SunnudagsMogginn - 26.02.2012, Blaðsíða 20

20 26. febrúar 2012
Aðeins voru tæp tvö ár frá þvílokið var við smíði stálskipsinsStuðlabergs NS 102 í Noregiþegar það sökk í febrúar árið
1962. Allir ellefu skipverjar fórust, menn í
blóma lífsins, sá yngsti 17 ára og sá elsti
um fertugt. Þar missti 21 barn föður sinn.
Jón Jörundsson skipstjóri og Kristján 1.
vélstjóri voru bræður og um borð var
einnig mágur þeirra, Karl Jónsson,
kvæntur Ester, systur bræðranna.
Aðeins fannst lík eins skipverjans, Pét-
urs Þorfinnssonar stýrimanns, sem rak hjá
Fuglavík, skammt norðan við Stafnes.
Þorri skipverja bjó á Suðurnesjum og
haldin var minningarathöfn í Keflavík eft-
ir slysið og einnig í Ingjaldshólskirkju á
Snæfellsnesi, þar sem foreldrar bræðr-
anna, María Ólafsdóttir og Jörundur Þórð-
arson bjuggu um tíma.
Ekki vitað hvað gerðist
Aldrei fékkst úr því skorið hvað gerðist og
það segja ekkjur Jóns og Kristjáns, Ragn-
heiður Guðmundsdóttir og Jóna Björg
Georgsdóttir, hafa verið afskaplega erfitt,
og setið í þeim alla tíð.
Stuðlaberg var á síldveiðum við Suður-
land á þessum tíma. Skipið fór frá Vest-
mannaeyjum á laugardagskvöldi en eng-
inn áttaði sig á því að eitthvað hefði bjátað
á fyrr en nokkrum dögum síðar.
Slysið varð annaðhvort um kvöldið eða
aðfaranótt sunnudagsins, en það var ekki
fyrr en á miðvikudegi sem leit hófst. Dag-
inn eftir var því slegið upp á forsíðu Morg-
unblaðsins að ekkert hefði heyrst til
Stuðlabergs síðan á laugardag og ellefu
manna væri saknað.
Á mánudagsmorgni var Jökulfellið á
siglingu um eina mílu út af Stafnesi og sást
þá síldarnót í sjónum. Landhelgisgæslu
var tilkynnt um það og María Júlía send á
staðinn en komst ekki alla leið vegna veð-
Bræðurnir, skipstjórinn og 1. vélstjóri, ásamt eiginkonum á góðri
stund. Frá vinstri: Jóna Björg Georgsdóttir, Kristján Jörundsson,
Jón Hildiberg Jörundsson og Ragnheiður Guðmundsdóttir.
Stuðlaberg NS 102 á siglingu.
Sárin ýfast
alltaf þegar
slys verður
til sjós
Jóna Björg Georgsdóttir, eiginkona
Kristjáns 1. vélstjóra, brýtur kampa-
vínsflösku á Stuðlaberginu og gefur
því nafn. Með henni á myndinni er
Westermoen skipasmíðameistari.
Hálf öld er síðan vélbáturinn Stuðlaberg NS 102
fórst út af Reykjanesi og allir ellefu skipverjar
drukknuðu. Aðeins fannst lík eins mannanna og
aldrei fékkst úr því skorið hvað gerðist. Hér er
slysið rifjað upp og rætt við ekkjur skipstjórans
og 1. vélstjórans, sem voru bræður.
Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is
Harmafregnin heljar þunga,
hljómar yfir sæ og grund.
Marga sveina mæta, unga,
marinn tók á skammri stund.
Bresta strengir bjartrar vonar,
biðjum Guð um þrek og frið.
Sona tveggja og tengdasonar,
tregaþrungin söknum við.
Þeir, sem út á sjóinn sækja,
sífellt hættum vita af,
skyldustörfin stöðugt rækja,
stormur þó að rjúki’ um haf.
Þeir eiga allrar þjóðar hylli,
þakkir fyrri unna dáð.
Lífs og hels er mjótt á milli,
mikil örlög hvergi skráð.
Þegar hafsins hetjur falla,
hjörtun titra sorgar klökk.
Fyrir tryggð og ástúð alla,
ástvinirnir senda þökk.
Huggun veita von og trúin,
vinir lifa í fegri heim.
þegar lífsins þraut er búin,
þá er gott að mæta þeim.
Lyftum hug til ljóssins hæða,
leitum styrks í bæn og trú.
Mildur Drottinn mun hér græða,
meinin öll, sem blæða nú.
Mætra drengja minning lifir,
myrkur þó að ríki’ um sinn.
Sólin ljómar sænum yfir,
sendir geisla í hjörtun inn.
Þetta ljóð Oddfríðar Sæmunds-
dóttur var flutt við minningarat-
höfn í Ingjaldshólskirkju á Snæfells-
nesi. Oddfríður var systir Jóhanns
Sæmundssonar, sem María móðir
bræðranna Jóns og Kristjáns kallaði
fósturbróður sinn, því þau voru
lengi saman í sveit.
Harmafregn