áralanga baráttu
við illvígan sjúkdóm. Hún fæddist
á Seljalandi undir Eyjafjöllum og
átti þar heima fyrstu æviárin. Þar
bjó amma okkar, Arnlaug Sam-
úelsdóttir, ásamt fjölskyldu sinni.
Afi okkar, Kristján Ólafsson
bóndi, var þá látinn en hann féll
frá á besta aldri, frá eiginkonu og
stórum barnahópi. Til minningar
um eiginmann sinn gaf amma okk-
ar landspildu af jörð sinni sem
ætluð var til skógræktar. Þessi
fagri staður er Kverkin, örlítil
hvilft í skjóli fyrir vindum, norðan
undir Seljalandsmúlanum. Á
þessum stað hefur Seljalandsætt-
in komið upp fallegum skógrækt-
arlundi til minningar um ömmu
okkar og afa. Þar er samastaður
þessarar stóru og fjölmennu ætt-
ar og stunduð bæði skógrækt og
mannrækt, því að ættin kemur
þar saman á hverju sumri. Björg
og hennar fólk hefur verið í hópi
dugmestu Kverkarfélaga, Björg
var um árabil í stjórn Kverkar-
samtakanna og innti það starf
mjög vel af hendi. Sveitin var
hennar eftirlætisstaður, hún bar
sterkar taugar til átthaganna alla
tíð.
Að lokinni skólagöngu á Hvols-
velli og í Skógaskóla fluttist Björg
til Reykjavíkur. Hún útskrifaðist
frá Fóstruskóla Sumargjafar 1970
og vann síðan allmörg ár við upp-
eldisstörf. Árið 1969 eignaðist hún
einkasoninn, Georg Bergþór, sem
var henni mjög kær. Hann er
kvæntur Hrönn Ólínu Jörunds-
dóttur og eiga þau þrjú yndisleg
börn. Björg var stolt af litlu fjöl-
skyldunni sinni, þau voru hennar
líf og yndi. Hún gerði sitt besta til
að vera til staðar fyrir þau og ekki
síst barnabörnin sín. Hún sinnti
öldruðum foreldrum sínum af ein-
stakri alúð og umhyggjusemi nán-
ast fram á síðasta dag. Björg var
traustur vinur, hafði yndi af lestri
góðra bóka og var sérlega ætt-
rækin.
Það var Björgu mikið lán og
hamingja í lífinu að kynnast síðari
manni sínum, Helga Magnússyni.
Hann reyndist frænku okkar mik-
il stoð og stytta. Það er til mikillar
fyrirmyndar hvernig Helgi hefur
reynst Björgu, ekki síst í veik-
indastríði hennar síðustu misserin
og árin.
Fyrir nokkrum árum veiktist
hún alvarlega af krabbameini og
varð oft að ganga í gegnum erfiða
tíma. Hún barðist hetjulega við
þennan erfiða sjúkdóm, kvartaði
aldrei, var einstaklega þakklát
fyrir alla þá hjálp sem hún fékk og
mögulegt var að veita henni. Hún
missti aldrei móðinn, fullvissaði
bæði sjálfa sig og aðra um að nú
væri þetta að takast. Og samhliða
þessum erfiðu veikindum stundaði
hún vinnu sína við bókhald svo
lengi sem fært var. Þessi mikla
þrautseigja hennar var aðdáunar-
verð og gaf von, þar til fyrir
skömmu að ljóst varð hver enda-
lokin yrðu.
Að leiðarlokum þökkum við
Björgu frænku okkar samfylgd-
ina og trygga vináttu alla tíð.
Hennar er sárt saknað og við
kveðjum hana með sorg í hjarta.
Við vottum fjölskyldu hennar inni-
lega samúð vegna fráfalls hennar,
missir þeirra er mikill. Minningin
um yndislega frænku og elskulega
manneskju mun alltaf lifa í hjört-
um okkar.
Guðlaug Helga
Hálfdánardóttir og
Svanfríður
Magnúsdóttir.
Björg Arndís
Baldvinsdóttir
Ef þú ert heppinn
þá hittir þú eina, kannski tvær
manneskjur á lífsleiðinni sem
munu hafa það mikil áhrif á þig að
lífsleið þín breytist til batnaðar.
Hanna Lilja var sú manneskja í
lífi margra.
Mastermind-hópurinn var
myndaður vorið 2010. Við vorum
fjórar konur, allar í eigin rekstri,
sem hittumst einu sinni til tvisvar
í mánuði með hvatningu og að-
hald hver fyrir aðra að leiðarljósi.
Hanna Lilja
Valsdóttir
✝ Hanna LiljaValsdóttir
fæddist í Reykjavík
22. apríl 1975. Hún
lést á Landspítala í
Fossvogi 14. ágúst
2011.
Útför Hönnu
Lilju fór fram frá
Grafarvogskirkju
29. ágúst 2011.
Viðskiptafundirnir
þróuðust út í djúp
og nærandi vináttu-
bönd, krydduð trún-
aði og undursamleg-
um kærleika sem
við bárum allar hver
til annarrar. Oft á
tíðum urðu fundirn-
ir margra klukku-
tíma umræður sem
óteljandi símtöl og
samskipti þar á milli
fylgdu á eftir.
Skarð Hönnu verður aldrei
fyllt í hópnum okkar, Hanna var
svo einstök kona og hvatti okkur
allar áfram á sinn einstaka hátt,
hún tók virkan þátt í ákvarðana-
töku hvað viðkom rekstri, hönnun
og markaðssetningu fyrirtækja
okkar. Þegar Hanna hlustaði
fannst manni að allur heimurinn
hlustaði, að maður væri á sviði og
kastljósinu væri aðeins beint að
okkur, slík var athyglin. Ef
Hanna Lilja fékk áhuga á því sem
þú varst að gera tók hún virkan
þátt í því, aðspurð eður ei. Hún
jók sjálfstraust, gleði og auðvitað
afköst hjá okkur einungis með því
að gefa okkur tíma og ljá okkur
eyra. Stór persónuleiki hennar
var þó aldrei það stór að hún
leyfði ekki okkur öllum að skína
og var ávallt fyrsta manneskjan
til að samgleðjast og taka þátt í
öllum okkar sigrum, stórum sem
smáum. Eitt er alveg á hreinu:
Drifkraftur þinn, Hanna, verður
okkar leiðarljós um ókomna tíð.
Takk fyrir að hafa verið til og
hafa verið nákvæmlega eins og
þú varst. Við munum öll minnast
þín og elskulegu Valgerðar Lilju
um ókomna tíð.
Almáttugur verði áfram með
ástinni þinni honum Gísla, öllum
börnum ykkar og öðrum aðstand-
endum á erfiðum tímum. Við
hugsum til þín með kærleika í
hjarta alltaf. Gordjöss forever!
Við söknum þín svo sárt!
Þínar ástkæru vinkonur,
Elísabet Agnarsdóttir,
Sesselja Thorberg og
Sigríður Lára Einarsdóttir.